Әділбек ыбырайымұлы өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Мәңгіліктің аясы да тар маған,Билік құрсам: аздық етер, бар ғалам.Сонау, сонау ғарыштардың қойнауы –Жайлау шіркін, қона жатып, шарлағам.Бәрі сонда..

Бір мен үшін қызығы жоқ,Бұл ғалам,Сағым бәрі,Қолды алыстан бұлғаған.Өз-өзімнен қарап тұрып,Жынданам,Өз-өзімнен қорқамын да, Жым болам.Жүзіп жүрмін..

Болашаққа көз тастадым,Күн салып,Өмір жарқын болармысың мұншалық?Келеді екен қазағымның маңдайын,Құдай көзі түзуленіп, Нұр шалып.Сәбилер жүр..

Әр тасыңда тарихым бар сарқынды,Жүйрік жылдар түсіре алмас парқыңды.Көз алмадым шодыр-шодыр шоқыңнан,Сес көрсеткен айбынымен тартымды.Жырлай алсаң..

Біздің ДалаБергі жағы Сүленің,Тастап кеткен ДаңқтықтыңСілемін.Кісінеген естіледі жылқы үні,Иесі кім екенін де білемін.Қайсар едің, қаһарлы едіңҰлы..

Қанатын жайса ТайбуырылыңаЕндік тар,Жорыққа мінер батырдың аты сен құптар.Жүйріктік біткенСүйегіне оның тәңірден,Қайтейін әттең, қырық үш..

Христиандар 13 санын сүймейді,13 десең – бәлкім үрей билейді.Күйттегені қара басы, сол баста,Тұрса-дағы мамыражай күй мейлі.Ол өйткені ғасыр саны:..

Қыпшақтарды тонады, талқандады,Датқалары қалмақтың талтаңдады.Мейманасы тасып тұр, қайтсін енді,Быт-шыт қылып өрісте, мал таңдады.Қыстап тұрып..

Қазақ – Атам,Сенің қаның мендегі,Тарих маған талай теңін Теңледі.Орыс кірді,Отаныма қол салып,Маңғол кірді,Ешқайсысы жеңбеді.Көшпенділер –Тәңірінің..

«Бусырмандар» бұқтырып, Киевіңді,Аласартты тым асқақ, биігіңді....Қарт Қонжықтың қолынан шықты билік,Тартып жүрміз біз содан күйігіңді.Вассалдарға..

Сағындым қоңыр белді сағым жапқан,Гөй-гөйді бозторғайы қабындатқан.Мас қылып ермен, жусан буынды алса,Мұңыңды қу медиен қалыңдатқан.Не қалды?Төзім де..

Жатырсың ба дамыл таппайБал күнім?Өзгертеді тірліктегі заңды кім?Болса көрім тілегендей жан әкең,Өміріңнің арты – шаттық, Алды – мұң.Мен отырмын..

Өтінемін, жанашырым, түсін мені,Қыдырсың сен адамзат пішіндегі.Шарана ат болғанша қанша заман,Сіз берген тор биенің ішіндегі.Ақтардым шемен-шерді..

Шаңқ етті! Қыран үні шатқалды ұрып,Көңілді селт еткізіп, Шаттандырып.Көкжиек –Мүлгіп тұрған дүр сілкінді,Жатыр ма Бір түлегін аттандырып?!Қарағай..

Ән-күйімді сақтаған сайын далам,Белгілі ғой бұл күнде жайың маған.Зауалдардан қойының шұрық тесік,Күнде егіліп,Шарасыз уайымданам.Сен жатырсың содан..

Тауды қараМүлгіген тауды қара,Тау – көңілім тау десе даурыға ма?Шыңға шықпай өрмелеп, Етегіңде,Біз аралап жүріппіз бауды ғана.Бауыры оныңШыршамен..

Әлімсақтан наурыз жылдың басы,Анық енді Ұлыстың ұмтылмасы.Әсте түсіп көрген жоқАуылымның,«Ұзын сары» келгенде Ұнжырғасы.Қыстан қалған дәмді сүр..

Қиқулап келіп, соңынан дауыс естілді,Үзіліп шыққан тұлпарың сонда кеш білді.Өресін салып, бауырын жазды кеңінен,Болаттай тұяқ аңырап келіп, төске..

Шыңғырып барып, шапшыды көкке шошына,Тулады келіп,– Зақорын қара, осына!Сыртынан біздер сүйсініп тұрмыз асауға,Көз тартып барад, «құлындай екен..

Шығаннан шығып, жеткізбей не бір саңлаққа,Ілінбей кетті-ау...Қашаған екен, қармаққа.Соңынан салған қос жігіт лағып,Қуғыншы,Жете алмай қалды, шаң..

Сүмбідей көк ат күмістей жалы желбіреп,Тізгінді сүзіп, көсіліп салды демде үдеп. Үзіліп түсті жалт етіп өткен сынаптай,Шашасын жуып, моншақтай тамшы..

Тас жастанып,Құз-шатқалды шарладың,Соңыңа ерген құмай тазы –Арланың.Құрсағынан ен даламның туып ең,Өзгеше ғой, мүлде өзгеше..

Төгіліп, алтын шапақ Шартараптан,Жоғалды ізім-ғайым қар танаптан.Мейірім – махаббатты,Идіріп күн,Қатыгез қара жерге Арқалатқан.Шарбы бұлт қол..

Ғасыр, Ғасыр!Ит тірлікті сапырған,КөкейіңдеҰйып қалған жатыр қан.Жүзжылдықта жанкештілікКештік біз,Болды талай Арыстандар ақырған.Жинап жүрміз..

Жапан дала.Жидебай – желі улеген,...Тайсақтадым жұртыңа келуге мен.Желең шапан үстіңде, шықтың сыртқа,Бір сен үшін тіпті жат өлу деген.Мәңгі-бақи..