Серік жетпісқалиев өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Өңменімнен өтеді өмір сызы,Күндердің көп жайсызы, көңілсізі.Не істеріңді білмейсін, төнгенде кеп,Жазықсыздан- жазықсыз тәңір сыны.Жазғандарың қалады..

Айқын болып оң -солымыз,Өткен күнге қарасақ:Куәлікті конторыңызӨзгертіпті ала сап!Алпыс емес, елу тоғыз,Он жетінші қараша.Толған кезі күздің..

Жырым-ау, тағы оралдым саған,Аңсаған құстай көктемін.Айқасуға да қалмады шамам,Өзіңе өксіп беттедім.Әлемің қандай әдемі еді,Аспаның қандай..

Құлдырап, көңіл күйреп, құлап келгем,Көкшетау шырақ жағып, қуат берген.Түбінде сор құдықтың құлап жатып,Шыңынан Оқжетпестің шуақ көргем!Жанымды..

Жоқтаусыз қаламын деп қайғырмаймын,Өз тағдырым, ...ешкімді жазғырмаймын.Ойлаймын әр күніме есеп беріп,Алдында тұрамын деп ардың қай күн?Сәуледей..

...Кімнен көрейін,Қайғы шегейін.Ажалым келмейҚалай өлейін?Еш кеткен еңбекТөккен терім-ай,Сорлы басымды кімге теңейін?«Болдым» демейін,Ойды..

\ Айгүл Үлкенбаеваға\Айгүл күй тартса, ішкен асымды жерге қоямын,Оның өнерін өртке балаймын,Төрге қоямын.Шырақ-ау,өнер дегенде Айгүлден асып қайда..

Ғазизашым, қарағым, қарлығашым,Жүрсемде алыс-жақын жанымдасың.Шулы өмірде маған шаң жұқпасын деп,Шыр-пыр болып жүресің, қарындасым!..Қанаттарың..

(Әбсаттар Дербісәлі хазіретке)Жанмен сезіп мына өмірдің ызғарын,Жүрек талай шуақ көрмей мұздады.Қу тірліктің қызықтары сабылтып,Шаршағанбыз у мен..

Түсіме пайғампар кірді,Елжіреп, толқып, қуандым.Осындай сәтімді нұрлыКөрмеген , сірә, шығармын.Қуатын білгем жыр, әннің,Туған Ай көркем, шығар..

(Марқұм досым Төлеуғали Жұмағалиевке)Қабырғамды қайыстырды –ау, мына өлім,Мына өмірде өзің ең бір тірегім.Күңкілдеген көп жаманның ішінде,Жөнің..

Қорғаушыдан жазықсыз кем болдың-ау,Екі ортада қажетсіз, жем болдың-ау.Тумай жатып ешкімге керегің жоқ,Сені бағып-қағушы мен болдым-ау!Өзге ісімді..

Жақсылыққа ұмтылдым әу бастан-ақ,Әлсіздерді жүрдім көп қорғаштап-ақ.Бар қуатым сарқылды солар үшін,Бойда қуат бар еді қол бастар-ақ!Көңіліне қарадым..

Жалғызбын...Бағдарды болжап таба алмайІсімнен ләззат ала алмай.Жұлқынған желдің өтіндеЖелбіреп тұрмын жалаудай.Көркем жөнімді көре алмай,Түзу сөзіме..

Арқаның ақселеуі,Тобылдың тораңғысы.Жолымның бақ, демеуі,Қорғаны болармысың?Зарлы әнге салармысың,Есілдің сәмбі талы.Қол бұлғап қалармысың,Сай-сайдың..

Кіндігің қаны осында тамған,Маңдайың тері осында қалған.Тағдырың қилы болғаны рас,«Бақытсыз еді» десе егер жалған!Кезіңде болған жалындап..

Амалсыздан біреуді ренжіттім...Ашу итке алдырып, күреңіттім.Көңілімді кірлетті жетесіздер,Тығырыққа енді кеп тіреліппін. Ақылсыздың сөзіне..

Тыпырлайды, жанығып, тағатсыздар,Дауыл қарсы, қариды қанатты ызғар.«Үш қайнаса сорпасы қосылмайтын»Оралады аяққа талантсыздар.Бағыты жоқ, ышқынып..

(Айболатқа)Сәні ығыр ғып, үлде менен бүлденің, Жүрегімді Күн күйдіріп жүр менің.Өзегіме түскен қайғы – қара түн, Құр сүлдерім Жер бетінде..

Ертеңді-кеш әдетімдей күндегі, Емін-еркін меңдеп алған мұң мені.Қайғы мүжіп, қабырғасы ырсиып, Жан байғұстың қалғандай құр сүлдері.Жалған ғұмыр..

Жақсыларың бар, жамандарың бар, Ғұламаларың бар, надандарың бар, Жүйріктерің бар, шабандарың бар, Алаң да жұлаң далаңдарың бар.Тірілер қандай әдемі..

Елес кезген, иесіз тұрағың тұр, Ерте өштің, қайтейін, шырағым нұр.Еңіреген мен болып Жайықтың да, Отпен өртеп өзегін бір ағын жүр.Тарқамаған шері әлі..

Суалып, Шаңдағы бурқиды көлімнің, Қуарып, Ындыны кепкен нәр-сөлімнің.Керегі қаншалық төріңнің?Қызығы қалмады өмірдің…

Кейпі ме менің көңілімнің әлде сорлаған, “Қопаның” бетін қара бұлт неге торлаған?Дүниенің күңгірт әр сәтін бүгін жоримын, Мұң әуенінің қоңырауы деп..

Жүрегім бос, Көкірек құлазиды, Сарайымда оттай боп ыза күйді.Санам түгел малынған сары күзге, Ұшқын-ұшқын миымда жыр азиды.