Түйсік туралы Өлеңдер ✍️

Дәл өзімдей аңғал-ақ бәрі маған,Зұлымдық заңы өлгендей.Өмірде ұғыспаған, танымаған,Қанша жан өте шықты сәлем бермей.Қалт тұрып, тұңғиыққа құлап..

Мөлт-мөлт етіп көзіме жас келгені... о несі?Көлбеңдейді күңгірттеу көлеңкелер елесі.Көңіл неге босайды, жүрек неге егілді?Дәтке қуат өлеңім..

Қуаласаң ой түбін таным, түйсік күнде өсер,Сілкінбеген пендеге тоғышарлық – бір мешел.Алпарысқан көп бейбақ тірлік етер тән үшін,Тек нәпсінің қажетін..

Мың құбылған көктемгі таң атады,Бозторғайын шырлатып дала тағы.Маңдайымды шығысқа қараталы,Күннің нұры – Анамның алақаны.Сүюде ғой бар мәні..

Үнсіздіктің шыңғырысын доғардым,Жоқ қаладан жоқ қараған болармын!..Мендік әуен – Айдың сазды сәулесі,Бейуақ билеп жапыраққа қонар мұң.Жан дүниемді..

Түйсігім менен түсінігімнің арасы,(Мәңгілік жұмбақ әлемім сол-ау, шамасы).Түйсігім менің тұспалымменен бал ашып,Түсінбес соны түсінігіме..

Кеудемді кернеп арманым,Қиялым -құрыш қорғаным,Дем басып,Қырда отырмынЖүгірген жолдар жан - жағым.Айналып ұшқан тырналар,Ынтығып туған жеріне.Қиқуға..

Түйсігі бар тастың да,Тас та кейде жұлқынар...Мына қабақ астындаКөшкен елдің жұрты бар.Анау емен түбіндеҚурап, ұшып, үгілгенЖапырақ бар бүгінде..

Үйленіп отау көтердің, мінекей, сен де, бала қаз,Тірліктен, бірақ, жарқыным, үйленбей кеткен адам аз.Сен түгіл қасқыр қасқырмен, маймыл мен маймыл..

Киген киім, асқа ырза күндегі ішкен,
Жалықтым-ау, осы бір күн көрістен.
Үмітім де үзіліп бара жатыр,
Мына құрғыр мандышай жүрген істен.
He боп..