Марат нұрқалиев өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Адамның шек болған ба арманында,Тағдырдың кім түспеген қармағына.«Ат қайда Ақбақайдай» деген әнніңАуылы бізден шалғай қалғаны ма?Қайырмасы:Ахахау..

Қалқам, неткен ғажайып көркем едің,Есімді алып еліктей еркеледің!Ойың болса басқада – әурелеме,Жанарыңмен жүректі өртемегін.Қайырмасы:Баянбысың..

Әрдайым сені ойлаумен жүремін мен,Бір әуен бұлқынады жүрегімнен.Аялап мені сағыныш сазы,Келемін іздеп, қайдасың, жаным?Қайырмасы:Асыл..

Әлдеқашан соғыс оты өшкелі,Әлдеқашан қайғы бұлты көшкелі.Қанды көйлек достарыңның бейнесіСонда дағы жүрегіңнен өшпеді.Құрбан болды қанша боздақ қыран..

Сөйле, сөйле күмбірлеген домбырам,Аталардан қалған асыл мол мұрам! Шежіредей ақтаршы бip сырыңды, Жырға қосшы көсілген кең қырыңды.Күңіренген күйін..

«Қаратаудың басынан көш ауғанда...»,Жау қолынан сел болып оқ жауғанда,Бір атаның жеті бірдей ұланыЖер құшыпты басын имей жауларға.Ерлер солай мерт..

Үнінде шері бардай, назы бардай,Жүйкені шымырлатқан сазы қандай.Бір уыс тостағандай шанағынаТарихтың талай сыры жазылғандай.Қобыз бен домбыраның..

Заманалар көшінде көнермеген,Қорғасындай балқыған қоңыр әуен.Бұл домбыра – мұрасы бабамыздың,Қос ішектен күмбірлеп күй өрлеген.Ел арманын, қуаныш..

Құлақ сал, бар ағайын кәрі-жасың,Көкейге айтқан сөзім ұяласын.Бұл жерде батыр да өткен, ақын да өткен,Селдеткен өлең-жырдың дариясын.Піріме сыйынайын..

Әлди, әлди, әлди-ай!Ұйықтай ғой, күнім, жарығым менің,ұйқыда қазір ен далаң,Тыныстап жатыр Табиғат – Анаң өзіңді маған сыйлаған...Аяулы, асыл арманым..

Көңілдің кейбір сәттеріКөтеріп көкке аттанған.Дәуірдің киіз дәптеріОқылған, яки жатталған.Құшағын ашар тоғайлар,Жаныңды тербер жағалар.Көкейде жүрген..

Сапарлардан сабылтып сағынышымОралғанда алдымнан алып ұшыпСен шығасың, аяулым, айым менің,Жанарыңда бір сәуле шағылысып.Маған айтар бір құшақ сырың..

Торғайдың тоқсан тарауын Тобықпен кешем деме сен!Оңтай бол, мейлі, орайлы,Орғытып өтем деме сен!Жүрекке жылы жыр тұнғанЖаннаттай жайсаң жерім..

Қиял-құс, қалма самғамай,Қанатың сенің талмағай.Жетеле мені қияға,Дариға, дүние, арман-ай!Әр күнге бір ән арнамай,Сарқылып, шабыт, қалмағай.Жыр..

Сағындым ғой, тауыстым төзімді мен,Түндерім көп сені ойлап көз ілмеген.Тапжылмастан тұрғандай мына уақыт,Сәтті ұзатып кездесер өзіңменен.Сағындым..

Көңілсіз күзде мынау кірпіктер қырауланған,Жабырқау жанарларда жауапсыз сұрау қалған.Аққулар керуені алысқа асығады,Құлақтан кетпейді әуен тырнадай..

Жастықтың жасыл жағалауы желбіретіп жалауын,Көзіңнен мөлдір сезімнен сол бір жүректе маздап алауым,Жалыныңа, ләззатыңа масайрап, мас боп жүрмін..

Кірпік ілмей өткізген бал күндер - ай!«Жаным» деген жалынышты үндер-ай!Мен жатамын рақаттан мас болып,Сен жатасың жанарыңа жас толып.Бақыттан ғой..

Бір аттам самғау қиясы,Ақ қанат құстан ұясы –Аэропорт, аэровокзалдар,Самала аппақ ақ залдар.Аэропорт бүккен сыр қанша,Сол сырды айтар тіл болса,Жан..

Өмір жайлы, өзің жайлы болғаны,Оңашада кейде отырсам толғанып.Бір мұңды әуен ағытылар кеудемнен,Сағыныштың нәзік қылы қозғалып.Қашан көрем, қашан..

Сені маған жамандағанЖандардың жалаңдағанҚұлаққа ілмей бірінің сандырағын,Кеудемде сенім отын жандырамын.Аңсауменен. Арманмен арпалысып,Таңдарды..

Жауыздық мүлде болмаса, Жақсылықты білмес ек, Аласа деген болмаса, Биікті көзге ілмес ек.Қара бояу болмаса, Ақты айыра білмес ек. Сезім деген..

Егеулі қайшы қолға алмай, Қырқылып бұрым қор болмай, Түске таман оянбай, Кешке дейін боянбай, «Мода» деп, мүлде қағынбай, Алтыннан алқа тағынбай..

Өзгеге, көңілім, тоярсың, Қой жеуді қайтіп қоярсың?! Өкіл келсе ауданнан,Таяу жатқан отардан Біреуін әкеп соясың. Құдаң келсе алыстан,Бір қойдың..

Басында Қамажайым айтқан еді,Жаныма сары майдай жаққан еді.Үш топтан таңдап алған ҚамажайданБұл ағаң бар бақытын тапқан еді.Ахау, хайла-лилім..