Қалмаханбет мұқаметқали тақпақтары туралы Өлеңдер ✍️

Кеудемде өшпес iз қалса,Қалауы сол ғой жанымның.Кездеспей жүрдiк бiз қанша,Мен сонша сенi сағындым.Қосылып салған бiр әннiң,Қып-қысқа..

Қыздар соны қылады екен әлі аңыз,Қайдан саған ғашық болдым қара қыз...Бір көргеннен жақсы көріп қалғандай,Жалғыз сөзден суып кетті арамыз.Ендігі..

Кетпеген балаң сенiм,Кездерде кезiгiппiз.Болмысың болар сенiң,Байлаған менi жiпсiз.Қайтқанда көңiл жасып,Қателiк болса – өзiмнен.Мен саған едiм..

Мендiк сәби сезiмдi,Алдың баурап алыстан.Хатқа жазған сөзiмдi,Айта алмадым ауызша.Басқалардың алдында, Батыл едiк бiз анық.Айыпты боп қалдым ба,Түрiм..

Мен сені көрмегем, Сен мені -Мүлде! Бұл - бәлкім Періште пәрмені... Білмен? Көлемсіз қимастық, құштарлық -Көзде! Соншалық Сағыныш сыймас-ты, Сөзге.....

Оралмадың көктем боп, Отпантаудан бері өтіп. Өмір еркелеткен жоқ, Өкпем де жоқ және түк! Қайтып келіп шалғайдан, Құстар әнін шырқап жүр. Сипамады..