Баянғали әлімжанов‎ өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Қазақта не көп ?Өлең көп!Өлеңде не бар ?Нелер жоқ?Қызық-ау ойлап қарасаң Әр қазаққа шаққанда Шумақтан қанша келер деп? Жолдары доллар боп кетсе..

Жалған дедікДүниені сұм дедік,Арзан дедік,Адамдарды құм дедік,Жалмай бердік сүйдедік те жан-жақтыБіз не деген қанағатсыз жынды едік !Қу құлқынның..

Күн еңкейіп,Көлеңкелер кешкілік,ҰзарғандаБой теңесіп, шеп құрыпЕскерткіштер ел кезетін сияқтыЕлес қуып....ЕгескендейЕссіздік пен Естілік.Тірі жанды..

Қысыр сөзге неге сонша болады екен жұрт үйір?Қызыл тілде буын жоқ қой. Сүп-сүйір !Сынау оңай, Мінеу оңай,Даттай салу тіптен оңай барлығын.Іс бітіру..

Шаршадым деме, Шаршауға сенің хақың жоқ.Шырылдап жүрсең шынымен егер халқым депАзамат аз ғой алаңдауы көп АлаштаБолғанмен мұнай, көмір мен темір..

Танығаны жапырақТүйенікі ақыл-ақ,Жапыраққа алданыпТүп-тамырды ұмытқанТүйеден де ақымақ!

Компьютер көрсеткенде ғажапты,Жетпей оған ақыл тартар азапты,Шахматтан Каспаровты жеңгенмен,Өлең сөзде жеңе алмайды қазақты.Файылында сар даланың әні..

Көздің жасы үнсіз тамып кесеге Күрең суды кермек татыр десе де,Бағын сынап бағасымен базардың Арулар жүр арба сүйреп көшеде.Таң нұрына шомылдырып жан..

Қыз:Жанымдасың, жап-жақынсың бірақ та, Жүргендейсің қол жетпейтін жырақта. Жігіт:Қас-қағымға ұзап шықсам қасыңнан Нәзік үнің келетіндей..

Есімде, есімде сол бір кез Тұңғиық толқынды мөлдір кез, Жұлдыздай жалт етіп жанымды Жандырған керемет көрдім көз.Жауһарым секілді қолдағы Жақындап..

Иегің қандай әдемі,Сүйегің қандай текті еді,Сөздерің қандай орнықтыКөздерің қандай отты еді,Атқандай болдым ондықтыЖұтқандай болдым оттегі!Оймақтай..

Өлең сөздің көп іздедім өрнегін.Сүздім оймен өткендердің бергенін,Түгел сөздің түбіріне кім жеткенІзін қудым айтыс пен жыр, терменің,Керегіңді..

Өлеңім менің бояусызСуарылған құрыштай,Суырылған қылыштай.

Келтіріп сөздің өлшемінІздедім ойдың көркемін,Ауызбен айтпай әр сөзге,Жанымның бердім бөлшегін!

Ақ қағазға түспегенмен дастан боп,Таңғажайып сәттер өтті бастан көп,Әбубәкір ақын інім екеуміз,Түнгі бақты кезуші едік мастау боп,Аппақ қарға аунап..

Бура бұлттар жерге төніп, көк құрсап,Еске түсті бұрынғы бір өткір шақ,Тұнжыр ойға батыратын осылайӨзіміз де бұлыңғырлау боп тұрсақ.

Өзенді бойлап өлкені кезгім келеді,Мекен ғып біраз қауырсын қанат кемені,Ақша бұлттарға орана кетіп кей-кейдеМұхитқа барып мұңымды шаққым келеді.

Көркем ойға керегі не кестенің?Кімге дәрі күйінгенің, бөскенің?Кемеңгердің күпісіне кіріп апКүрең суды күрпілдетіп ескенің?!

Күннен шуақ аламыз, жерден қуат,Тасқа қына бітеді, көлге құрақ.Жаратылып жан біткен жақсылықтанЖан сарайын ашады мөлдір бұлақ......Жамандық у жаяды..

Полигон жауып, бомбыны жеңдік,Ақындар жырлап, Ертіске келдік.Невада-Семей, Акция өтті,Қалғандай орнап ғаламдық теңдік.АҚШ-пен батыс, шығыс та..

“Жұлдызға” қонып,Жүргенде шырқап,Қырғыздан мағанКеп түсті бір хат,Бір емес, бес қызҚол қойған екен,Масайрап кеттік,Қонғандай “сырқат”. “Біз сізді..

Жаз жайлауда, алыс әлі қоңыр күз,Тау ішінде... қоңыр үйде... қоңыр қыз.Қымыз құйған сол қоңыр қыз болмасаҚою түннің өзі қандай көңілсіз!Сапырып..

Сақылдаған сары аязбен тіресіп,Сарт-сұрт сынар сұлу бұтақ сіресіп.Қарағайлар қалқып бара жатқандай,Ұшар басы ұшпа бұлтқа ілесіп!Жортады аңдар аштық..

Ақырын басталыпӨршіген өтірік.Әлемді аңқитыпКеледі аралап.Шындықты шыңғыртыпҚудалап, қамалап.Жағымпаз алдауды Асыра бағалап.Асыл мен жасығыАралас..

Кісілер кейде бетімен сөйлеп еседі-ау,Албаты сөзбен түйінін тағдыр шешеді-ау.Ессіздіктерден ескексіз қайық секілдіӨршиді келіп нешеме жаулық, неше..