Бекен әбдіразақов туралы Өлеңдер ✍️

Ерлік деген қан майданнан Өзге жерде сенгісіз. Туатыны қандай жаннан Дәл мен үшін белгісіз.Құмарбекке күдікпенен Көңілім де тоймаймын, Достарыма..

–Құдайым-ай, қалған сұмдық осыеді!–Құмарбекті поезд басқан деседі.–Үнің өшсін, бұл қай иттің өсегі!?–Тірі ме екен?!–Жүргені де кеше еді.Түн жарымда..

Қайдан кетсін, жігітім, Сұрапылдық ызғары Соқты Арыста күні-түн, Талай жүрек мұздады.Қара қағаз – өлімнің Қара жүзі секілді.Әр есіктен көрінді Зар..

Паровоз айқайы мен Әйелдің сыңсулары... Жігіттің «пай-пайы» мен Шалдардың шымшу жаны...Арыстың вокзалында Қым-ғуыт бір тіршілік. Тұмарбек тап жанымда..

Әкемнің көзін көрген Арыстағы ардагер темір жолшыларға арнаймын.Автор.Арысым, қиял құсым аспаныңда Шаншыла шырқау шығып қас қағымда, Өмірге..

1Қыздары аз ба даламның, Ерлігі аңыз, жыр-дастан. Жүрегін тербеп адамның, Заманыменен сырласқан.2...Бейбіт жер үсті құлпырып Арманды тәтті аңсатса..

1Ақынның жаны алаулап, Қып-қызыл майдан ішінде, Жүрегі шалқып жалаулап, Жүреді ылғи түсінде.Оққа ұшқан достар-тіріліп, Басады мұңлы сарынға. Сонан..

Түкірік түспей ақпанда,Мұртына көк мұз қатқанда,Шыжыған шаңқа шілде де,Тұманды лайсың түнде де,Осы адам тыным тапқан ба?Арқалап балға, күрегін,Ту..

Жарысып жұлдызша аққан поезбенен,Жарысып жас шабытпен ой іздеген.Қалмайды ұзынтұра бағаналар,Тұс-тұстан қол бұлғайды маған олар.Жазықта дедектейді..

– Жартысын алшы жанымның,Назырқансаң тіпті бердім бүтінін,-Деп әр қызға жалындың,Жүрегіңнің айтқан болып үкімін.Сол рольді бүгін де Шебер ойнап..

Жігіттер-ау, өкпек желді ызғардаҚалтырайтын қайың дейміз қыздар да!Қандай әбес?! Отым шықты-ау бетімнен,Маржан тауды ақ білектер бұзғанда!Құлаштайды..

Алқынып, демігіп, дөңбекшіп жата алмай,Көпірді көк теңіз, бұрқанды атандай.Толқындар өшіккен иттердей таласып,Соғады бір-бірін көздерін шала..

Қаһар шашқан көк теңізге өктем жан,Қабырғасын көк дауылдың сөккен жан.Қайығына піл-толқынды жеккен жан,Елдігіңе, ерлігіңе ырза адам,Мен де сенің..

Өмір деген немене,Замыраған күн бе ол?Күлімсіреп келеме,Көктемдегі гүлде ол.Әлде бұлт па аспанда,Желмен бірге көшетін, –Десем, – от па жас..

Жібек қанат көгершіндер,Көгершіндер Москвалық!Шаттық нұрын себесіңдер,Күлімдейді тас қуанып.Жалын шашқан Қызыл алаң,Апай төсін құшасыңдар.Қызығыңды..

Індегі сардаланың саршұнағы,Бірде алға, бірде кейін тартынады.Көктегі қарақұстан қорқып бейбақ,Қапаста демігеді, алқынады.Қорқақтың күні құрсын..

Алатаудың асқарын қызықтадық біз талай,Асқақ қиял сабағын үзіп те алдық біз талай.Алтын нұрға шомылған араладық бақшаны,Ай ажарлы гүл іздеп..

Сен туған күн... неткен сырлы Алматымдақар жатыр,Сен туган түн неткен нұрлы Алатауда ай жатыр. Ақ күмісті жер үстіне жалатқандайсен үшін... Алтын..

Иә, достар, жиырма – жай бозбалалық, Өмір жайлы әңгіме қозғамалық. «Не көрдің сен, сумұрын!» деген сөзден, Құлақтардың құрышы тозғаны анық.Шыныменен..

Қаракөк самал қалтырай қанат қағады,Ақ жайлау аспан шаңытып оттар жағады.Сұлу сыр сипап жағаны сылқым ағады,Жер-көкті тербеп, бір әуен арбап..

ІБілмеймін қай заманда, қай ғасырда,Тұрыпты Қаратаудың ай басында.Адамдар аңқау, жасық күн кешіпті,Қасқырдың шек болмапты айласында.Ұйлыққан..

Омыраулап тіршілікті келе жатыр жауыздық. Күңіренді, сулар сыңсып, дала жылап, тау ызғып.Қаратауды қансыратып, сұлу Сырды сапырмақ, Ал бел байла..

Басымда тұр тағдырдың айбалтасы, Жұтар екен қай күні қай қалтасы?! Пенде едім ғой тәңірдің көмегімен Кейде өрге өрмелер сайтан тасы!Босағамда..

Екі-ақ апта – екі мың жасағандай, Несібемді нысапсыз асағандай, Бата алмаймын енді бір тілек айтсаң, Қолдан шығып кетер ме қашағандай!Жалбарынған..

Ерте-ақ тұрған жігіт ем ырыс қайда? Таппағасын шекем де тырыспай ма? Әлде жұрттар болісіп тұн жарымда, Таң алдында ұрыдай тыныстай ма?Мен туған соң..