Серік тұрғынбеков өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Бурабайда жартастар бар,Неткен шебер тас қалас.Құламастан тік қалған,Жазық маңдай, қасқа басАйнымаған МұхтарданБурабайда жартастар бар.Сездіргендей..

Көкшетауым!Көкшетауым – көріктім.Көпке дейін көрмей кетсем зеріктім.Жүрегімді ашып көрсең сезер еңСаған деген сағынышын..

Көкшетауым,Кексе тауым, жас тауым.Мен боламын сенің мөлдір бастауың.Әніңменен,Сәніңменен құрғаттыңЖасқа толған жанарымның «астауын».Біржан келіп..

Қарт Каспийдің толқыны жағаны ұрып,Әкелгендей саған да, маған үміт.Жағалаудың болғаны қандай жақсы,Құдіретін түсіндім жаңа біліп.Кімге керек бұйығып..

Аңдасаң, гүл шыққандай тақыр жерге,Алаулап жалын атып жатыр бел де.Бұйығы баяғыдан бұл өлкедеБолмапты батыр кенде, ақын кенде.Талайлар сая тапқан..

Бұл жерге келсең, жаным, мұңдасып қал,Болсаң да құмға асыққан, шыңға асыққан....Жұптасып бір қабірде қалдыңдар ма,Осылай өледі деп шын..

Үңілемін,Бәріне үңілемін.Беу, не деген ғажайып ғұмыр едің!Тарихтың маржанын сүзіп алып,Кәусар бұлақ суындай сіміремін.Сыр шертеді алуан жайды..

Қадірін, қасиетін ұққан жастан,Әр сөзі тіліп түсер мықты алмастан.Армысың, аялы ел, саялы жер,Бір кезде Абай басқан, Мұхтар басқан.Есіркер ескі..

Құт бұлақтанЫтқып аққанӨртенгендей от өзегі,Жыраулардай,Жүйткіп аққанЖетісудың жеті өзені.Қолдарына домбыра алғанЖеті өзен жеті ақындай.Жеткізгенде..

Сен шығарсың шынындаБір сіңлісі Сараның.Естілмеген ғұмырдаТәтті жырың,Бал әнің.Балапандай қайта ұшқан,Біржан салмен айтысқанСара болып шығу даОңай..

Секілді осы арадаБарлық тау, барлық орман.Астау көл, асау арнаАсқан жер Талдықорған.Өзге емес, өз балаңдай,Былдырлар бұлақ осы...Шабытты..

Құштарлықтың күшіменКеле жатқан бетіміз.«Жетісайдың» ішіненШыға келсе жеті қыз.Жаралғандай бағыма,Кетпей ойым теріске,Жетіп келсе жанымаЖеті бірдей..

Емес ол бұл өмірден күліп өткен,Тілесе – төтесінен тіліп өткен.Қылп етіп сөз найзасы тиген жердіңБұрқ етіп шығады екен күлі көктен.Болмаған..

Таңдай таза,Гүлдей әлем көріктіТағы да бір ескерткішке толықты.Қорқыт...Қорқыт қорыққан жоқ ажалдан,Қайта ажалдың өзі одан қорықты.Тарих оны..

Құштар көңіл ұлың келді,Құшағыңды аш, Қызылорда!Сен жасырма сырыңды енді,Өткен жылдар ізі бар ма?Өткен жылдар,Өткен күндерБатыра ма бүгін де..

Тобылғы түстес тор Тобыл,Жағаңда сенің ерке гүл.Қиялымды сен меніңҚияныңа асырып,Толқыныңа ерте біл.Ән-жырыңды шерте жүр.Толқыны тентек өзіңдіТобыл..

Көз айырмай томдардан,Төмен беріп бетіңді...Тұғырында қомданғанҚыран бүркіт секілді.Отырысың дәл бұлай,Қуат алып ой-оттан.Ғұмыр бойы..

Биікке бар адамның жаны құштар,Кез туды арғымақтың жалын ұстар.Осылай Сарыарқаның сауырынанҰшады күнге қарай самұрықтар.Қияға талпынудан қаша ма..

Өткен күннің өрнегін кім ұғыпты,Суы – зәмзам,Тасы – асыл,Гүлі құтты.Ұлытау деп өзіңді атаған ба,Халқым сенен күткен соң ұлылықты?!Шерткен кезде..

Жезге ұқсайды сары ала таңы, сірә...Жезге ұқсайды қынай бел, қамысы да.Мынау дала мың мәрте ырза шығарҚасиетті перзенті – Қанышына.Жез өзендер..

Сен Жезқазғансың,Мен сөз қазғанмын.Өтіп жатыр өзіңмен бірге меніңӨз көктемім,Өз күзім,Өз жаздарым.Рас, рас, байқамай байлығыңды,Талай ғасыр мен сенен..

«Қарқаралы басында – жалғыз арша»Деп шырқаған Мәдидің әні қалса,Тәттімбеттің табаны тиген жердіңТопырағын тап басып танып алса.Жиегін жалатқандай..

Қарқаралы басында жалғыз арша,Жалғыз арша, шіркін-ай, мәңгі қалса!Мәңгі қалса Мәдидің әуеніндей,Әуеніндей әсерлі жан қуанса.Жалғыз қалсам саламын сол..

Қарағайлы қара орман Қарқаралым,Бәрі қызық, бәрі арман – шартарабың.Қия шыңын шыққандаКешірмесін,Тайып кетсе егер де сәл табаным.Өмір сүру өзіңде..

Алқынып, алты ай бойы аласұрып,Буады бура боран баласынып.Көшеге желең шыққан қыздардайынҚайыңды қалшылдатқан қара суық.Қара жел қалың қарды..