Мөлдір дарханбаева туралы Өлеңдер ✍️

Мен сені мұңға ораймын, қара мамық,Сен маған кигізесің сауыт-қайғы.Демеуге біріміз де жарамадықОсылай бастан сайран-сауық тайды...Мен сені бақытсыз..

Қоштасудың сұм таяды ма күні де со бір,Қайғының түсір,жүректің түбіне шоғынБалқытып тұрып,Білдірмей қорғасын құйғанЖымиып сөнген жанымның күліне..

Иә, анашым, Алаңдайсыз жалғыз жүр деп сыртта әлі,«Тойы қашан?» деп сұрайды жұрт тағы.Жанын ұғар, өмір-жолдас жолықсаОйлайсыз рас, ашылар деп..

Бейнеті бітпейтін тірліктеШаттыққа жан болдым зарыққан.Жанарды тіктетіп бір нүктеАйнытты адами қалыптан.Қанымда тулайтын құлшыныс,Ұйысқан уайымнан..

Жанға көктем, Жанарыма жаз қонбай,Сағынышым сілкір күндер аз болмай.Арпалысам сенсіз өткен әр сәтпенАуыр мұңым арқамнан еш қозғалмай...Сезім-садақ..

Жауһарым, жұлдыздай жыр еккенЕндігі сезімге жұп етпен.Алтынмен апталған атыңдыӨзің кеп өшірдің жүректен.Жаныма жасадың жара аңғар,Тілегің осы ма..

Солғын тартты несіне көзің мөлдірДаусыңнан да мылқау-мұң естіледі.Мұңаюды білмеуші ең кезіңде ол бір...Бұл күндер де, жаным-ау, ескіреді...(Болмаса..

Сұрғылт бөлме. Баяғы шұбар сағатСол бір күнә, жүректі тұрар сабап.Отырамын сыр шертіп елесіңеШаршаған ой сенделіп, сұрар шарап.Ізің қалды, үй алдын..

Сұрғылт бөлме. Шұбар сағат сыртылы,Сыңар ойдың жел өткізер жыртығы.Бір-бірімен кеңесет те, жебесерЖүрек-үні, сыр-тілі...Күннің қайтқан сәулесінен кіл..

Сезім бе? Сыртымнан жекіген,Септі ме? қоштасу, мұң-әтір!...Жалғызым, кетпеші, өтінемКетпеші, тұра тұр!Несіне? Өшіге елітті ой,Тоқтатып махаббат..

Ол сені алдады ма?Неге отырсың тепсініп,Таңдар ұра?Әттегені, әсер де етпейді екенЖүрегінен бөлінген жанға дұға.Білмей тұрып, серіңнің сырын..

Қайтемін?Айырылған жүректі тынышынан,Бір суыған, өзіңсіз бір ысыған.Көңілімде сағыныш шырақ жағыпЖарты қанат жанардан мұң ұшырам.Қайтейін?Дала кезіп..

Сенсің-бақ құс кеудеге кеп орнағанАқ жауыным ақ шаттық төгер маған.Естимісің, пендеңнің бақытты үнінКерең-ғалам!Сен – дәрумен, жазатын жан..

Ойлап мені, қалқашым, құрақ ұшпаТүсе алмаймыз, себебі бір ағысқа.Сезіміміз көтерген ақ шаңырақҚалып қойды ой жетпес тым алыста...Қоштасудың аттадық..

Мен мұңайдым, Жүрек бірге мұңайды,Ұмыттырып, сағат, апта, күн, айды.Өмір бұрап, жан жараның құлағынҚасіретін қақтап берді былайғы.Мен күлемін, Мендік..

ЖанымдасыңКүнім – нұрлы, түнім – бақ Көп тілеген,Ертегі – сәт осы ма, жетті деген?!Қара бұлтқа байланған қара ғұмырШөкті менен...ҚасымдасыңҚуаныш –..

Жылатамыз жүректі, жығып ұрып, Буындырар қызғаныш жібі қырық. Ертең-ақ біл, өкініш айта отырар Махаббаттың бітпеген жыры қылып...Махаббаттың бітпеген..

Сүреңсіздік салқынын жоймағандаЖарқ етеді бір үміт ой-даламда,Сосын-сосын... Отырам секем алыпКүмән іліп мақсатқа қойған алға...Бардай әлі мен білмес..

Сағыныш сындырдың, күң еткірСезімге байладың, тірі-құт.Жазадан жалыққан жүрек бұлКеудеде қалды ма тығылып?Кеуденің көрі ме, төрі ме?Бақыттың басы ма?..

Жүз ілініп ашудың тұзағына,Шаттық құйған сындырдым құт кесеңді....Шыдам біткен сезімің ұзады ма?Бақытсыздық! Осы ма нүкте соңғы...Алыстым деп арыстан..

Сен менің құшағымда,Шынында енді, шырайлымБолмайсың ба?Бағаламай бағымды тұсадым ба?Қалай ғана шыдаймынОндай сынға...Жүрегім қақ бөлініпАзабын-ай..

Көңіл неге мұңаясың күз үндес? Ойлар жей ме? Түгесілмес, мүжілмес.Сары күнде сары шәлі жамылған, Сары уайымның салып кеткен ізін кес...Жүрек неге..

Кешегі түн, Жүректі сілкілетіп, Тағы жүз ой қалдырды, Өмірдің сұрқы кетіпСыйлады сойқан мұңды, Кешегі түн, Сырымды Айға аштырып, Есірді, ерікті алды..

Қаншама сынақ тұр, алдыңдаМойыма, тұрыс жоқ, ұрыста!Тек қана арыңды шаң қылма,Және де бойыңды тік ұста!Қаншама өсек жүр айнала,Оқты көз қадалар..

Үйірсе аспаныңның бұлтын қайғыЖүзіңнен мен көретін күлкің тайды.Көңілің күйзелгенде күйі кетіпАлысқан ақылыңды мұң құлтайды.Жаным-ау, түсіндірші..