Мөлдір дарханбаева туралы Өлеңдер ✍️

«Сәлем хат! Бастайын осылай...(Демеу бер тұнық Түн, қосыл Ай.)Біліп жүр, ақ жүрек - қаламныңӨзіңе тартады «хошы» ұдай.Кірпіктер айқаспай түн..

Алтын айым,Мен тағы сенделемін...Осы ма еді, шынайы шер дегенің?!Бір-ақ минут шалыншы жанарымаЖұтаң жанға сол болсын берген емің!..Гүлденбейді..

Тынық түн...Ұйқы арбаға мінгестің бе, қылықтым?Тағы да Айдан жолдаймын...Жадау-өлең, сынық-мұң......Кілтін қайда жасырдың?Жүрегіңе жол ашатын..

Қиыр-шеттеу, білеміз ара шалғай,Бізге келген тәңірден шара сондай.Бес күн жалған жолдарды үзбей тұрыпАрмандардан жүрейік аласармай...Санаулы өткен..

Есентайдың бойы бұл. Ғашық мекен.(Ағыны асау қай жаққа асықты екен?!)Менің ынтық, жоқ жыртық жүрегімменЖалғызыма жол салшы ашық төте, ең.Бойымда жоқ..

Сен бекерге алтыным кектенесің,Кигенім жоқ Алдардың бетпердесін...«Кірлетті» деп ақ қағаз көңіліңдіТүлкі-ойдың соңынан текке ересің.Ара-жікке дақ..

Жүзі өтті екі жылдың ұмытпадым,Білмеппін қадіріңді, бір ұққаным.Өзімсіп жұлдыз-жүрек түсінбептіЖүргенін жаның сыздап, құрып халің.Жалықпай хабар..

Қайтейін?Жанымды ұғар адамды бақса күмән,Теріс ойлар түгелдей тапса бұдан.Қайтсек екен?Қамалдық қара торғаКүйімізді жоғалттық шат-шадыман.Әлі бойды..

Биылғы жаз өзгерек бұрыңғыдан,Ғұмырымда өйткені, білінді мән.Көріп сені сең ұрған жаным сергіпКөктем кіріп көңілім тірілді, ұғам...Жолап кетсем бойда..

Сен мені жүрсің бе әлі өзгерер деп?Айнитын сезімінен кез келер деп.Мерзімдеп адам, қадам бас-аяғынЕтер деп екіойлылау сөзбен ермек...Жан көрсе, көз..

Мен сірә,Күңгірт тартқан бөлмемін,Жоқ тіпті әйнегі.Сырттағы жарықтан кендемін,Енбейтін Күн нұры, Ай демі.Қараңғы күптеген көрдемінӘуені іштегі..

Білмеймін, сен жаным білесің бе?Сен деп соққан сыртымнан мұң есуде.Бар ғаламның татымас сұлтандарыЖүректегі мөрленген бір есімге...«Сүйем» дедің, мен..

Сабырыңның саязы алып ұрып,Түскендей-ау басыңа кәрі құрық.Ақ табанға нәпсі-шоқ таңба салыпБеделіңнің құлады жары үгіліп...Ақ арыңның жер болды..

Кеше ғана көл-көсір мақсат құрып,Бөрікті аттым аспанға бап шаптырып.Отыр едім,Есіңді жи, дегендей-ақТәңір бүгін қойғаны-ай ақсақ қылып.Кеше жүргем..

Үміт-кеуде өртенсе, өкініштен,Сен жүрерсің күдіктің отын ішкен.Сезіміңнің сыртынан құрық салғанЖүрегіңде қызғаныш отыр, үстем.Ақиқат біл, өзіңе..

Сағыныштың белуар кешіп елін,Кеп қадалды аспанның төсіне Күн.Жүрегімде тулаған ақ сезімніңАппақ жырын қағазға көшіремін.Аралыққа амалсыз..

Күдік кеп оқиды дұғасын,Қызғаныш шоқиды бір асын.Басыңда мың сан ой, сенделіпСең соғып сен-дағы тұрасың...Қиялың күмәнді берсе үйіп,Қаласың, қадалып..

Бір күн ұзап барады, бір күн еніп,Бір кеш келер, бір түннің ұртын еміп.Тағдыр солай отырар әрбір жанныңШар басында тулаған бұлтын өріп.Бұл күндерді..

Сағынышты тағынамыз моншақ қып,Қиялдағы күлген бейнең, сол – шаттық.Кездесулер ұзамаса, бір тілекҚоштасу бұл, дедік іштей болса ақтық...Тағы айларға..

Күпті ойға көмілді көңілім,«Қайдалап» жатырмын, жан жырым?Соңынан жүгіріп «желінің»Шаршадым, жүнжідім, алжыдым.Мен солай шарқ ұрып, жынданып,Қалтафон..

Үйрендім...Шын-өтірік жылап-күліпҮйрендімБір мезетте құлап-тұрып.Өлшеусіз өмір мені сен арқылыСынатты, құп!Тонадым арманыңды, ұрып, жықтымСолай..

Алдамшы сезімге бір сәттік,Адамдар берді ашып ар-құлпын.Танытып нәпсіге жұмсақтық,Тудырар теп-тегін жан құртын...Түседі «бақыт» деп отқа да аз,Алады..

Ашуын бар әлемнің күреп, тегі,Кіргіздік көңілге ұрыс сұр түлкісін.Жаным-ау, ертең-ақ кеп жүректегіЖаза алмай отырмалық мұң қыртысын...Ызасын жер..

Ұққан жанымды ерекшем елік, ақ киік,Өзің ғой еркем, беретін балдай сәтті үйіп.Тағдырда мынау тосыннан түскен жарығым,Басыма берші, Ешкімде жоқ бір..

Сен енді оқымайсың мүмкін мені,Ұрыс сол жеңді әсілі бір түндегі.Ұғынсаң шабыт-асау, өлең-өмір Дауысың, қылығың мен күлкің де еді...Мен білсең..