Жұбан тасар өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Ұста мені қолыңа,Болса егер өжеттігің.Басқа сенің жолыңа –Жоқ шығар қажетті

Опа жағып, шашың тарап,Құбылтасың талғам таным,Әуреленбе маған қарапМен өзгермен ұғын жаным.

Күз лебі, ағаштардың жапырағы үзіліп,Тұскілемге түр салғандай, түсті қию түзіліп,Қарағай тұр, тарамдалған бұтақтары шалқайыпБойын созып, көкке қарай..

Көзінде ана қуаныш,Күлімдеп көпке қарайды,Көңілі тауып жұбанышБақытты өзін санайды.Келіні алғаш босанып,Алтын –деп қойды қыз атын,Той қамы міне..

Өзен бар ма жер бетінде Жемімдей,Сүйген жардың бой балқытар деміндей,Айналасын нұр мен жырға бөлегенЖанға дауа дәрігердің еміндей.Толқыныңа..

Табынын бастап серкесі,Тынысын тауып тайпалған,Даланың еркін еркесіЫрғала басып шайқалған.Үстірттен құлай құлдырап,Көсіле шапқан киіктер,Кейінге..

Қаратау алып сомдалған,Әр қилы қима құйылған,Сандықтай тастар томдалғанҚиюлап жүктей жиылған.Ұшына ұштас төңкерген,Дұлғасын көкпен қаймалап,Еліне..

Жұмыр түбі – жер шарының кескін келбет белгісі,Шертер шанақ – керіліп жатқан берекелі далам бұл,Пернелері – өр сатыдай өрге шыққан ер кісіІшектері –..

(баллада)Төбетімді ертіп алып, қару алып қолыма,Із кесумен ой жүгірте көтеруге көңілді,Аңсақ сезім, алып шықты аң аулайтын жолымаКелем кезіп..

Кербез-тін мөлдіреген гүлім дейтін,Өн бойы қоға, қамыс күлімдейтін,Қаз-үйрек жүзіп жүрген қайықтайынСыбдыры жан біткенге білінбейтін.Тыңдадым ән мен..

Қазақтың арқа төсінде,Астана асқақ жас қалам.Бәйтерек өзек өсіндеСәулеті сұлу жасқаған.Есілге түсіп сәуесі,Астасып сайын көгіммен.Талайлар таң қап..

Абайды сараптайтын ақын емен,Алыпқа жүз қадам да жақын емен.Абай – шың, бұлт ұялы, кеудесі күн,Етекте өсу арман – тақыл емен.Әр берген ғибараты..