Бекен әбдіразақов туралы Өлеңдер ✍️

Құтыларсың қайғыдан, Қалдыбегім, Қайрат құйсын жаныңа қанды кегің! Жиырма бесте жүрегің жараланып, Жұлдызы өшіп, түтіндеп жанды көгің!Тұншығасың..

Елуіңіз – ердің жасы десем де, Білем ғұмыр қой жасындай қалғанын. Ұлан-асыр енді мейрам көшемдеДүрілдемес, қайтем үміт жалғанын!Байқағанда бес..

Жатар орын – тас қоршауда қуықтай, Жұтатын ас – сылдыр сорпа, суық шай. Өткен күндер шуағымен жылынып, Жатырмыз біз жаман ойды жуытпай.Бұл қармаққа..

Жеті айдан соң жүздескенде – түйгенім: Жөн-ақ болған бұл кебінді кигенім! Көзбен көрдім алыс-жақын пейілін, Жандарының қалай маған..

Құлын даусы шырқырап қыздарымның Талқан қылды көк тоңын мұздарымның. Тұла бойым тітірлеп опырылды Беті қайтып түкті аяз ызғарымның.Егілдім-ау елжіреп..

Бұ жігіт шын ұрпағы Алпамыстың Сонан да пендесі емес жалған істің. Күн-түні көз ілмейді Қалқаманда, Қамыға қамын ойлап алты арыстың.Кешегі..

(Сейдахмет Бердіқұловқа)Арқа сүйер тауымдай, Пана тұттым мен сені, – Көңілің жылы жауындай, Жадыратты еңсені.Қаңқу сөзге жағалай, Сенбей үміт..

Арманда кеткен қос-ағам,Тойыңа келдім мен бүгін. Әлпештеп алтын босағаң, Көрсетіп жатыр елдігін!Арысың анау – мөп-мөлдір, Тұнығын біздер сімірген...

Ғабеңнің көріп бүгін суретін, Көргендей жебегелі құдіретін, Балаша босап жаным, егілді ғой, Бас иіп әулиеме жүгінетін.Жетті ме жетім зарым құлағына..

Жамбыл бір теңіздей шалқыған айдыны, Жамбылсыз домбыра күйсіз де қайғылы. Жамбыл бір теңіздің толқыны тулаған, Ұлы жыр онсыз бір толқындай..

Қасиетті бесігім Арыстағы Қиялымды жұлдыздай ғарыштағы Жадыратып, жайнатқан бір өзіңсің Кеудемді ашып арманға алыстағы!Жырымның да алғашқы дәні..

Мен сәби,сен де жап-жас жесір едің (Аяғыңа оралғы кесір едім). Жүректің түкпірінде жылтыраған, Анажан, үміт шоғын өшірмедің.Жаныңа жалау көрдің..

Алматымның түнінде аймаласып, Армандары аққудай Айдан асып, Жүрген ғашық тілегі – жалғыз тілек: Ләззаттану – тоғайлы сайға қашып!От басылып, оңаша..

Ақ томпағым, ақ моншағым, ақ жырым, Қайдан ғана кездестірді тағдырым? Көңілсіздеу жүрегімнің сарайын Жарқыратты жайнандаған ақ нұрың!Періште ме ең..

Ажарыңнан адасып қалғандаймын, Жұтты ма екен тұмандай салған қайғың Түсіме де кірмейсің, қинасам да, Өңімде де өзіңмен жалғанбаймын...Тітіреніп сен..

Өртенердей, өлердей сағындырдың, Қара көзім, мұнша ұзақ нағып жүрдің?! Жаутаңдатып жолыңа қойдың мені, Жүрегімді құлындай бағындырдың!Жүрек аулап..

Түсіндім бұ дүниенің жалғандығын, Өкінішпен өтеді-ау қалған күнім. Биік мұрат болғасын аяқ асты,Сумақайлар таптады арман гүлін.Самаладай сәулелі жан..

Салқын суға зәрулі жаз ғой ыстық, Тар моншада-ақ су шашып мәз болыстық. Көл-өзеннің жатыр-ау айдынында Арулар мен аққулы наз қоныс қып!Жан жай тауып..

Ақын жатыр тұтқында алты ай бойы, Ақылы азып, жасыған қартайды ойы. Суарылған намыспен қайсар шабыт Кетпей қойды қасынан алты ай бойы.Қалам алар..

Қашан түйдім осы ойды байқамадым, Қанша мәрте күрсіне қайталадым?.. Жадымда жоқ, әйтеуір, жан күйзеле, Біраз болды-ау басымды шайқағаным.Қу тақырға..

Қажығасын адамдарға зар қаға, «Ақ сөйле!» - деп жалынамын қарғаға. Залым заман заңын ұқпас мендейді Сабаса ғой байлап қойып арбаға!Қарғаңыз да..

Мұқағали, Тоқаштар түсіме енді, (Я, иншалла, түзелер ісім енді). Білмейді ғой сабаздар дос еткенін Ит етінен жек көрген күшігенді.«Жалын жұтып, екеуі..

Өкпем сұмдық қысылды өкініштен, Мықтымсынып масайрап көкіп ішкем. Мықырлар мен сараңдар есебінен Жаңылмастан жүр іштей өсіп іштен.Ата-бабам қойса да..

Желбіреп шымылдығым шақырмайды, Жанымның шыңырауында жатыр қайғы.Жалғыздық атты жылан буып алып, Сусынды удан өзге татырмайды.Сәт сайын солқылдатып..

Таңмен бірге тағы да түрегелдім, Күнге ілесіп үмітпен жүре бердім. Талбесікте тербелғен сәби кезде Үстімде еді-ау, қайтейін,тілегі елдің!Таңсық емес..