Ерлан рымбек өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Ана ақ сүті бәрімізге ыстық қой, Сол ақ сүттің арқасында пістік қой. Ұмытылмас балалық шақ деп бүгін, Мектептен соң қанат жайып ұштық қой. Жырақ..

Өткен күннің ағыны мен келер күннің ағыны, Ортасында отырмын тәңіріме табынып. 40-деген белестен ассамдағы мен бүгін, Балғын алтын күнімді отырмын..

Не боп барад мына өмір,бұ жалғанда, Санамыз өзге тілмен уланған ба? Өзге тілдің таяғы шоқпар болып, Ұқсайды төбемізден ұрған жанға.Қалай ғана..

Аһиқаттың көзін ашып көрейін, Маржан сөзбен жыр кестесін өрейін. Қазіргі жастарымның тағдырын, Жандарыңа байлап бүгін берейін. Жастарымыз батысқа..

Бір көзімнен жас тамса,бір көзімнен қан ақты, Мына тағдыр неліктен қайғы тұзын жалатты. Аласапыран болса егер қысқа жұмбақ ғұмырым, Мені неге тәңірім..

Ай қай заман мына заман бұлдыр заман, Қазақтан тілді ұрлаған, дінді ұрлаған. Ел болам десең түзе бесігіңді, Әйтпесе болашағың бұлдыр маған.Өзге..

Сен жоқ жерде,махаббатты білмеспін,Сен жоқ жерде,шалқып жаным күлмеспін.Сен жоқ жерде,басқа жанды аймалап,Өзіңді алдап бақытты өмір сүрмеспін.Сен жоқ..

Қатты құшып алар ма едім өзіңді,Сүйемін деп айтшы жылы сөзіңді.Қалай ғана сөндіремін іштегі,Өзің жаққан лапылдаған сезімді.Кетіп барам жол..

Сен менің қайда жүрсем тірегімсің,Тар кеудемде соғып тұрған жүрегімсің.Жалт еткен жарық жалғанда ,Дәл мендей өліп-өшіп,сүйемісің.Әлде алдыма әдеп..

Не десеңде басқаға қия алмаспын,Енді менің сертімді тия алмассың.Не десеңде жаным-ау белгілі ғой,Бір өзіңсіз жер-көкке сия алмасым.

Қинамашы жанымды сағынышым,Маған деген жүрегің алып ұшсын.Осы бес күн жалғанда,Сен басқаның бағымысың.Басқаның жүрегінен орын тапсаң,Онда менің..

Сен жоқ жерде, жоқ қой менің тұрағым,Сен жоқ жерде гүлдемейді жыр-әнім.Сен жоқ жерде, елестетіп көркіңді,Сен жоқ жерде,өзіңді аңсап тұрамын. Өмірдегі..

Сенен басқа жан барма,Дауа барма арманға,Өз сүйгенің табылар,Мына жұмбақ жалғанда.Алтыным боп шығасың,Жүрегімді жарғанда.

Жоқ менің еш бір жанмен таласым,Тағдырымыз жер мен көктей арасы.Жан сырыңды толықтай білмесемде,Күннен-күнге ыстық тартып барасың.Жоқ қой менің..

Сағыныштан тамырларым үзілердей,Қайтіп өмір сүремін сізді көрмей.Ой дәптерін ашқан сайын,өзің болып,Жырларым моншақталып тізілердей.Сағыныштан..

Сені көрмей өтсемде,хор қызындай елессің,Елесімді еш бір жанға сый етіпте бермеспін.Түн жамылып өзіңмен,махаббатқа бөленіп,Шабытымды арқалап..

Жаралай бер жанымды,Тек қасымнан кетпеші.Жоғалтып тек бағыңды,Көз жасыңды төкпеші.Жаралай бер жанымды,Не десеңде шыдармын.Үйіп төгіп барымды,Бәлкім..

Есіңдеме алғашқы хат жазғаның, Сүйемін деп жан сырыңды ақтарғаның. Махаббатты таяз ойлап жылап тұрып,, Жанып тұрған бойыңдағы бақты алдадың.Есіңдеме..

Жыбырлаған тіршілік,Жасап жүр ғой құлшылық,Бір бақыттың шыңынан,Мың құлаймыз,мың шығып.

Бір өзіңсіз таусылардай жарығым,Бір өзіңсіз өмірімнің бәрі мұң. Сен арқылы махаббатқа бөленіп,Сен арқылы мен өзімді таныдымБұл өмір енді сенсіз,қараң..

Сырттай дінге бағынып,Іштей күнә жасаймыз.Аллаға күнде табынып,Жамандыққа басамыз. Іштей дінге сенеміз,Сеніп дінмен ойнаймыз.Болғандай нәпсі..

Адам жанын түсінеміз өлген кезде,Суық тәнді қара жерге көмген кезде.Тірлігінде табалап,жақсы деймізКөз жанары сөнген кезде. Мен жайлы білгің келіп..

Сөндіре алман бүгінгі отты шарпыған,Аман болса елім, жұртым шарқ ұрам.Тұсауын кескен алғаш кітабымның,Айналайын сенім артқан халқымнан.

Жігіт сөзі1.Сенесің бе өміріме,Сағыныштан өлдім міне,Сені көрген сәттен-ақ,Ойымды бөлдің міне.Саған қарап тұр ғой көзім,Көмілдім бе, Сөгілдім..

Санама бір шумақ өлең егем деп,Кітап болар жырларымды теріппін.Қайтсемде бір жемісін көрем деп, Халқыма жыр азығын бөліппін.