Баймаханбет ахмет өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Кінәмшіл көкірегім, о, шер басқан.Келемін бір “мініңді” кеше алмастан.Тұсымда астаң-кестең күркірейдіСындырып найзағайын нөсерлі аспан!Сақталмас сары..

Әркім бір келіп суатын былғап,Тозды гүл атып тұратын жыр-бақ!Өлеңді жатыр көкпар ғып тартып,Құба ақын бір жақ, ұлы ақын бір жақ!Райынан қайтар кім..

Өлең деген жалғыз шырақ... түбіндеЖантәсілім еткелі әлсіз күбірлеп,Періштелер тіліндеСезім жатты қанаты әлсіз дірілдеп!Жалғыз шырақ көрген емес бір..

Жыр жазу қиындап барады,Оқырман талабы өскендіктен беШаршатты әбден шиырлап сананы,Көне елес, көшкен түстер де...Не керек, түкке тұрмайды,Кешегім..

Досым қанша-білмеймін,Жауым қанша-білмеймін.Қызыл-жасыл ғұмырым,Арасында жаралыпТеріскей мен күнгейдіңБайып батар күндей мұң!Ешкімнен сыр..

Шиырладым із түспеген өрісті,Жеке өзімнің сүрлеуімді тапсам деп.Нәмарттармен несібемді бөлістім,Жыр шырағын жүректерде жақсам деп!Кейбір ағам..

Қызықтарға ғажайып куә бал шақ,Енді оралмас-мейлі, еске ал жылап, аңсап!Қаперсіз боп тудық па, құдайым-ай,Қиялға еріп, қудық па туа мансап.Балалықты..

Біртүрлі...көңілім шөл боп құлазып,Отырам кейде бар мен жоқты жазып,Барады қалам суып-санам суып,Сен қайда жүрсің, сезім, отты, нәзік?Жалының бір..

Тұнжыр көз, бекзат болмыс, әбе мүсін,Аспан! Қиял, ертегі әлемісің.Ғафу ет! Сені түгел кеудеме әкеп,Орнатпақ болған есек дәмем үшін!Сенің от жанарыңа..

Сарқыны қалды бойымда күштің.Қайда баяғы ойымдағы ұшқын?Жазбайды, түге! Мұқалды қалам...Таусылғанымды мойындап... іштім!Іштім, есімді ұмытып..

Тағдыр-сұм ғұмыр-ғазалын түгесті Ананың...Көзімнен жұлдыз ұшқындап күнеске ағады!Тұмарлап сақтап хатыңды, артыңды тұлдап,Сені, анам, мен болмасам кім..

Бейғамдық бар жүзімде.Ал...ұлыйды ішім,Анамды іздеп төрт бөлген түн ұйқысын.Өлгенім жоқ-анасыз кештім ғұмыр,Көргенім жоқ тағдырдан шыли қысым!Зулайды..

Ақ түр салған секілді жасылға ойып,Ақ сәуле тау-сәждаға басын қойып,Құлағыма сыбырлап ерке Талас...Әлгі әзірде тұр еді қасымда Ойық.Енді ғайып...тек..

Қалай, қайтіп түскен өзі, тоба, дақ...Көңілім-кір, сезімдерім-қожалақ.Күбірлескен екі иініме мініп ап,Менің Муза –періштемнен..

Қайыспай қарсы тұрып небір сызғаБілінбей өтіп жатқан өмір құзда...Бағумен дүниенің дем-тынысын,Қордайда қасқайып тұр қоңыр құлжа...Бір сел бар..

Көкірегімде балалық-құлын кісінеп,Баймаханбеттің “Байтан” ғой бұрынғысы деп,Тұрады бордай үгіліп БаймаханбеттіңБалалық шаққа бүйрегі бұрылғысы..

Бір қайғы,бір қызық аралас,Бытысқан миымның іші кіл.Тырнайды санамды шала мас,Мияулап мауыққан мысық-үн!Кірленде күні өткен кірді үгіп,Мен де бір..

Менің бір құдіреттім бар «Кенен» деген,Қауышты ол он бірінде өлеңменен.Шашубай, Сарбас, Балуан ШолақтарданҮлгі алып, қойды жастай өнерге ден.Өзі де..

Балапан-болмыстың қауызы аршылды үр,Аузынан ақ уыз-төгіліп өлеңі,Күн мен түн теңеліп,тәбәрік-тәмсіл нұрКөкорай көктемді көтеріп келеді!Көктемді..

Қар еріп кетті,тұрмай күнестеТырна көз бұлақ тулайды төсте.Құс ұшып –қонған көкиірім көлдіңКөлбақалары шулайды кешке.Жыл келер шақта дүрбелең..

Қилы заман, дәуір кешіп нешемеСен бүгінге жеткен жырсың кешеден.Оқыс ойдың жарқылындай осы өлеңТуды сенің атыңдағы көшеде!Туды осында қуанышты сан..

Мәреде, міне, бәйге аттары тұр,Күтумен атой белгіні.Байланар ма екен әй, бақтары құр...Шабатын кез ғой енді бұл!Көбісі мұның екен тай-құлын,Дәмелі..

Олай деуге жетпей ме батылдары,Білмейді екен жат түгіл, жақындары. Бұйырғынды өлкеде бұйығылауБаймағанбет есімді ақын барын!Сырын ару желекті қайыңға..

Бейбіт күн, ашық аспаным,Мыңсайран күйлі дала, бақОғылан ұл еңіреу жастағы -Тәуелсіздігім, саған аманат!Атадәстүрім, тіл, ділімАманат, саған жүк..

Ну шалғыны шықтан алқа тағынып,Шоқылары алтын зерге малынып,Табиғаттың қалды еңсесі биіктеп,Уа, армысың, таңның аппақ жарығы!Өзендердің өзегіне әл..