Зұлмат туралы Өлеңдер ✍️

Қам көңіл жүрек тулайды, Жер ана көзін сулайды. Допша атып сұм тағдыр, Талай сүйек қурайды. Сағым белде сары дала, Сағым қуған мұң бала, Сарғайып..

Куәсі сол зұлматтың Көлмекөл де...«Кездесер өлі балық өлмегенге»Деп келді-ау ашыққан жұрт жағасына,Әйтеуір бұл мұңлы арқау болды өлеңге.Бір кезде..

Тағы да бір зұлматтыңБасталғандай белгісі.Өмір деген қымбат тым,Келер кімнің өлгісі?Өмір деген адамғаБір-ақ рет берілер.Мына жалған замандаТым қысқа..

Заң азды, төресі әділ хан жоғынан,Тозды жұрт тойып жейтін нан жоғынан.Қыран құс қайда ұшарын біле алмай тұр,Алып жер ашыққанда аң жоғынан.Халық едік..

Соғыс алғаш басталғанда,Ел ұйқыда жатқанда.Ажал төнді әрбір жанғаАждаһа от шашқанда.              Түнді бұзып ұйқысынан,              Таң да атты..