Ерлан рымбек өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Сен менің Құдай берген жарығымсың,Сен деп менің бақилыққа жаны ұшсын.Сүйем сені,сүйіп өтем мәңгілік,Іші тарлар қызғаныштан жарылсын.Мен адам боп..

Бұл өмірдің сынағынан жалықтым,Сүйгенім бар, бақытым жоқ ғаріппін.Сенесің бе жатқандаймын ішінде,Қасірет деген қара табыттың.Бәрін айтта,бірін..

Күзгі кеште,көңілімнің терезесін қағасын, Күннен күнге ыстық тартып барасың.Сұлу бейнең көз алдымда жыр болып,Ұмыттырды жүрегімнің жарасын.Қасың..

Жадырап көрсетші бір көркіңді, Қуаныштан лақтырайын бөркімді.Жаныңа батып күнде мазалаған,Бөліп берші дертіңді.

Өзің болдың жырларыма қуат берген,Өзегімнен тарқалады шуақты өлең.Бақыт деген мен үшін құз болды ғой,Сол құзға шыға алмай құлап келем.Тек өзіңнен..

Неткен дүние десеңізші тіршілік,Тіршіліктің көгінде тұр күн щығып.Бал болдым-жастық шақтан-кәрілікке,Айдап келеді уақыт деген бір шыбық.Ақ жолдан..

Сағын гүлім!Сағыныштан жазылар бәлкім жүрегін,Сағын күнім,қиналарсың білемін.Қойшы бәрін несіне оны айтайын,Ең бастысы,сені жаным сүйемін.Сен..

Тек өмірден түңілмеші жарығым,Екеумізге махаббаттың бәрі мұң.Айтшы Гүлім қалай ғана кетейін,Саған деген пәк сезімнен арылып.Қайырмасы:Күлімдеші..

Өмірді қалай түсінеміз,Кейде өмірден жиркенеміз,түршігеміз,Ойланбастан жаман істі істеп алып,Артынан өкінеміз күрсінеміз.Ақыл-ой,санаға..

Біз осы,-қандай күндер кешіп жүрміз,Өзге елдің тілінде есіп жүрміз.Ана тілім тоқалдан туғаныма,Жат тілде сөйлеп неге бөсіп жүрмізАр-ұят ана тілден..

Махаббатта бақытты болмағанмын,Бәлкім күнін кешіп жүрмін оңбағанның.Үш бақытым бар еді жүрегімде,Үшеуінен айырылып жолда қалдым. Махаббаттың апатынан..

Бұл жақтан кетсең,ол жақта өмір жалғасады,Өмір-өлім бір-бірімен алмасады.Қысқа қамшы сабындай ғұмырыңды,Мұрағатта бірақ күнде шаң басады.

Мен Алланың құлымын,Құлымын алтын уақыттың.Көрем бе екен қызығын,Бұл жалғанда бақыттың.Мен Алланың құлымын,Құлымын ғашық сезімнің,Бақыт кешкен..

Достық деген үзілмейтін үміт қой, Достық сезім қадірімен тұнық қой.Қуанышпен,қайғыңды бөлісетінЕң жақын адамың ол біліп қой.Достым Асхат сендей досты..

Жақсылықпен ашайық,Жаңа күннің қақпасын.Дағдарыс деп қайран жұрт, Жылап мұңын шақпасын.Бірлікке халқым бұрайық,Ынтымақтың ат басын.Тыныштығын..

Сағындым ғой балам сені сағындым ғой,Көзімнен мұңлы жас боп ағылдың ғой. Анаң алып кеткен күннен өзіңді,Сенесің бе тынысым тарылды ғой?.Сағындым ғой..

Өзің болдың жырларыма қуат берген,Өзегімнен тарқалады шуақты өлең.Бақыт деген мен үшін құз болды ғой,Сол құзға шыға алмай құлап келем.Тек өзіңнен..

Махаббат деген не?Бүгін сүйіп одан ертең күюме,Дүние жинап,бақыт деп оны білу ме?..Әлде ол қасіретіме тірліктің,Ұрыс,керіс шақыратын..

Мен боламын қайда жүрсең жұбанышың,Сен дегенде қайралады жыр намысым.Екеумізге бір бақыт жазбапты ғой,Әлде біз жаралдықпа жылау..

Сөкпеңіздер мұңын неге жазды деп,Неліктен ішкі сырын қазды деп?.Бұл менің өмірдегі дерегім,Сол деректен жыр туды ғой азды-көп.Қанша ғұмыр сүрсемде..

Қанеки, балам, көсіле,Жата қой менің төсіме.Әлдилеп мейірленбесем,Әке болдым несіне?Сақтағын, балам, есіңе,Тірлікте сенің несібең.Мұндайда қамқор..

Әйел заты – солмайтын көктем гүлі,Нәзіктігі – Алланың төккен нұры.Сан ғасыр сұлулығын жырлау үшін,Әр ақынның жүректен шерткен сыры.Әйел заты –..

Қиялымда күші бардай жүз аттың,Шырмауында сезім атты тұзақтыңШоқ боп тұрған жүрегімді маздатып,Сені ойлаумен жаттым, сәулем, ұзақ түн.Түсінбедім..

Алтын уақыт, бақытты шақ балалық,Балалықтың еске түспес бәрі анық.Сол дәуірден аңқау мінез сіңіпті-ау,Анашымның қаныменен таралып.Балалыққа ешбір..

Ақ жаулығы анамның –Ақ жолы ғой даламның.Ақ сүтіңнен, анашым,Қасиетті нәр алдым.Адам боп өтем, өйткені,Адам боп сенен жаралдым.