Ғали орманов өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Мекенін көрдім тағы Нұрмолданың,Жүрмеген Нұрекеңмен бірге онда кім?Кезінде ол өзі келген өңірлергеӨмірдің тартыпты өшпес тың жолдарын.Самсытып үй..

Жетелеп көк Ертісті кең Арқаға,Жігіттер шеру тартып келді ортаға.Жағасын жаңа арнаның араласаң,Ұқсайды гуілдеген омартаға.Қауырт бір қимылдаған..

Тасқынға ширыққан жұрт, шығын тартып,Өзінің сезгенде одан күшін артық,Тапқандай жер тұтқасын қозғады бірКеудесін Алатаудың сықырлатып.Дүлейдің жолын..

Шіркін-ай, өлең келді, өлең келді!Ұйқымды өлең тынбай бөлер енді.Шабыт жоқ, шаршауы көп мезгілдерімТоқтатар жылы жауып бөлегенді.Төсекке тыныштықпен..

Сүйікті ұлым МедеткеӨмір бір таусылмас жыр күнде маған,Демеймін бірақ оңай күреп алам.Сондықтан əлденеге тас түйілгенТүріме тұтқиылда күлме..

Əуелі оны көрдім менАзырақ алыс шағында.Құбылып алуан көрінгенДедім бұл, бəлкім сағым ба?Алдымда қазір тұр мінеƏдемі сұлу тіл қатпай.Тануың қиын тым..

Жетелеп біреу жүргендей,Қарасаң селқос жұмысқа.Қолыңдағы ісің бір өнбей,Көресің қорлық тұрмыста.Қимылың қырсау, құр күйбең,Аңыру, сылтау тұрыс..

Үш Тентек туралы ойБасылды жаңа ғана нөсер құйып;Шомылып қалды суға нелер биік.Көпіріп кенет соған екі ТентекТасыды арнасына əрең сыйып.Қып-қызыл..

Шыңғырлау жері кең далаШірене шетсіз көлбеген.Көрерің жалғыз сол ғана.Төбе жоқ маңда көлденең.Шертеді соны жас ақынСырына балап өзінің.Шығарса жұртқа..

Қайранмын қашан болсын өзіме өзім,Көрмейді өз басымды неге көзім?Сыр бермей, сыртымды ірі көрсеткенде,Бар ма екен күнде өзгелер елер сөзім?Қызығам..

Ағамыз қартаң тартты депҚатардан мені шығарма!Жартымсыз болсам, арты жоқ,Жаралғам несін, сірə, онда?Жалынды шағы өткендеЖарай ма деме өлеңге.Тартпай..

Қимасым, жүзің қазір өзге тіпті,Жыл қолы сонша қатты өзгертіпті,Жас күнгі жаудыраған əсем көркіңҚинайды елестемей көзге тіпті.Отырып кейде оңаша..

Гүл деген де –Табиғаттың сыйы бір,ЖаратқандайЖүзіне ылғи құйып нұр.ҚызыққаннанИіскейсің сен де оны.ҰмытқандайЕгделікті сол жолы.Жастығың даЕлестейді..

Дүниеде өмір сүргенімКөбейтіп достар дүрмегін,Байыптай білген кісіге,Ермегім емес құр менің.Даламды кезсем, көремінҚызықты кесте түрлерін.Жырыма..

Қайдасың күйі көңілдің,Көрейін тағы шақырып;Қауқарың бітіп соғұрлы,Қалмасаң мүлде сарқылып!Қарыштап кəрі қанаттыҚағайын қатты талпынып.Жалықпай..

Жер қарт анаң өсірген сені асырап,Қашан да ылғи қарайды саған сынап.Бабын тапсаң, барын ол аямайды,Ала алмайсың еш нəрсе алдап-сулап.Сырын бүкпей..

Қара үзіп тұңғыш рет жер бетіненШырқауға жөнелді Юрий шек жоқ мүлдем.Космоста жым-жырт тылсым жүзді жалғызҰлындай құшағында тербетілген.Сырларын..

Турылған шымды алқаптаТолқыта шашша тарайсың.Торғындай жұмсақ топыраққаТоғытып дəнді орайсың.Кестесін жаяр кешікпейКелісті дала көк тартып,Кенелтер..

Аралап қайда барсаң даЖұтасың дəйім жер иісін,Əдетің соны қашан даАуаға, гүлге жорисың.Қарайсың əсем гүлдергеҚызылды-жасыл құбылған.Маңына жуық..

Қартаң тартқан кісімін менің өзім,Шарықтауға шабандау кейде сөзім.Шабытымды сонда да шақырғандайШартараптан көремін өлең көзін.Сарай соқса сəулетті..

Адасып түзде көп жүрдікТүтеген қатты боранда.Амалсыз кейде көмілдікКездесіп кесе сол маңда.Түнерген түнге кейиміз,Түрткілеп сызат жол..

Көксеңгір бауры кең жазық,Жайылған ендеп көрем қой.Сапарда саған жол азық –Сарқылмас солар өлең ғой.Өрістер жайы, мал қамыМалшыға дəйім өнер..

Қозғайсың қашан болсын мені шопан,Көремін көңілге дем сені мақтан.Ізіңнен жүріп кеткен жыр теремінСекілді соның маған сыйың тартқан.Адамсың аймаққа..

Қорлайды кейбір мінездерЖанымды қатты түңілтіп.Байқасаң етті бір мезгілОйыңды сен де жүгіртіп.Оңайға бойын көрсетпесОрайы жоқта ол саған.Өкінтпей..

Қартаң тартқан кісімін, əрине, мен,Ауық-ауық ұйқысы əлдилеген.Жастайымнан жарасып бір жасасқанЖатырқамай алайда таниды өлең.Құсыма ұқсас ол менің..