Ғұмыр туралы Өлеңдер ✍️

..Үзілді уыз бал ғұмыр,Күйінер, күйреп жас ана.Үмітін үзіп мәңгі бір,Берді ерік зар мен құсаға.Етегі жасқа толса да,Болмаған еді еш қайран.Асқынып..

Бесіктен алып терең тынысымды,Алланың жанарыма нұры сіңді.Сиынып аруақты бабаларға,Жазамын құрысым мен тырысымды.Бабалар – асқақ рух..

« Ғұмыр қысқа қызығындай бір жаздың»,Сырын айтып сыңсиды құм,тыңдар кім?Шілде айының аптабындай өртеніп,Фәниге арзу жүрегімнен жыр жаздым.Дала даусын..

Көктем келіп болмаған соң,«Күн суық» деп алдандым.Ақпан жігіт өтіп кетті тұсымнан,Әрі -сәрі көңіл күймен таңдандым.Әсем қызыл көйлегімді..

Көз тоймайтын сұлулық бар көркінде,Кең дүние табиғаттың еркінде.Қыста жауған қалың қардан көк өніп,Қозықұйрық қаулап шығар бір күнде.Сексеуілдер құм..

Өлең ғұмыр,Дегеніңе көндірдің.Өнерлінің арасына ендіріп.Көптің ісін иығыма артқасын,Нақтыладым жасарымды кең жүріп.Көзді ілмей таңыңызды..

Азды көпті ғұмыр кештік десек те,Арттағы күн алынбай ма есепке?Неге сонша шарқ ұрады бұл көңіл?Неге сонша шарқ ұрады қос өкпе?Өзіңді ойлап,Өзге ісіне..

Айыра алмай асылтас жүзікті Айдан,Кейде ұқсатам тобыққа мүжіп қойған.Мекеніне орныққан мың сан жұлдыз –Менің картам секілді сызып қойған.Несібеден..

Арман – қолым алысқа созылғанда,Бақытым боп көрінген өзің ғана.Сенің бейнең шақырған үміт алдан,Мен өзіңді қалайша ұмыта алам?Айнам болып жүзіңе..

Өтіп жатқан ғұмырың –Аққан су.Дәулетің мен зейнетің –Таққан ту,Көрген сайран, қызығың –Көшкен бу,Тартқан азап, бейнетің –Ішкен у.

Бұл өмір түгел ғұмырым емес,Ғұмырдың, бәлкім, ширегі,Шақырып жатса алдағы белес,Бітпейді шаруа үйдегі.Қонса да Қыдыр фәниде жалған,Жеттің бе..

Кеткен ғұмыр қайта айналмас десек те,Өткен мезгіл тұрады екен есепте.Түйе тартар ауыр жүкті, әлбетте,Жараспайды артып қою есекке.Тіршіліктің салған..

Есілген самалындай Ешкіөлместің,Қалайша, ақын аға,Естен кетсін.Қоңырдың биігінде сен тұрасың,Жаңғыртып жырларыңды көшкен көшкін!.Биіктеп тұрасың сен..

Ғұмырым менің тарылғандай құсадан,Қайда барсам қайғы торлап тұсаған.Рахат, қызық бəрі тарқап кеткендей,Байғұс жүрек жарыларға ұқсаған.Қалайынша..

Әсте тоқтап көрмеген ғұмыр-ағым,Жетегімен әрнеге ұрынамын.Кең дегенім – тар екен,Сөйтсем, сөйтсем –Ішіндегі диюмын құмыраның.Болмақ емес жалғанда..

Қалғандай бір аз ғұмырым шілделік,Жастық өтті.Қалай өтті?Білмедік!Жесір әйел төбетіне нан тастап,Қағатынбыз дарбазасын күнделік.Екшемедік..

Ей, менің қайран ғұмырым,Жағаға барып жығылған,Соңымда қалды бір ұлым,Түгі жоқ басқа тұлымнан.Дәнеңе бермей аттандым,Тұңғиық мұңым – мирасым.Бақыты..

Әке сен, тірісің – ғұмыр кешесің, Жалғанды басып өтерсің бәлкім қоншыңнан. Тағдырдың шертіп жұмыр шекесін,Ұрарсың аузын жандардың талай қомсынған...

Елтең-селтең, ертеңгісі бұлыңғыр,Бұлдыр-бұлдыр бұлаңдаған ғұмыр бұл.Бәз біреулер ат қып мініп Айыңды,Енді біреу пана таппай ығып жүр.Шешендердің..

Сарыалақаздың мамығы– сары ғұмыр,Шашылған жұлдыздарыЖарық іңір.Зер жағалы меңіреу дария масаң,Ағып жатқан жалғандай:Кәнігі бір.Көктем берген келбетін..

Ішкі ниеті алайып қарайтын бір Тысқы арға.Бәдіз ізін жасырып мың жасайдыҚыштар да.Кедергінің кебінін екі айырып ендіктеСеңгір көкте өлсін деп:Қанат..

Суалған гүл... Қуарған қыр... Кері баққан дүние.Арктика-құдай жебесі –Жерді жатқанКүйіне!Ала толқындар алмасқан сәттеМұздақтар үйіліп –Құрлықтар..

Иман жиып, ізгілікке ұмтылған,Ғұмыр бойы ғибадатқа құлшынған,Иса деген қарияның,Білімі көл-дарияның,Жалғыз ғана бұлағы:«Адам қанша жасайды?» - деп..

Сенен артық көрмедім сымбатты адам, Ашық еді жанарың мұң батпаған. Көгілдірі аққудың секілді едің Көк толқынның құшағы құндақтаған. Жазғы түнді ақ..

Тағдырым, ғұмыр берме алаңсыз ғып, Сөздің де дәмін ашар табам тұздық. Әкемді ақ бесікте жұтсам-дағы, Етпеймін ешқашан да саған құлдық. Кен қазсам –..