Жарылқасын аманұлы туралы Өлеңдер ✍️

Айтар сөзді ұғуға сана керек,Айтпасаң да сезеді дана зерек.Ақыл айтып арыма ақымаққа,Ақымақ боп өлгенше қала бермек.Түсініксіз, түйсіксіз..

Шексіз ғалам, қалай ұқтым сырыңды,Ұқпай өтті-ау, не бір дана бұрынғы.Раббым-ау, шексіз тылсым сырына,Сонша неге құштар еттің құлыңды?«Ғалам шексіз..

Болмысы жаман адамның,Жақсылығы жоқ, жалынба.Маңсаптың құлы наданның,Маңына бар ма, табынба.Еркіндік атын қорлама,«Ұл таптым» деген анаң бар.Тамсанып..

Бірте-бірте ғайып болып бәріміз,Ұмыт болар шалқып салған әніміз.Көшер, кетер, өшер жердің бетінен,Біздер салған сәулет сарай сәніміз.Даналардың сөзі..

Жер мен көктің қосылып,Күңіренген үніңдей.Күй шығарсам деп едім,Қорқыт баба күйіндей.Бір күй шықты сарыны,Шертілісі өзгешеТүні бойы тартамын,Кейде..

Алланың шексіз мейірім шапағаты,Алланың жан адамға аманаты,Ақыл-ой аң-құстардан артық берген,Тірлікте шықпасын деп жаман аты.Ар-намыс, оттан ыстық..

Адалдыққа сүйіндім,Арамдыққа күйіндім.Жақсылыққа иілдім,Жамандыққа шүйілдім.Ортасында орным бар,Алашқа ортақ жиынның.Сұрамай кел, ағайын,Хал-жағдайын..

Ер бар ма қабырғасы сөгілмеген,Халық жоқ «елім-ай» деп егілмеген.Құдайдың қаһарына ұшыраса,Қабысар қас қағымда көгің жермен.Ақылды баққа, таққа..

Жалпақ әлем жартысын тізесімен илеген,Жалаң қылыш жүзімен жарты әлемді билеген.Ұлы қаған Шыңғыс хан соңғы демі бітерде,Өтті екен өмірден қандай көңіл..

Хан басымды, қадірімді өзім кейде қорлаймын,Бармас жерге бару үшін өзімді-өзім зорлаймын.Қорсылдасып шошқалармен, ырылдастым иттермен,Өзіме де обал..

Бар қазақтың Бауыржан – намыс, ары,«Жоқ» дегеннің жақтары қарысады.Баукең рухы мәңгілік шындық үшін,Зұлымдықпен, зұлматпен алысады.Бар қазақтың..

«Баласы Қошқарбайдың Шашубаймын,Болсам да малға кедей, тілге баймын.Күніне мыңды алып, жүз берсем де,Қалтамның түбі тесік байымаймын».Мыңды алып, мен..

Сан рет келіп тәубе еттім, ескерткішіңнің басына,Маңдайды сүйеп сиындым, тұғырдың суық тасына.Тасып та келген шығармын, тасыма дерсің, тасыма,Жасып..

Жалғыздық жанға көп батты,Жанарым жасқа малшынып.Жабылып иттер көп қапты,Жамбасқа түстім жаншылып.Бұғана қатпай бүгіліп,Төзбеске төзген..

Бозторғайлы,Боз жусанды боз далам.«Боз далам» деп,Ботаң едім боздаған.Тарлан тағдыр,Бұрғызбастан тізгінді,Келмей саған,Жылдар өтті ондаған.Кешір..

Лаулап жанып жүргенде,Заулап өмір өтіпті.Көктемім де, жазым да,Көзден ұшып кетіпті.Күпті етіп көңілді,Күңірентіп күз келіп.Аяз тақап ақ..

Он сегіз мың ғаламның,Егесіне құлшылық.Таңым атып арайлап,Жарқырап тұр күн шығып.«Қурамасын тәні деп,Мейірленсін жаны» деп,Су мен ауа..

Он сегіз мың ғаламды,Жаратушы Тәңірім.Тәңірімнің бар ғалам,Орындап тұр әмірін.Теңіз тулап сапырып,Дауыл тұрып жапырып,Таулар жатса от болып,Орынынан..

Еділ баба,Тұмар ана ұрпағы.Атты арайлап,Тәуелсіздік нұр таңы.Ата-баба,Ерлік жолын паш етер,Бар әлемге,Замананың бұл шағы.Тәлімі жоқ,Тас мүсінге..

О жарықтық, тұғырыңа табындырдың талайды,«Оқу керек, оқу керек» деп жатамыз Абайды.Бар-жоғы жалғыз кітап мұра еттің ұрпаққа,Осқырынған ойы олақтар..

Адам боп келдім өмірге, адам боп өтсем арман жоқ,Бақыт пен байлық шайқалса, басыңды мүжір арлан боп.Өмірден кімдер өтпеген, алтыннан сарай..

Мәңгілік музам менің, табындырған,Өзіңсің жаным тербеп сағындырған.Ерітіп, елжіреттің жүрегімді,Өзгермей сан бояулы сағым нұрдан.Өзіңсің от жалыным..

Жаманға – мал, жал бітер жаман атқа,Жалды деп жаман атты тағалатпа.«Жаманға мал бітті» деп желіктіріп,Тектіге тексіз итті абалатпа.Тағалы ат тепсе..

Ей, адамзат, дүние үшін алданба,Еш қайыр жоқ алтыннан да, малдан да.Иманыңның бары-жоғын сұрайды,Бұл жалғаннан о жалғанға барғанда.Ей, адамзат, иман..

Сөнбейді деме шырағым, кетпейді деме дүние.Шырағың сөнсе табылар дүние итке бір ие.Жалғанның барлық қызығы – жақын да жақсы жандармен,Барыңды салып..