Мөлдір дарханбаева өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

(Фариза Оңғарсыноваға)Бұл жырлар төгілмес еді,Мұң зәрін ішпеген болсам.Сезімім өрілмес едіОрыңа түспеген болсам.Мен өстіп жыламас едім,Жанымды..

Жүзіңе арай ұшыраспай апталап,Тоңып жүрмін сағыныштан күн-серім.Қиял-құсқа арман байлап ақ қанатҰшыртпайды көкейдегі күлше-мұң.Көңіл көзі көп іздейді..

Таң шапағын іліп ап кірпігіңе,Терезе алдын мекендеп тұр күніге.Мені ойлаған көңілден Күн түспегенШаттық шоши берді ме, күлкі үріге?Мүлде көнбей..

Біреулердің жүрегін өртеп, тіліп,Бір кездерде өмірін ертек қылып.Көңіл құсын, ал кейде тұнжыраттыМенменсіген мендегі тентек қылық.Жұмақ жанын..

Мен сен үшінОйларыңды ораған құйыннанмын,Қасыңдамын бірақ та қиырданмын.Тәтті мұңдай тосыннан төніп келіпҚуаныш боп кеудеңе құйылғанмын.Сен мен..

Үнсіз кеттің өзіңнен жоқ хабар да,Жел көңілің маған кеп тоқталар ма?Жүрегіңді қақпанға түсіретінЖолда Баян білемін көп Қамар да.Сымтетік те сыр күтіп..

Таппай емін, Ғашықтықтың дертімен,Оттай керім Көктен күй боп шертілем.Жаным жылыт! Жаураған бұл жүректі Сағындырып, Жүрген жалын өртім ең...Мен..

Жапырақ жауды, сарылық көміп айнала,Күз заңға бақ тұр қамығып, көніп байлана.Кешқұрым тербеп, ескі мұң келбет көрсетті,Тұрмайсың енді, сағынып келіп..

Мен сені сағындым, жүдедім,Кездесер сағатты тіледім.Тұтқын боп тулаған жүректің,Тосыннан тапсаңшы бір емін.Көңілді шаттықтан гүл көміп,Жайнатшы..

Сүймесем де сүйгендей кейіпке еніп,Ең сүйкімді сөздерді жиып беріп.Жүре аламын жымиып жаймен ғанаАлдыңа биік келіп...Жақсы көрмей, ешқандай..

Сағынуға болмайды,Сағынбауға, тіпті де тиым салам.Беймәлімін білемін күйім саған.Әулекілеу сезімге әуреленгенӘумесерлеу халім бар,Дәурені..

Ішіңді жалмаған от,Әр сөзі тал жара боп,Отырсың сыр аша алмай.Егіліп жылай да алмай,Қинайды шыдасаң да-айБоп қалды бұлай, қалай?Жанардан тамшы..

Тағдырға табынамыз!Кетсек те бір даңғылдан табыла біз.Бәрібір өмірге өкпе арытылғанҚалады артымыздан қалың арыз....Моншақ мұң біз осылай..

Сен тағы даЕсіме түстің бүгін,Ұмыттырып өмірдің күс тірлігін.Бәрінен де жалтарып,Сен сыйлаған Сал сезімнің тәп-тәтті құштым мұңын......Тағы ашты..

Тағы да ақыл, жүрек арпалысы,Бұл баста жөнді ой жоқ, талқан іші.Бергенше өгейсіте өтінемінСезімнің сорлы қылған тарқа күші.Сенделген сені ойлаумен..

Жанарым жасқа толы,Сенделтті әурем, қасқа.Ұмытып тастап оны Бастасам дәурен басқа.Сағыныш жаншылап жүр,Кеудеме бермей тыным.Қиыны – қамшылап..

Санам – аш, жүрек – мұз, шаттық – аз,Шағымда мазасыз тұл – күнім.Сыйладың сиқырлы сәтті – мәз,Өмірдің өлмеген тірлігін...Жарты шер, жарым мұң..

Жазира-жан, нұр-келбет, сылқым-серім,Ішің-жұмақ, шұғыла сыртың сенің.Тұғырымнан талпынған тайып кетемҚоштасудай тым қырсық сілкінсе..

Қалай естен бұл күнді шығарамыз?Бақыт деген осы да сірә, нағыз.Болды мынау тосын сый түскен көктенСуыды деп жүргенде шын арамыз.Ғашықтардың таңдапсың..

Күңгірт – күн, тізіліп моншақтай,Өтуде. Ойларын жүз сүзген.Үмітте кеудеме жол соқпай,Адастым. Ізсіз мен...Бойымнан байқалып ескі мін,Сабырым отырды..

Бал-қайғым, тұп-тұнық шыны-мұң(«Жаным» деу ол саған сұр ұғым...)Көңілді жас қылған шырайлымЖүректі мас қылған шырыным...Беймезгіл жолығар әр..

Мұз-кеудемСанам-өрт, күз-көңіл,Үмітте жүз көктеу, мың өлім.Қайтейін қоспайды бізді өмір,Мұны анық білемін.Араны бөліп тұр үш адым,Үш адым үш күндік..

Жаным сыздайды,Сен неге ойламайсың мына мені?Бір ғаріптің ішінде жүр әлегі.Құрығанда салмадың көз қырыңдыҚимадың ғой сөзіңді бір әдемі...Жаптың жаным..

Мен ақыры жаныңа жол таппадым, Аттап өтті бақытты кезең менен.Махаббаттың мәуелі ортақ бағынӨзіңмен кезем деп ем...От сезімнің бет қарыр аптабы..

Жүргеннен соң аруым мойын бұрмай,Жүрегіме жол бердім шойын мұңға-ай.Төзімімді тәрк еттім, түсінсеңшіКүйімді ойын қылмай.Түн-періге айналдым..