Ибрагим иса туралы Өлеңдер ✍️

Қатерлі неткен жол еді!Көңілде бірақ жоқ күдік.Шоферлар жүйткіп келеді,Құйын мен шаңды қақ тіліп.Шығып ек жолға кешқұрым,Қарсы алдым Тайга түнін..

Айтысады не жайлыМенің ақын достарым,Көше жым-жырт. Түн ауған.Көтерілді ай да еппен.Керілдесіп қояды,Талқылай ма жоспарын,Тұлғалары көлбеңдепКөрінеді..

Мұң да әдемі,кезде гүлдер гүлдейтін,Кезіп кетсем,тұрса шалғын көркі ұнап.Жаныма бір сыралғы дос ертіп ап,Болса мендей жабырқауды сүймейтін.Артымыздан..

Матростар бір бұйрықтытұр күтіп.Қым-қиғаш үн жатыр борттан бортқа асып.Қым-қиғаш үн дауылпазды үркітіп,Гудоктардан азан-қазан порт басы.Тәртіп..

Жолымды менің бөгеді,Кең бөксе машиналар кеп.Ойладым: «Құдай береді,Жақсылық енді болар», – деп.Далада өрген сол көлік,Түспейді көзге ат деген.Тұрса..

Жүрер ме едім көшесінде Мәскеудің,Қаумалап ап танысым да, досым да,Сұлу қызды тауып алып жастау бір,Тынықсам ғой сол сұлудың қасында.Бір поезбен..

Айналдым туған ауылдан,Бұлбұл мен өзен, талы өрім.Жерленген кезде жан анамЖүгіріп жүрген бала едім.– Бейіттер қайда?Кеңес бер.Шығар-ау..

Шал келеді жұпынылау киінген,Жалғыз өзі сапар шегіп жырақтан.Қарт денеге бола алмай тұр күнің де ем,Күзгі өзеннің жетеді үні құлаққа…Төгілуге..

Анам өлді.Әкем кетті майданға.Көршім бетпақ,Күнім өтпей жүр онсыз.Әл есімде,Жан анамды қойғанда,Ауыл маңы болатын тым сүреңсіз.Қайдан ғанаКеледі..

Менің өскен ауылымҒажап еді!Арба үні де қуаныш кішігірім.Ауылдағы бір қызға,Көзі әдемі,Ұнаушы едім,Ұнайтын кісілігім!Онда тіпті үйде жоқЗаңғар..

Бір қалтамды сілкіп едім – жұтапты,Қол сүңгіттім тағы бір бос қалтама.Жол серік боп оқитын бір кітапты,Жол дорбамды асып алып арқама,Кетсем бе екен..

Николай РубцовтанКөгілдір көктің бәрі нұр!Көгілдір пойыз қаншама!– Қай орын сізге?– Бәрі бір,Қай орын, қай жер болса да.Толқытқанымен тағдыр..

Ей, қара жер,Тынығайық аздап бір,Шаршатты ғой бітпес тірлік,Сүргін күн!Шөп шуылдап, кербез толқын мәз боп тұр!Оты лаулап тұр күннің.Сонау арғы..

Николай РубцовтанЫмырт еді,Сай-сала, Арығы көп,Қарауытқан бетке алып төбе жақты,Жүк таситын машина,Жарығы жоқ,Сағатына жүзді ұрып келе жатты.Келеді..

Николай РубцовтанСол бір үй мәңгі жадымды,Айнала орман. Таң қалдым.Тұратын мүлгіп,Маңында,Қаптаған ізі аңдардың.Сол ағаш үйде безерген,Ешкімнен..

Еңселі емен.Су тұңғиық, тұп-тұнық.Айлы түнгі көлеңке де басқаша.Түн.Тыныштық.Жатыр шөпке шық тұнып,Бүліншілік болмағандай ешқашан.Түн.Тыныштық.Бұл..

Сен мені түк аямайсың, сүймейсің,Мүмкін ептеп сүйсімсіздеу болармын.Шын сүюдің не екендігін білмейсің,Сезіміңнен әлде қашан тоналдың.О, бойжеткен..

Толқындар туар бір – бірін қуып асығыс,Өмірде жиі қосылмаса да басымыз,Бір теңіз емес, бір көл де емес, өзен де,Бір бұлақ болып қосылған біздің..

Таусылғанда насыбай,Сені іздеймін, досым-ай!Қандай жақсы, жарасыпЖүргеніміз осылай!Асты алпыстан жасым-ай, Ағарды ғой шашым-ай.Ол шіркінге қаншама..

Айналайын аңқылдаған ағам-ай,Жүруші едің жоқты, барды санамай.Жексұрын мен жалмауызды жалмамай,Қалай ажал келіп қалды саған-ай!Өзіңменен тарылды ғой..

Сылап – сипап өсірмеді бізді өмір,Заңдылықпен өмір сүрдік өзге бір.Тым ертерек кеттік біздер есейіп,Бала болып еркелейтін кезде бір.Біздерге алыс..

Армандарды өшірдік талай жағып,Өткен күнді ұстаймыз шарайна ғып.Анамыздың лүпілі жүрегініңҚанымызда біздердің жүр айналып.Сағынғасын келдім ғой түн..

Сенің құйттай жүрегіңде, құлыншағым, әлем жатыр,Бұл дүниеде бір адам жоқ,Қазір, көкем, сенен батыр.Күлкің бейне күлкісіндей арайланған жарық..

Нұр дегенде, күн екенін білесің,Нұр дегенде, кім екенін білесің.Өсиет қып ұстап жүрген осы жан,Қасиетті Түркістанның киесін.Сұстылау боп көрінгенмен..

Нұрбек-ау, есімің-сүйікті есім,Бұл атыңа жаманат ілікпесін.Ертіңіңнің ашарда есіктерін,Баспалдағың бүгіннен биіктесін.Ұғымы бір патшамен..