Әділбек ыбырайымұлы өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Ойжайлауым, Құт мекенім,Тұнығым,Сені аңсаумен Құрттады ғой жұлыным.Тұмаларың қайнап шыққан, шіркін-ай,Жырақта жүр сағынумен «шыбының».Ой-һой..

Асық жатыр шашылып, алашада,Тірлік жалған, алтынға баласа да.«Әттең» деумен өкіне күй кешеміз,Ойымызбен уақыт санаса ма?Жылдар, жылдар... сөккені..

Есейдім бе?Өзгерді әйтеу танымым,Әкемді деЕнді ғана таныдым.«Ит басына іркіт төккен»Күнде де,Дәнеңесіз қалған менің халығым.Қайран жұртым, Басқа..

Әй, інішек!Несіне қаймығасың?!.Астыңдағы жіберші тайдың басын.Тай күнінен бәйгіге сала бергін,Пыңзысынан әйтпесе айрыласың.Қолы түспес аз жерге..

Отарды айдап келеміз, Сағым дала...Ұмыт болған жайдарман шағым мана.КеберзідіЕрінім аптап күннен,Кездеспеді бір бұлақ:Бағың – бала.Жыбырлатты ащы шаң..

Көктем шықпай қойды мүлдем,Сарсылдым,Мына әлемді Тақиядай тарсындым.Кәрі сүйек сырқырай ма,Кім білсін,Артқы жағы шөмиіпті баршынның.Жағасына Есіле..

Егізтұма – жанарындай жамалдың,Сені көріп, қалың ойға қамалдым.Кәдімгі көз секілдісің, жылаған,Жоқтығынан тағдырға істер амалдың.Мөлт-мөлт етіп..

Мұңлы мұхит,Түпсіз терең,Сараң тым,Шындық едіТүбінде оның бары алтын.Батқан күнмен шағылысып,Жойқын су,Жайлап басып, келе жаттыАрам түн.Шолпан тумай..

Аталардың жалғастырып,Арманын,Алға басып, Бара жатыр тармағың.Әкелерім «Капиталды» жаттады...Өкініштен шайнап отыр,Бармағын.Атам менің тек..

Сыбызғы үні Тербейді тамылжыған,Би билейдіОдалы қалың жылан.Безектейді бозторғай шырылдаумен,Аңтарылып, Жеті Қат аңылжыған.Қырдан асты бұлдырап,Сағым..

Ұйқым менің келмейді,Арбасамын,Тауға соғып басымды, жар басамын...АдымымдыАштырмай қарыстырдың,Маған деген, қу құдай, бар ма шамың?Көп болды ма..

Қыстауым, балдәуренім, Көлденеңім,Зарығып, сағыныштан шөлдегемін.Шіркін-ай бақытты кез...Сенен басқа, Еске алар ештемем жоқ өңге менің.Шұрқырап..

Мұнар сені көтереді көкке іліп,...Бөрі отырды бір жотада Көкке ұлып.Мына аязда ақтүтекті айдаған,Несібесі таусылыпты – тоқтылық.Тышқаннан да..

Қара суық, Долы жел шамданады,Жеп. Жұлынып, Лағады маң даланы.Көк теректі теңселтті сындырардай,Илеуіне түсірер жалған әлі.Ал әзірше, Есірік:..

...Бейнеуі жоқ, қасынамын сидаға,Әуем кетті, әулекіңді қинама.Пәйтін таппай пәтшағарлық айланың,Бір-ақ құлаш байланамын бұйдаға.Қайың саудым..

Боқжамамды көтеріп бостым, лақтым,Жалын жуды көз жасым қос құла аттың.Сіреп түскен санама сары уайым,Енді кімді басқадай дос қымақпын?Сарыарқаны..

Алқаптарда ақ боран ақияды,Арбасармыз екеуміз бақи, әлі...Құтырғанда бұл заман,Тым байсалды,Аралап жүр ақсақал тақиялы.Екеуміз де жұлынған сап..

Талдықұдық болды даТал бесігің,Өміріңнің сен аштың мәнді есігін.Шұнақ құла ат – бастауы жігіттіктің,Тарттың ептеп баппенен сәнге шылым.Бәйге ұстадың..

Хош бол енді, Қызылағаш, Аймағым,Жегізіп ең ырыздықтын қаймағын.Қала бердің насырыңды төктің де,Сен қайдасың?Ал мен болсам қайдамын?Ұмытылған бір..

Дархан дала!Топырағың құнарлы,Тудың не бір тұлпарлар мен қыранды:Қазақстан, қайта жаңғыр!Жыртылып,Бітей алсам жамау болып, Жыраңды.Сен менсіз-ақ күн..

От едім мен бір кезде лапылдаған,Жуымаған еш пенде батыл маған.Қуаң тартқан сүреңсіз күлге айналдым,Қонымды ма, білмеймін атым маған?Өкінішті-ақ..

«Жігіт, – деп те айтады, – тасы өрлеген»,Сөзі шығарБұ жұрттың дәсерлеген.Кермек дәмін татқанмен қу тірліктің,Болмашы бір Келемін әсерменен.Қуанышым..

Жүзіңді әжім басқан,Кәрілік жеткені ме?Сенде ғой қазына асқан,Бұл өмір өтпелі ме?Хат жазсам сірә алыстан,Амалсыз кемсеңдедің.Шаттандың қуаныштан,Өссе..

Ұя салды қарлығаш қабырғаға,Селт етпедіҮйдегі дабырға да.Үркітпедік, Шырылдап ұшып жүрді,Аула ішінде тынымсыз дабыл қаға.Біз де мәзбіз, ол кезде..

Жастығымды жоғалттым,Жансебілмін,Қоңырайып,Оңаша қанша егілдім.Ұрлап жатты барлығын мүттәйім күн,Татып келем ащысын қамшы-өмірдің.Алданамын білсем..