Әбжан әбілтай өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Бергенінен көргенім жоқ мен тарлық,Құдаға – қош,Жаратпады кемтар ғып.От пен судан,аярлықтан мен көргенАлып шықты ізгілікке іңкәрлық.Иә, шүкір, елім..

Мені ойшы мен өлмеймін,Мен өнем.Келеді әлі немерем мен шөберем.Еңіретіп мен кеткенмен елімді,Ең құрғанда аман болшы сен, Өлең!Басым кессең, жалған..

Мені қойшы.Келтіре алмай «Р-ға» тіл,Шаужайыма жармасады бір қатын.Қой дейтұғын бай болмаса бір уақ,Қатын түгіл ұмытады күң де атын.Бермеген соң қызға..

Есенинжан!Енді сәл-пәл мойында.Мәңгі жасау менің де жүр ойымда.Ендігінің керегі жоқ.ЕндігіЕлеусіздеу мен өлмеуім жайында.Мен шынында елеусіздеу емес..

Біреулер кетет дейді қытай қаулап,Қайтпайды құтайса егер құтайған бақ.Бәрі де жүрегіңнің ақтығында,Пәк көңіл арам болсаң, лайланбақ.Ойласаң, қытайы..

Бақыт, сен не білесің?Не білесің?Кетті деп жыламаймын мен үлесім.Жыласам, жылаймын менБұл дүниеніңЖексұрын мінезінен жерігесін.Өлеңнен басқа бақтан..

Айналайын, айтқам саған бұрын да,Көңіл ауған көрінгенге ұрынба.Не бар дейсің әркім сүйген әйелде,Не жетеді сәл күнсіген бұрымға!Досыммен дауласпадым..

Жондарды жаратпайды жотасыз ғып,Жандарды жаратпайды қатасыз ғып.Түбіңе қандай сабаз жетер екен,Орыны опыраймас опасыздық!

Тұра алмайсың тағыңдаТуғаныңды тепкілеп.Бақытың сол, бағың да –Қолдаса егер көп тілеп.

Туған ел, туған жерім Қазақстан,Құйылған құрыштай боп таза мыстан.Жәннатым, жаным сүйіп, сені ойласам,Құйылар айтатұғын сөз алыстан.Үш жүз жыл отар..

Жуаспен жолдас болдым, төрелермен,«Ө» десем, көмейімнен өлең өрген...Бұзық та болдым біраз болмағасын,Әйтсе де бәрін менен көре берме.Қалқам, сен бұл..

Ең алғаш туған жерде тамды қаным,Жар сүйдім, жалын құштым, жанды бағым.Басылар бірте-бірте тән құмары,Бірақ та қанар ма екен жан құмарым?!

Құдай-ау, ұлан байтақ ен даладаЖападан жалғыз қалған мен ғана ма?«Сенікі қате» десе, құлағың сал,«Сенікі дұрыс» десе, сенбе, бала.Қайтеміз бет..

Мен емес «осы жаман керек-аулап»,Мен емес есіркейтін «бөлем-аулап».Жаныңда жақсылықтың жұрнағы жоқ,Жарқыным, жүргенің жөн менен аулақ.Мен, рас..

Алдымен өз жаныңа көр үңіле,Кейимін кейде тіпті кей ініме:Құдай да береді деп қылығыңа,Тәңір де береді деп пейіліңе.

Әулеттің ырыздығы, құт, арымын,Бір зәулім бәйтеректің бұтағымын.Тозбайтын ту даламдай төзімдімін,Қинасаң, қиын емес тұтануым.

Қалқам-ай, қайтесің сен мені қажап,Болсын де денім азат, демім азат.Абай да, Ахмет те оятпағанМен қайтып оятамын сені, Қазақ?!

Мені өмір дауға салды, жауға салды,Лапылдап жанып тұрған қауға салды.Жауымның жауы ғана жауласа алды,Дауымның дауы ғана дауласа алды.Мені өмір сызға..

Сабыр, ана!Ойлануға мұрсат бер,Маңдайымнан сорғаласын бұршақ тер.Ей, ғұмырым!Бақ бер маған бармақтай,Сол бағымды бағалайтын ынсап бер!

Қарын тойып,қаймақ қатса ерiнге,тоқшылықтан аз ба күндер жерiнген?Бiр текеметкөздiң жауын алатынжатты бiраз бiздiң үйдiң төрiнде.Тұрмыс өрлеп,жүрдек..

Мен соқырмын.Маған енді бәрібір.Отан да – нұр, қотан да – нұр.Бәрі – нұр.Құдай берген қалқаламай нұрымды,Құдай үшін,әрі тұршы, жарығыр!Білу қайда..

Астанада болмағанмен әлі кеш,Бәрі де «окей!», «нормально»,Бәрі бес.Бес тіл білсек теңелеміз басқаменДейді бізге түрі қазақ жарымес.Жат жер маған –..

Амангелдім,сен дегенде жан бөлек,Жүрек бөлек.Тұлабойда қан бөлек.Жан құлазып,жабыққан бір кезімдеҚайта тұрам қолтығымнан сен демеп.Айлап-жылдап..

Ер төсектен безінбей,Енді, енді деп көз ілмей,Өзіңді түбі таппайсың,Өзіңді құдай сезінбей.Естінің асыл сөзіндей,Ескінің қымбат көзіндей,Есіркеу, есіл..

Көзіңді сал картаға,Сүйресе де өр талап,Алатауды АрқағаАпармайсың арқалап.Айналайын, бол әділ.Әлемнің кең картасы.Арқа деген –Даланыңомыртқасы..