Бəйтік дүйсебаев өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Лирика жазып қайткенің, Қырқылжың тартқан шағыңда.Дегендей маған айт жөнін, Қарайды жарым тағы да.Деймін оған жеңілмей, Өлең ғой адам өмірі.Бар емес..

Бір секунтта қуаныш бар, қайғы бар, Кейде жүрек бəрін көріп шайлығар.Біреу күліп сүйгенімен той жасап, Біреу жылап қосағынан айрылар.

Тілегімен анамның, Қаз тұрыппын жерімде.Басқан əрбір қадамым, Арналсашы еліме.Ер болсамшы адуын, Бой ұратын тереңге.Атқан оғы жауымныңДарымайтын..

Маужырап жаздың таңы атса, Жуылар нұрмен көк шынар.Шабыты келген саятта, Қыранда арман жоқ шығар.Қанатын көк пен көлде есер, Арманға аққу зар ма..

Керуен жолда жосылған, Танысқамыз алғаш біз.Бір партада отырған, Бала кезден жолдаспыз.Сол ұсқының ап-айқын, Тұрады əлі күлімдеп.Сабақтастар атайтын..

Күй десе оты ұшқындап жанарымның, Тыңдағандай боламын заман үнін.Күй шежіре жазылып ыстық қанмен, Қасиетін сақтаған қазағымның.Күй пері емес, тек..

Аққу төсті қайықты, Қарапайым дегенмен.Таға алмаймын айыпты, Маған артық кемеден.Ағашынан мекеннің, Жұмысшы оны жасаған.Қызметін өтеуін, Адамзаттың..

Шіркін, тілін ұғар ма едім, Сорғалайды əн тамылжып.Құстар келді туған жерін, Жылылықты сағынып.Жаз көктемге ғашық жаны, Масайрайды алақай.Мауқын..

Су бүркіті аталған, Балықшымен бір келем.– Жасадыңыз қашаннан, Балықтарға дүрбелең? Дегенімде, байыппен, Деді: – ата кəсібім.Аққу сынды қайықпен..

Тұсауын қиды-ау анасы, Келеді ұшып балапан.Талды ма деп қанаты, Жайдым оған алақан.Екпінді екен, қонбады, Кете берді асып шың.Түлегімді мен-дағы..

Соғылғанда қоңырау, Дабылындай жорықтың. Қиялым да бөлінді-ау, Айтайыншы, соны ұқтым.Мыс болса да алтыннан, Қымбатқа оны баладым.Жеткіншегін..

Өлең емес жол сауда, Жөнің жоқ əлден қағынар.Ғашығың сұлу болса да, Оның да міні табылар.Жалғызбын деме, баптанып, Алды-артыңа қарайла.Көрген емес..

Ақ ботадай сəбиін аяқтанған, Жетелеп жарым күліп, таяп маған.– Неше өлең жаздың – деді, бердім жауап: Сен жайлы өлең қыз кезіңде аяқтаған.– Көтересің..

Білімді мен наданның, Жер мен көктей парқы бар.Ханнан кейде қараныңПарасаты артылар.Шаш ал десе бас алғыш, Сұмпайы елді бүлдірер.Əзезілдер..

Қайда менің жырларым, Қайда менің сырларым.Тұтқыны болып кетем бе, Əуре-сарсаң жылдардың.Қайда менің талабым, Қайда менің қаламым.Жөніңді айтшы..

Түскен едік суретке, Гүлін ұстап даланың.Балалық шақ бір беттеҚалса да ашып қарадым.Жетпейтіндей таластық, Қарақаты қыранның.Қайсымызда ағаттық..

Ұйықтап қалған дос-жаран, Түн ортасы болған кезі.Қалды шалып қос қараны, Бағбанның тарлан көзі.Алма ұрысын ұстағалы, Барса-дағы тебінді.Сезді нені.....

Айна алдында қадала, Құбылмалы тұр сұлу, Ойлайды ол: – ҚаладаМенен басқа кім сұлу? Бұрымы оның қысқарақ, Саршегір ғой, сол нағыз.Бақ таласым құс..

Алғашқы өлең шыққан күні баспадан, Қуандым ғой сəбиге əке болғандай.Құттықтаған сабақтастан, достарданСұрай бердім: оқыдың ба, ол қандай? Өмір ойға..

Сезді ме екен жан азығын, Болса да əкем балажан.Беріп жатып базарлығын«Оқы деді қаладан».Торсық байлап қанжығама, Шылбырымды ұзартып.Үй жанында қалды..

Болмаса да сөзіңдеЕмге шындық. Көсемситін кезің көп, Төрге шығып. Сен тастаған шалалар бықсып жанып, Əкелген де жері бар ерге сұмдық. Елден бұрын..

Бас қосқан көне-жаңа құдаларым, Болыңдар қуанышқа куə бəрің. Білмедім адамнан ба, алладан ба?! Сендерге ниетімді тураладым. Жолы деп пайғамбардың..

Сабақтастар, тараған бір көмбеден, Замандастар, армысың біз көрмеген. Елдеріңнің сəлем де елдігіне, Жерлеріңе сəлем де ірге көмген. Үйірімен жатса да..

Өмір өтті күреспен, Орда бұзар шағымда. Бір басыма мінгескен, Қара қалпақ алдында. Өмір өтті өксумен, Қилы-қилы заманда. Отаспайды от сумен, Жақсы..

Өкінсем, өкінгеннің бірімін мен, Шүкірлік бұл күніме тірі жүрген. Мен де бір элементпін молекулам, Құралған бөлінуден, бірігуден. Қалайда жаным..