Баймаханбет ахмет туралы Өлеңдер ✍️

Тірелді тығырық-торға кеп,Баста – ой, ал қолда болмады еп.Қазағым қалаға ағылды«Білім де, ғылым да сонда» деп.Тұралап, кете алмай нық басып,Қойнынан..

Қауыштырып қалың ел, қауымменен,Жататұғын көгеріп жауынменен.Ен далада еңсесін тұрған тіктеп,Теңдесі жоқ Ұлылық ауыл деген!Енді естірте бастады азат..

Керегің болмай ешкімге,Ауыл, адыра қалдың ба,Алмасып күрең кеш түнмен,Әніңе мұңлы салдың ба?Қалдырып сені бір шетте,Алқам да салқам күйіңде,Тағдырын..

Кешір мені,кетігіңеҚаланбадым кірпішің боп.Өтті күнім өкінумен,Өртей-өртей тынды ішімді от .Ауыл,сені жырыммен деТебіренте алмадым деп,Жарғаныммен..

Бәрі есте!Талас-өзен тасқыны есте.Құштар тек біз жылуы пәс күнеске.Іздейтінбіз қар гүлін қыраттарданЖасырынып сіреу қар астына өскен.Іліндіре..

Сұлусың сұлулығың тілім байлап,Отырмын жүрегіңнің түбін бойлап.Өкіндім өзгелердей «күйіп-жанып»,Бір тілім хат жазбаған күнімді ойлап.Кетті ғой ол..

Өмір жолын әу баста жалғыз көріп,Алыппын мен сезімді арда ақтарып.Торабында тосылып қалды іздерімКететінін кім білген тармақталып.Бас-аяғы ойлаппын..

Тәнімді тоңған періште болмыс жылытты...Арбадың мені,суырды сәулең жанарды...Күпілі күздің соңынан жеткен тұлыптым,Арудың аппақ тәніндей, ардай..

Дауа таппай дертіме, дүниеде ешбір еміңнен,Жан әлемім жұтады, жанмын үнсіз егілген.Қайырымы кеткен қоғамда қолын созар бір жан жоқ,Жалқақ..

Ұлмын ұлтқа (басқа анам жоқ енді)Қалай оқы, мейлі: өзгермес өз аты.Тітіркентер, түбі, төрткүл әлемдіҚанымдағы жусан исі қазақы...Сабылсам да, санам..

Қайтейін-ай, ел-жұртымның тілі ардақОңалмауға қарады.Қазақия қиырына шығандап,Желмаядай желіп, маңып барады…Кещелерден тапты-ау, ақыры қор..

Имандылық – жанымдаІңгалайды бесікте әр.Бес-он үйлі ауылдаМектеп емес, мешіт бар.«Пайдасы жоқ елге түк,Мешіттер тұр мүлгумен,Оянады селк..

Ақын-сорлы... Көрді ол не?Орын тимей төрден де,Көкте – Тәңір, жерде-елгеҮні жетпей шерменде.Жатыр оны кім ұғып?Жүргені сол бұйығып.Өкініші..

Баяғы жастық, ізгі арманымды,Сезімге тұнып, қызған бағымдыІздедім...кіммен мұң бөлісемін?Білмедім кімге «звандарымды»,Өлердей аңсап көзім..

Бала кезде жазған өлеңдерім-ай...Сені кері қайтарар күш жоқ менде.Баспай газет алып-ұшып жеткенде,Тартпасында қалдың редакциялардың,Тудың , өштің..

Тұсыңнан Талас омырау ұрғылап,Өрекпіп өтер күнде ағып.Қоңыраулы шеңгел, қоңырауыңды қақ,Желменен бірге ырғалып!Қоңырауларыңда-даланың үні,Күңірене..

Күлкімді күндер күмірә қылды,Жанымда қалды бір аңыз...Өнбойыңды шарлап қыдырар ұлдыҰмытқаның ба, құла дүз.Түсті еске бағзы ұмытқан сарын,Бұйықты..

Ақынның айтар әлі де даты - үй!Ашты есік саған – Қасымға бақи...Жарытқан жоқпыз ұшпаққа шығып,Бәрімізде де сенің басыңдағы күй!Құтыла алмайсың.....

Өтті ақын... өмірін өзіне абақты қып,Бұйырмай ен байлықтан сабақты жіп.Баспана-үй, ұлтарақтай жер де бермей,Итіне оны талай талатты ұлық!Өгей күй өз..

Сағынышымның түсі сап-сары екенін білем мен!Қайғы мен мұңның қап-қара түсі... түнерген.Арманның түсі – ақ, адамның жанын алуан түсНұрлы бастауға..

Ақтаспа жол жатты аяғым астындаАқжем болып түтіліп.Мінгі атындай кәрінің де, жастың да,Жатпайды ол бойын күтініп.Терсіңді боп, тебінгісі..

Анамның тілі-ақ жайнақ әлем ол байсын,Сол тілде сөйлеп, сол тілде сәлем жолдайсың.Сол тілде “әу” деп, заманның рухын толғайсың!Наз айтып, нала..

Қалмады жанымда ешкім жайымды ұғар,..Аулақта үкі уілдеп, қасқыр ұлып,Қыстады жалғыз қалған қайыңды зар,Мұңымды үстеді одан сайын бұлар.Тоғайға..

Кінәмшіл көкірегім, о, шер басқан.Келемін бір “мініңді” кеше алмастан.Тұсымда астаң-кестең күркірейдіСындырып найзағайын нөсерлі аспан!Сақталмас сары..

Әркім бір келіп суатын былғап,Тозды гүл атып тұратын жыр-бақ!Өлеңді жатыр көкпар ғып тартып,Құба ақын бір жақ, ұлы ақын бір жақ!Райынан қайтар кім..