Иманжүсіп құтпанұлы өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Жапалақ жарбаңдайды жар басында,Немене жоқтың күні бар қасында.Дос болып қас қылғаннан сақта, құдай,Қасқыр да қас қылмайды жолдасына.Түйенің жығылуы..

(ІІ нұсқасы)Болған жастан жел сөзге аузым епті,Жас та болсам, өзгеден көрдім көпті.Қалың топтың тастайын ортасына,Артық-кемі жайымның, ахау,біраз..

(І нұсқасы)Е, болған жастан жел сөзге аузым епті,Жас та болсам, өзгеден көрдім көпті.Қалың топтың тастайын ортасына,Қол ұстаған, көз көріп-ай, біраз..

(ІІ нұсқасы)Шідердің үш балағын атқа салдым,Иманжүсіп атымды хатқа жаздым.Ата-бабам дәулеті арқасында,Жұдырықтай басымды отқа салдым.Мен елімде..

(Айдауға бара жатқанда)Қысырақтың үйірі жирен ала,Орыс, қазақ байлары жапты жала,Сүйіндікке бет алып шыққанымда,Көрінуші ең алдымнан, Ботақара.Бұғылы..

(Айдалып бара жатқанда )Абылай аспас Арқаның сары белі,Есіл бойын жайлаған қазақ елі.Қырық мың жылқы су ішсе ылайланбас,Аюлы мен Нияздың..

(Ақмола түрмесінде)Әкем Құтпан болғанда, ағам – Шоңай,Адамзатта жан тумас мендей құмай.Төрт стражник, переуәтшік және ауылнай,Бәрін сойдым бақыртып..

(ІV нұсқасы)Орындаған Әлжаппар Әбдіхалықов.Нотаға түсірген: Базаралы Мүптекеев.Жүруші ем Сарыарқаны қоныс етіп,Адасып, қиыр қонып, теріс кетіп.Күнде..

(ІІІ нұсқасы)Сарыарқа, сарқыраған суың қайда,Күнде той, күнде думан шуың қайда?И-гә-гә-гәй, и-гә-гәйОу, ги-гәй.Найзағай жел тұрғанда жарқ-жұрқ..

(ІІ нұсқасы)Сарыарқа, салқын дала, көгал қайда,Кең байтақ, айдын шалқар көлің қайда.Үгә-гәу, ге-геу, ги-гәй,Ай-ги, гә-гәри, гену-гәй.Байландым кетер..

(І нұсқасы)Қайырмасы:Сарыарқа, менің жерім-ай,Сауықшыл қайран елім-ай, ахау,Ит жүгіртіп, құс салған,Пай-пай!Көл-ай, көл-ай, көлімді-ай.Жүруші ем..

Қолыма қалам алып аяңдайын,Перизат, білсең керек сөздің жайын.Мен сізге бір көргеннен болдым ғашық,Бадығұл Сейфіл-Мәлік-ау Жамалдайын.Баласы патшаның..

(Толық нұсқасы)Абылай аспас Арқаның сары белі,Қуандық пен Сүйіндік жайлайды елі.Қырық мың жылқы су ішсе лайланбас,Нияздың Аюлы мен..

Дүние-ай, өзімді-өзім шамаладым,Жанашырлық ұлықтан таба алмадым.Мұндай естек зорлығын көргеннен соң,Ет қызып алды-артыма қарамадым.Айдауымен..

Дариға, өзімді-өзім шамаладым,Бір жанды жан ашитын таба алмадым.Зорлығын мұндай естек көргеннен соң,Туысқан, жеріме де қарамадым.Еңбегім текке кетті..

Дариға, өзімді өзім шамаладым,Бір жанды жан ашитын таба алмадым.Тағдырдың айдауымен кетіп барам ,Көрмеген әрбір жерді араладым...Өтем деп..

Жалғыз үй естек едің, Рахымжан,Аузыңнан ағып тұр ғой қып-қызыл қан.Ойда – орыс, қырда – қыпшақ малын жедің,Тәкаппар, қызыл ауыз, ай..

Япырым-ау, нем бар еді көлге барып,Дұшпаннан кек алмадым сайран салып.Барамын ішқұса боп, амал бар ма,Көкмойын ат, ақсауыт үйде қалып.Жасымнан істеп..

Талай көрдім қызығын қуат-күштің,Есебі жоқ басымнан өткен істің.Кірін жуып, кіндікті кескен жерім,Талай жерде көзімнен бір-бір ұштың.Неше жерден..

Жүрген күндер керуендей ырғап көшіп,Оқта-текте кетесің еске түсіп.Талай қатын Қыпшақтан ұл тапқанмен,Бола алмайды бірі де Иманжүсіп.Бір теңізге..

Ауылым Ақмоланың саласында,Ақмола екі дуан арасында.Жүз жылқы, сексен тайлақ берген жарым,Жаудырап екі көзің қаласың да.Ауылым ерте көшіп Жамбай..

Тағдырдың сынын көп көрдім,Дәмінен таттым әр жердің.Қараңғы тұман басымда...Бір күнде өзім сері едім...Айналайын, Ақмола,Кірімді жуған жер..

Кісендеулі аяқ-қол, кетті тыным,Тар қапаста өксумен өтті күнім,Торға түскен торғайдай тыпыршиды,Жаңғыртқан Сарыарқаны қайран үнім.Жаламенен сорладым..