Бəйтік дүйсебаев туралы Өлеңдер ✍️

Осы кісі кеп-кеше белсенді еді, Қайырымды дегенге ел сенбейді.Тағдырына адамның қатысты іске, Сыза ғана салатын тар шеңберді.Ақын деген жандарға жаны..

Алдымдағы асыма таласпа ара, Гүл бағында саған да бар «асхана».Ауламдағы қарақат шырыны бұл, Таласуын қарайгөр, о, масқара.Жасқай қалсам, шағам деп..

Бастық шықса мінбеге, Жапырылған қоғасың.Демек «ы» мен «һ»-ге де, Шапалақты соғасың.Ақын шықса мінбеге, Отырасың мелшиіп.Өлеңінен бірдемде, Қос..

Ұстап алып қасқырдың бөлтірігін, Отыр екен бір барсам бөртіп інім.Арлан соққан аңшыдай арсалаңдап, Қосып-қосып қояды өтірігін.Туыстың бұл қылығын құп..

Емес өлең бос қиял, Ол – арманым, мұратым.Сұлу емес секемшіл, Сəн салтанат құратын.Жақсы өлең ұлтының, Абыройы, беделі.Ел дегені емес пе, Мен деп..

Ежелден бар қасқа жол, Біз де соған жалғастық.Жетпесе де басқа қол, Шамамыз бар жамбастық.Таумыз десед бұл күнде, Күн қақтаған əр төбе.Ең дұрысы..

Кезім жоқ дəулетке мас боп шолжаңдаған, Банкіде ақшам да жоқ, он мыңдаған.Тапқаным тамағыма жетіп жатыр, Қоңыр қалта тұрмыс та болды маған.Қайтемін..

Құдайым бір басыңа өң де берген, Болып апсың бұл күнде сөзге мерген.Болса болар деп жүрмін бойыңа мін, Өзіңді өр ұстауың өзгелерден.Бəлкім сен..

Адамдарға ақыл айтуға өлеңменЕмес ақын хақылы.Ісі өнеге, болса қоғам көреген, Жетіп асар ақылы.Көркемдікке жету қиын өлеңмен, Жырдан тігу төрге..

Шыныңды айтшы, жазғандарым өлең бе? Не дейді жұрт жоғарыда, төменде.Ай, тірімде ала алмаспын бағамды, Ала-құла қайшылығы көп елде.Оның рас жасанды..

Əкімді халық іздейді, Мұң-мұқтажымды айтсам деп. Ақынды халық іздейді, Өлең тыңдап қайтсам деп.Əкімде де əкім бар, Сөзі ағатын, ақпайтын.Ақында да..

Қосыла қалса басымыз, Бой менен ойды түзедік.Домалар өрге тасымыз, Ертіс пен Қыран біз едік.Көшеге сыймай ірілеп, Ілінбей көңіл ілгегі.Дəстүрмен..

Қай жыртықты жамайын, Қайырылмады дос əлі.Жақсы көрер ағайын, Айтақтап ит қосады.Жаман болсаң қол ұшынБеруге де жарамай.Бұзылады не үшін, Жылқы..

Аяулы сыршыл елім, сыншыл елім, Мен де бір бұтақтағы жыршың едім.Өкінем, (Өзіңменен тағдырлас боп), Обалды өтіп кетті қыршын кезім.Күніне өтіп жатса..

Шекара ма мынауың, қиямет пе? Шырылдайсың: – Жолхатсыз былай өтпе?! Өз жеріне өз ұлы бара алмаса, Жағылғаны емес пе күйе бетке.Сар жайлауды сағындым..

Шешем туған мекеніне қарашы, Ыстық тартып барады ғой даласы.Шешем жүрген жердің-дағы ағашы, Көрінеді маған болып нағашы.Ақбас тауы малдас құрған..

Абзал достар, қайдасың, бармысыңдар, Көз алдыма келеді қарлы шыңдар.Сендерді аңсап отырмын сəлем жолдап, Сабақтастар, армысың, саумысыңдар.Өткен..

Қайран жастық шақтар-ай, алауы өрттей, «Ойнап-күліп алатын, заманы өтпей».Тұрмын бүгін самарқау, елден ерек, Теңселемін тұншығып ауа жетпей.Шіркін..

Адамдарға аз ақыл айтарым бар, Жүйрігің бар тұмарлы, қойторың бар.Əділетті қолдаңдар аянбастан, Пасықтықтың көңілін қайтарыңдар.Қазып болған суырдай..

Рушылдық, жершілдік ағайынды, Байқашы бір, таза ма маңайыңды.Шаңы шықпас жалғызым осы екеуіАғартты ма мезгілсіз самайыңды?! Ескіліктің арқалығы..

Жүйрік те бар, шабан бар, Жақсы да бар, жаман бар.Таразыға түсетінСенің-дағы бағаң бар.

Болу қиын халықтың қорғаны шын, Болмағандай сезілед оңған ісім. Дүниеге келіп ем, тым болмаса, Жер шарынан бір тасты қозғау үшін. Ақын боп та халықты..

Бірге жүрген көктем басып, қар басып, Достар, шіркін, көп еді ғой жан ғашық. Кейбірінен жылап тұрып айырылдық, Кейі кетті қызметпен алмасып...

Сүйенед жарым ылғи жаныма кеп, Ойынан өлеңіңнің жаңылма деп.Аң-таң боп мен отырам үстелімде.Кешігіп қайдан келдің, жаным-ау деп.«Шалымды» алмайын деп..

Сендер жайлы жазғыштар, ойларым бар, Тас атуды талантқа қоймадыңдар.Рухани базарды былықтырмай, Ең жақсысы бұзау жай, қой бағыңдар.Шапқыласпен..