Ахмет өмірзақов туралы Өлеңдер ✍️

Мен – тұтқын тіршілікке – қалыптасқан,Сезім жоқ баяғыдай алып қашқан.Əуірі дауылды өрттей қайран жырды,Қойдым-ау уызында жарытпастан.Шақтардан –..

Айрылғасын қуат берер құнардан,Тумай жатып тұншықпақшы мың арман.Қайран, менің қалжыраған көңілім,Қаңырап тұр жол таба алмай мұнардан.Уайым да аулақ..

Қарауытып мен келем. Аппақ əлем – айналам.Неге екені белгісіз, көңілде жоқ жайдары əн.Болғанымен кіршіксіз көргенге бір қыс мынау,Тұрысында бір қатал..

Ғайыптан келген бақыттан Із қалады, болғаны,Ғайыптан келген қайғыдан Сыз қалады, болғаны.Алғашқысы – өмірде болмайды көп баянды,Ал, соңғысы – көңілде..

Көңілімнің көгіндегі Ерке едің,Өзің боп ең домбырамда шертерім.Бүгін болсаСезімімді «сен» деген,Жүрегіме тұрмастай ғып жерледім.Қыздың жаны –Жаны..

Тірлік дəмі талғамсызға балдай-ды,Бағы барлар дəмнің өзін талғайды.Əйел де бір өлмегенге татар дəм,Əттең көбі... күлкісімен алдайды.Қатты жазсам..

Басына қонғанда бақ шебер ұлдың,Айықпас селнөсерін төгерін мұң, –Көрдім мен,Жасты көзбен қарап тұрып,Тас маңдай тағдырына Шəкəрімнің.Болмаса – болған..

Қасиетіңді шын бағалап отыр кім,Алдаспан ем – тасқа шауып кетілдім.Айнала – кең,Адамдар – көп,Күн – жарық,Бірақ, бірақ... мен тұлдырсыз..

«Мұздар кілең – жатып алған жолымда,Құздар кілең – оңымда да, солымда.Өтіп бара жатқан сын-ды бұл ғұмыр,Аттың жалы менен атан қомында?..»Дейсің неге..

Мұрттан күліп, мысқыл шашып қу шаһар,Ұрттап ал деп ұсынады у – заһар.Несіне енді елеңдейсің ел іздеп,Тар лақатқа түспей тұрып тулап ал!Қамығардай..

Көкірегімде тербелсін деп Ар – Тұнық,Намысымды жүрегіме Дар қылып;Жанды түйіп шүбереккеТалай Мен –Шындық, Сені іздеп едім шарқ ұрып!Ал, Сен болсаң –..

…Қолыма тиді қара май,Мың жусам да кетпеді.Күледі маған қарап Ай,Мың қусам да кетпеді.Жүрегімнің төрінде,Қасірет жатыр жамбастап.Көңілімнің..

…Уақыт – балға,Ақын – төс,Соққы жеуде тынымсыз.Жырым – жалғыз жақын дос,Ертеңі бар – Бүгінсіз!…Мен алайда шаттықтан,Үмітімді үзбедім.Аласұрған..

Бұлдырады-ау жанарым,Шын жылады-ау қаламым, –Айтқанына көнем деп,Құлдыраған сананың.Жырым шерге ұласып,Көңіл кетті-ау құлазып.Оңай тамды..

Түзге кетсем – үйім жоқ,Үйге жетсем – түзім жоқ.Анда барсам – күйім жоқ,Мында келсем – ізім жоқ.Өрге жетсем – бір қайғы,Елге кетсем – бір қайғы.Қайда..

Заман – дауыл,Мен – қайық,Уақыт қатал болғасын.Алдымдағы жол ғайып,Бақыт қатал болғасын.Көкіректе өлең-жыр,Тумай жатып тұншығар.Пана таппай менен..

Ұрғандай ұждансыздың қақ басына,Шарам жоқ шын сырымды айтпасыма.Оңбай тұр гүлдей қурап жас ғұмырым,Болмай тұр тірлік уын татпасыма…Назарын салмағасын..

Ісінгенмен көкірек аяққаптай,Ісімнен мен жүрмін-ау тоят таппай.Жүрегімді жүз қайғы жұлмалайды,Алғашқысын соңғысы аяқтатпай.Білгің келсе бұл күнде..

Деу үшін асқақ үнмен «Ахметпін!» –Жүректі жазаладым – ақын еттім.Пасықтың ғұмыр бойы қолы жетпес –Келді бір – зеңгір көкте ағып өткім.Көгіне көз..

…Білдім бүгін жалғанның жалғандығын,Бір тілектің қиылып қалғандығын.Ажал сенің қолыңа кісен салды-ау,Өз еркімен тəрк етер жалғанды кім?..Жаннан кетер..

Айғақ кеп жата ала ма тереңде тек,Ақ сөзді ұқпағанды керең дер ек.Санамыз сөз сырына сарсылмаса,Табамыз бұл дүниеде неден көмек?!Жүрекке жылу берген..

Жүрек жалғыз,Қайғы – мың,Қуаныш – мың,Қан майданның отына туа түстім.Қан көбейіп барады – У көбейіп,Екпініндей есерсоқ, бұла күштің!Көрінбейді ешбір..

«Кəріні ал, жасты əрқашан саламат қыл»,Сөз емес, жүректегі жарақат бұл…Үш Жанды Он Бес жылда алып тындың,Ал, Ажал, осыған да қанағат қыл!Үш рет..

…Құтылған қапалық пен жабығыстан,Құтылған аңсау менен сағыныштан, –ПенденіңҒазиз жаны жай табатын,Мəңгі үнсіз қала мынау Қабірстан.Жер түгіл..

Біреулерді бағындырса құлқыны,Біреулерді сағындырса сылқымы;Мен пəнидің көлеңкесін көп көріп,Өлім жайлы өлең жазам бұл күні:«Тасыр тірлік кезде бізге..