Әділбек ыбырайымұлы өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Талыстай боп жайылады маң Далам,Құс шалғысы талып талай самғаған.Мұнаралар мұңға бөгіп маңқиды,Көз сүзеді басы айналып сан ғалам.Егемендік келдің..

Таудай толқын ұрадыҚыспаққа алып,Жүрегіңді суырып, ұстап қалып.Алып кемеЖаңқаша шырқ айналды,Шықпайтыны белгілі, Ұшпаққа анық.Есі кетті..

ҮздігедіІшіп-жеп ындынымен,Ұлыр кеудеҰңғылы-шұңғылымен...Қаталады су емесМахаббаттан,Кім тыңдасын... алғысыз құлды кілең.Басқарманың бишігі..

Шамдалдардың шапағынаШомылам,У ішемін сезімімнің қолынан.Шыршу шығып,Шайқалады мына әлем,Хауыздардың көз жасында толы қан.«Серенада» музыкасын..

Шынжыр қағып дізесінБілектегі,Жүре алмады,Бишік те түк өтпеді.Тірмізіктік – тектілік қара құлға,Боқтық...БейнетКөргені шыр еткелі.Жанарында..

Аукцион! Аукцион!Адамды саудалаған,«Тауар» тұрған көңілім аулаға алаң.Күңі бөлек тізілген, құлы бөлек,Ақсүйектер алшаңдап, қаумалаған.Аукционшы..

Шылығына жалғанның шырматылдым,Байланғанын қарашы, бірге ақылдың.Жоғалтыппын санамды сандырақтап,Ләззатына сезімнің құр батырдың.Жалғандықты жалаңаш..

Мен ешкімге телефон да соқпаймын,Барар жерге бармаймын.Ширыққанмын…Қылпып тұрған шоттаймын,Қасіретті бар қайғым.Тақымбасты Айырылдым торыдан,Қағып..

Тимеген-ау есіл бақтан жұрқанақ…Құрым базар,Қайшалысқан жұрт абат.Қара суды сатты біреу,Тым жұтаң:Тіленші жүр.Айдап шыққан бір тамақ.Бірақ қолын..

Жалпақ жұртты жасытып, жайтаң қағып,Шығып алып, мінбеден айқайладық.Кеңселерде кербезсіп, кейкиеміз,Көшелерде көк тіреп, қайқаңдадық.Көңіл-күйді..

Мырзалардан көшесінде қаланың,Ине шаншар орын таппайҚаламын.Мистер Проктор «Анкараға» кеп түсті,Жайлап жатып,Шайқап ішті шалабын.Таңдап..

Ымырт жайлап, Көшелерді бүркеген,Сіңіп бара жаттым соған бірте мен.Ара-кідік Шам жарығы шалғанда,Көлеңкемді көріп қалам,Тіркеген.Зорға келем сіңіріме..

Жарқыраған шаңырақтай шамдалдар,Әшекеймен әдіптелген Заңғар «Бар».Күңгірт тірлік, Әуені ептеп төгілген,Отырды ішіп,Салқын сыраТарландар.Келесі бір..

Жүреді ғой кездейсоқтау шақ қабат,Қолдан келсе, білеуіттер таптамақ.«Сицилия» кафесінде сорпа ішсе,«Мерсінде» жатқаны анық, автомат.Бұл – Алматы.Сұлу..

ЖүрегімдіАлдап ғұмыр кешпедім,Жанарымды торлап, тұнар Кешке мұң.Нәуетек бір гүл қаузына мұстақпын,Саған тағдыр осыншалық не істедім?Бос тастадым қос..

«Турчанкада» қан жамылды бір гүжбан,«Самопалдан» хан сарайын тұрғызған.Текпіріне тастап кеттімТепкілеп,Көкіректе жүрек тулапТұр,Қызған.Бүксік исі..

Алматының көшесінен Есе алдым,Алматының көшесінде Өсе алдым.Казиноның короліне Айналып,Саунасында көп мәселе шеше алдым.Білді мені содырлары..

Елтіріден кісі өліп,Даңғазамыз,Түннен әйтеу іздейміз таңға маңыз.Инвесторлар сөйлесе мадиықсып,Үміт артып тағы да...Алданамыз.Кеңес «дәурен»..

Таң атып келе жатырСібірлеген,Оянды қалғып кеткен іңірде өлең.Лаулады көкіректе сезім оты,Бықсықты білмей қалдымКім үрлеген?Жүруші ем желпіне..

Мен өмірдің өткінші бір нөсері,Белгілі ғой ала бұлттың көшері.Қолың бұлғап, шығарып сал,Қайтты әттең,Шерге кеуде кескілетіп, не сері.Көзді тұтты..

Құлақтанып,Аязға Күн батады,Түнде менің жұлдызым тіл қатады.Азаптанған таусылып,Күні бойы,Жаным байқұс,Жұмаққа шым батады.Ұйықтамаймын, Ділгірмін..

Ажарланып, ай маған сығалайды,Сәуле шашып арбайды, дұғалайды.Быжынаған кетсем-ау жұлдыздарға,Адамдардың арасы ұнамайды.Шәлі таққан сұлу Ай қара..

Ғарыш... Ғарыш...Тылсым жұтқан Көк, Құдай,Қалдырмашы қара жерде, шет бұлай.Бақилықтың баршыны кім, баябан?!Іл де әкетші, салмағым жоқ –..

Алғидың ала шөлі...Айна тақыр,Жанымды күйдіргенше,Қайнат ақыр.Көк мұнар көк жиекті көлкештейді,Барсаң да құтылмассыңҚайда, пақыр...Шаршысын түзеп..

Ғалам мені құрсағындаТербетті,Бұлттан жасап орап қойды жөргекті.Қоржынына салды дағыҚұнтитып,Ақ боз атпен аралатты жер-көкті. Көкжиектің кеңдігіне..