Ғали орманов өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Шомылған жұрт теңізге,Тола қонған құсқа ұқсас.Түгел таңсық ол бізге,Теңізіңнен түк те ұқпас.Сушылдарды көресің,Жеп-жеңілтек, тым жүйрік.Күнге күйген..

Жатыр шалқып алдымдаӨлең-жырдың теңізі.Жетпесем де маңына,Желпиді кеп лебізі.Келбетіне көкпеңбекКөп қараймын таңырқап.Бірақ мені бөтен депҚымсынбайды..

Қалың құм жон етегін шөккен тірейЖусаған түйелердің өркешіндей.Бұйраты былқып жатқан өріс екен,Түліктің төлдеп өсер өлкесіндей.Томары төбе, төбе..

Кешкісін əн тыңдаймыз, күй тыңдаймыз,Думанның өзіміз бір жұртындаймыз.Сымсыз тіл жазатайым тына қалса,Жалтақтап жалғағанша, қылпылдаймыз.Тыңдайды..

Төңіректі шырт бүркеп,Соғады түз бораны.Бұрқырайды ақ түтек,Көрсетпей үй, қораны.Қарайғанды жым-жыласҚымтайды қар астына...Сол боранға..

Биіктер үкі қадағанҚызықпас шүйгін құмға кім?Жасымда жылы орағанСекілді солар құндағым.Төбеде дүзген томарлы,Түбекке жыңғыл, сексеуіл.Аралай жүрсең..

Анама ұқсап, туған жер,Бар тұрғыны таныттың.Бауырыңда өстім толғап жыр,Сырыңа да қанықпын.Тартынғанға – тас емен,Талаптыға жомартсың,Ана біткен тап..

Толқыны торғын ТобылдыңТөсінде тауып тыныштық,Сүйсіне мен де шомылдым,Қапырық кезде күн ыстық.Құшағы жұмсақ көк өзенҚуана сүйді аймалап.Мінезін ептеп..

Ленин колхозының председателі, қалаулы шопан Абдірахым Наурызбаевқа арнаймын.Жан-жағын таулар қаусырып,Төрінде жатыр Шалкөде.Табиғат солай..

Келбетің əсем, Қарқара,Көкала жолақ кілемдей.Жатырсың жайнап ортада,Құшағың мəуе-гүл өңкей.Төріңде биік Мыңжылқы,Төбесі күміс – мұз, ақ қар.Көрмейді..

Таңертең көрсең тау түрін,Қарамас едің, ойланбай;Шаңқиған əппақ шатырдыңІргесін түріп қойғандай.Қалқалап аспан көбесін,Биіктер перде..

Мен өзім жыр жазғам жоқ көптен бері,Шіркіннің жылы-ақ еді төккен лебі.Жаңа өскен жапырағының сыбдырындай,Жіберді кенет қозғап көктем мені.Жарысып..

Қаратау қырға шөккен қара атандай,Көтерген қыруар жүкті талай-талай.Жонында жылдар көшіп өтсе де оның,Жатыпты көп аузында бір аталмай.Ол онда шөкті..

Жасымнан дəмін көп таттымҚыруар қиын дəрінің.Қынжыла жұтқан жас, қарттыңЕсінде шығар бəрінің.Көнесің бірақ дəміне,Көмейіңді өртеп кетсе де ол.Тынысың..

Жіңішке жібі жібектенСозымды сонша бұл не екен?Өсімдік болса – кім еккен?Өзгеше, бəлкім, жүн бе екен?Аяқтағы əсем ботинкеңСекілді тосын..

Ғажайып нəрсе химия,Тұңғиық сыры əр алуан.Жоғалып бір зат зым-зия,Жаңалап бірі жаралған.Табиғат төрі кең майданДамылсыз солар ауысқан.Жанасып кейі..

Ірге жайып жан-жаққа,Қаулай өсті Алматы.Ұзамай-ақ аулаққа,Абайлаңыз тау жақты:Орнатқандай шың-құзға,Төскей толы терезе.Жалғасқандай жұлдызғаЖая берсе..

Биіктегі ұядайБалжан əжең пəтері.Терезеден күн мен айҰзақ қарап өтеді.Үйге аямай беріптіСонша шуақ, сəулені.Көңілді де көріктіƏжеңнің бұл..

Қалықтаған таңертеңненҚарап тұрсаң кранға,Ұясына жем əкелгенҰқсайды екен қыранға.Бұлтқа аралас зəулім биікБұлдыраған қияда,О да осылай қанат..

Биіктеп мұнар, сағымнан,Бұлдырап түгел аумағы,Көрінді кенет алдымнанТобылдың жаңа таулары.Жапаның қайта жаралғанЕртегі бұл бір кез бе екен?Өрнектер..

Домнаға төне тықыршып,Қуана күттік қанша біз,Шықпады кімнен тер шып-шып,Шымырлап түгел арқамыз!..Толқытпас сені жер қалай,Тағдырың телі..

Көріп пе ең ҚарағандыдаҚаулаған қара тауды анық?Жеті қат жерді алдыңаТастаған тектес аударып.Қалғаны мұнша тау болса,Қаншасын онда қопарған?Еліңде..

Алдымда зəулім болат үйАлады тыныс бусанып.Жақындап келсем – сол ылғи,Жанымды лебі тұр шалып.Қояр ма, сірə, тербетпей,Жеріңде сондай туса алып!Жаңа..

Түу-түуден жеттім шырқап «Туға» мініп,Таң сызды, көкжиекке қылаң кіріп.Қиырдан қилы биік қылтылдады,Бір түрлі көңілімді қуандырып.Манаурап көрдім..