Марат нұрқалиев туралы Өлеңдер ✍️

Басында Қамажайым айтқан еді,Жаныма сары майдай жаққан еді.Үш топтан таңдап алған ҚамажайданБұл ағаң бар бақытын тапқан еді.Ахау, хайла-лилім..

Өмір! Өнерімен өрістініңАңсаймыз жанға жайлы келісті үнін.Апайда арман бар ма, экранда даҮй қылған «тақиялы періште» ұлын!

Кім білмес күміс көмей Әлібекті,Шарықтап шартарапқа әні кетті.Сайраған таң алдында бұлбұлдайынСырлы үнмен ұйытады әлеуметті.

Тербетіп туған жердің әр қиясын,Толқытып әннің мұхит – дариясын,Жайнай бер, сахнаның роза гүлі!Самғай бер, әсем әннің Әлиясы!

Өнерлерің тамаша,Мәз боламыз балаша.Көрсетіңдер тек енді«Тамашаны» жаңаша!

Сұрапыл кезеңдерде от жарқылдаған,Орнаттың «Атаманға...» ақырзаман.«Аждаһа жылында» бір көріп едік,Жиірек жүздесейік сахнада!

Әндерің әйбат еді бір кезде,Сезімге жып-жылы бойлаған.Өзгеріп кетіпсің бұл күнде,Мен соған түсінбей толғанам.Қайырмасы:Тамаша еді әнің..

Нұрғали НүсіпжановқаТыңдаушы табынады, Күн сайын сағынады.Кәрі-жас композиторМені іздеп сабылады.Қайырмасы:Нұрғали, Әсет пен Шәмші болса,Дәл мендей..

Ағайын, жөн сөзге көнсеңіз:Мұрт үстіңгі ерінде –мұрынға жақын қонады...Ал Одақтан ұртындамұрты бар біреуді көрсеңіз,Ол – Абдрахман деген ақын болады!

Завтрак, обед, ужин ба?Конечно, Абеке, нужен да!«Полдник» жайлы және жырКелтірмейсіз бе жизньға?

Қадыр МырзалиевкеӨмірде қызық жоқ деп балаға тең, Жыр жазды біздерге арнап алабөтен. Көп болды аға жаққа алаңдаймыз: Тағы да тақпақ жазып қала ма..

КСРО халық әртісі Роза БағлановағаӨнеріміз жалғассын деп, Келеді апай алға сүйреп. Ән кемесі алға жүзсе, Ол қуанар алғаш рет. Ажарына Роза апайдың..

Алғашқы кітаптарыңызғаСықақты қатырыңқырап,ҚырсыздарғаҚамшыны батырыңқырап,Жазатын едіңіз,Яки кемшілік атаулығаОрды опырайтып,Окоп сияқты қазатын..

Шөке,Шымшыңыз, мейлі,Шаншыңыз, мейлі,Еркіңіз,Мейлі не істемеңіз.Тек оқырманды аяңыз – «тістемеңіз»! Сізді шебер сықақшы деп білеміз, Өлең қайда..

Мәз болдық әңгіме, әзіл, жырыңызға, Езу тарттық, түсіндік «ымыңызға»! Дәметіп сатиралық бір роман, Ығыр болдық, тиіп жүр «жынымызға!»

Болар іс болды, «Атылған қыз» атылды.(Ондайға қаламыңыз батыл-ды!) Енді қашан оқимыз, Сәке, тағы атыңды?!

Иегімнің астында қарыс төмен Сақал емес, өр өзен Арыс деген.Ағып жатыр екен-ау, шорт побери, Сен оны атшаптырым алыс деп ең!Бекер келдім Шымкенттің..

ҰнатпаймынАйқайлаған, жарқылдаған сөздерді,ҰнатпаймынСырты ғана жарқылдаған көздерді.ҰнатпаймынКелмейді еш шыдамым да төзбегім,Пасық жанға.Бір басы..

Бір жиын-тойдаБұқаш екеуіміз керісіп калдық.Сол отырған бойда Кезек-кезек перісіп қалдық. Милиция келген кезде – Азаматтар, қойыңдар! – деп,Арашалап..

Бодамбай ҚанаттыӨзіне қаратты: – Кеше ауыл сыртында Жарыстырдық көп атты. Ермекбайдың боз қасқасы, Озып шығып, басқасыОрта жолда қап жатты. Не керек..

Қиынды тауып қайдағы Күлдіргі тілді, жайдары Келді, міне, жас солдат –«Жедел» қарттың жиені Қолына қалам – найза ұстап, Жайсызға жай боп тиеді...

Оңашада әкесі:– Айта қойшы, көкешім,Кімді жақсы көресің?Папаңды ма,Апаңды ма? –Деп баласына сұрақ қояды!Желкеден түйіп,Құлақтан бұрап қояды. Қу бала..

Әукен тағы да ішіп келеді,Екі жұдырығы Қышып келеді, Үйіне сүрініп, Құлап кірді, «Тамақ жібітетін Бар ма?» – деп Сұрап кірді,– Е, бала бермейБәле..

Жықпыл ішіп алып,Жалғызын күнде таяқтайды,Бұл «концертін»Таң ата аяқтайды.Араға түскен әйелін деЕңіретеді,Ол байғұс төркінінеКүнде..

Шартық түсінде Батыр екен дейді,Есекпен келеЖатыр екен дейді.Кенет есекҚырсығып тұрып қалды,«Батыр» ызаланыпӨкпеден ұрып қалды......Сөйтіп..