Айдау туралы Өлеңдер ✍️

(Қайнекейге)«Басынан Бəзілбектің ат айдадым», –Осы еді бала кезде айтар əнім,Дауыс жоқ ондағыдай бұлт қайырған,Тебіреніп тек ішімнен..

Отарды айдап келеміз, Сағым дала...Ұмыт болған жайдарман шағым мана.КеберзідіЕрінім аптап күннен,Кездеспеді бір бұлақ:Бағың – бала.Жыбырлатты ащы шаң..

Барымды айдап, тасып қалың малдай,Жалбақтап жүрсем дағы жаным қалмай.Жақпадым кейде жақын тартқаныма,Бейне бір кіріптар боп табылғандай.Топастық..

Арбалып куру үмүткө канча жолу,Мен сени эстегенден чарчабадым.Мезгилге айбат алып нечет иретМезгилден өзүмдү-өзүм калкаладым.Сыясын кургатпадым калем..

Қапсырма күміс ілгек көзтаналы,Өз сəні, өз дəстүрі, өз базары.Мен сендік,Сен де мендік туған елімАқыннан аппақ уыз сөз қалады.Серттессең семсерімді..

«Көшкенде жылқы айдаймын аламенен,Аулыңа барушы едiм даламенен...»...Меңдетiп мезгiл оғы кеттi ме екен,Жанымда ыңырсиды жаралы өлең.Тауысып..

Неше жыл жүрсем дағы мен айдауда,Шыдаймын, қажымаймын денім сауда,Дәм жазып осы жолдан аман қайтсам,Сұрша қыз, көрісерміз Баянтауда.Боларсың сенде..