Мөлдір дарханбаева туралы Өлеңдер ✍️

Әке,Ота керек дейді сізге,Шұғыл-ақ!Бұл тәңірдің жедел жеткен сыны нақ...Сырқаттанып қалғаныңыз,БілсеңізЖүрегіме қанжардайын сұғылад...Әке,Ешбір..

Сағындым, Бал-бұл жанған дидарыңды,Сағындым, Зор қуаныш сыйлар үнді.Кездесер күнді асығып тосқанымдаНеге айтшы, карантин деп ұйғарылды?Иә, елді дерт..

Шабыт та шалқалағанЕртең деп есінейді.Сезім жоқ сәл қарағанКөңілсіз кеш үдейді.Өлеңге есім кетіпЖүргем жоқ, (Бәрін білем).Сен мейлі кешірме..

Күдікті жүріппін-тұрыппынҚүдікті бәрі де, о құдай!Осы бір бәлекет күдіктіңТеседі жүректі оғы ұдай.Күдікті бүгінім, кешегім,Күдікті ертеңгі..

Қолды біреу байлағандай, жүк-кісен, Ауыр дерт жайлағандай бүк түсем.«Өлең жазшы» дегеніңде, күрсініп, «Түсінбейсің» деп шарқ ұрам, «түкті..

Білесіз бе, жанымды мұң жегенін?Жүрегім тұр жолында мың жебенің.Апыр-топыр алапат бұл соғыстаМен және ол, білмеймін кім жеңерін?! Санадағы сезсеңіз..

Тоқтаусыз сағындырғаным үшін,Басқаша бағындырғаным үшін,Сені соншалық сүйікті етіпЖалын қылғаным үшін,Кешірші...Жүректе бүлік қылғаным үшін,Кей мұңды..

Сыйладың да,өшпейтін бір жарық маған,Сыйладың да көшпейтін мұң ғаріп ғалам.Кеттің бе сен? Өзгенің қолынан ұстапҚұдайым-ау, Құдайым, жынданып..

Жабар қайғы іштегі кім есігін?!Жолдарын да ұмыттым күресудің...Білесің бе, Жарығым, жанартауым?Сенің ғана жүректе тұр есімің...«Кетпе» деймін..

Сезім-шылбау Бекем кеп тұсады да,Жүрегіңіз ашылды, Маған қарайКіруге енді, болады құшағыма,Сүюге де рұқсат алаңдамай...Махаббаттан жайғасып жанарға..

Мұңды әуенге оранып, мұңды бағып,Мың бөлініп, отырам мың құралып.Шыдамыңа шешуші шала құсыпАл сендегі жүрекке,Қара мысықМың секемін бүгінгі сүңгір..

Жүректің соғысы бәсеңдеп,Араны суықтық бөлсе анық...Ақ сезім-сиқыршы әсемдепКездесу суретін бер салып.Күнді күн, айды айға жапсырып,Жүздесер бөлімнен..

Ай, Ай,Мені көрдің бе, қол бұлғаған?Жаным сырқат,Оған ем түсер кімнен?Уақытты бер,Сезім мен жолды ұрлаған...Тыс еркімнен...Ай,Барлығын бақылап..

Күн атады тек сенің елесіңмен,Сен жоқ болған өмірді неге сүргем?Бола алмайды, болмайды біл, жарықтымКелесі – сен, содан соңКелесі – мен!!!!Күн шығады..

Мұң берме, жарығым дәл бұлайУ берші өтінем, өтінем!Одан да аямай ал, құдайСезімге бір құрбан етілем.Өртеме, тірідей от қойма,Одан да мың рет сұқ..

Шаттық-достан, бақыт-көштен жеке қап,Қарт-өмірден бас сауғалау бекер-ақ.Армандаймыз, қол қусырып, қадам жоқБұйырса деп шырайлы отау..

Ең үлкен сағыныш санамды ап,Ғайыптан от сезім көшірдім.Қалада ызғарлы самал қапБасады сенсіздік кешін мұң.Ең ғажап шаттыққа шомылып,Ең тәтті сімірдім..

Санамда асау сауалдар тебісті мың,Басар екен мынау қат ренішті кім?Білмейді ғой, білмейді ішімдегіЖұлмаланған жүректің ел ұсқынын.Мұң қуалап ой-бала..

Тағдырға өшігесіңӨкпе айтасың, өзіңе өш үмітпен.Сезім деген әзірге кесір-есімЗәрін шашқан өте ұзақ кеші күткен...Мұншама налимысың?Жүректегі кінә..

Арада айыпсыз-айыптыҰрыстар. Кінәсіз-кінәлі.Қайсыбір жағымсыз жай ұтты?Қайсысы бітпейтін мұң әні?Тергейтін тоқтаусыз тірлік көп,Емдейтін сөздер мың..

Сүйіктіме асығып, бір өппеген,Сағынышпен сиқырлы түнекке енем.Соғып жатыр өзің деп білемісіңКете жаздап жұлынып жүрек деген.Жаным, сезші көңілдің бұл..

Алданбайды, көңілім, Семіп қалған,Бір сыр жатыр жүректе, сен ұқпаған.Күндеріме күлкісіз, күрең кілеңСолғын-қалам, Шоқ-шабыт серік..

Біздің сезім – от шашу,Біздің сезім – түссіз гүл.Жалаңаяқ шоқ басуСосын елес, ізсіз, біл.Біздің сезім – толған Ай,Біздің сезім – шыққан Күн.Көктен..

Білмеймін, не жаздым дәл бұлай?Сенбейсің, ашпай-ақ шындығын.Ақиқат сыртқары қалды ұдайКүдіктің үстінде сырғыдым.Білмеймін, не істедім, не..

Сенсің – кәусар бұлағым, бұлбұл – әнім,Сенсің – отау, нұрланған гүл жұмағым.Саған деген сезімім лапыл оттайСенсің мәңгі таусылмас мың құмарым...Сен..