Ибрагим иса туралы Өлеңдер ✍️

Сан ғасырлар түнек басып,Көңілсіздеу содан далам.Жүр бұл жерді тіреп басыпҚараңғы ойлы, қараңғы адам.Дұрыс жанды таба алмайсың!Амалың жоқ,Өмір..

Ей, жастығым,Қалдым іздеп,Үміт болдың кесілген,Өмір бақи кәрі қыз боп Жүрмекшімін не үшін мен?Жүрек те сол қалпында әлі,Бойда ысып қаным да...Менен..

Аштық пенен жалаңаштық қоршаған,Бір ошаққа сүріндім.Бейбақтардың түрін көріп шаршаған,Жүрегім қақ тілінді.Өмірге ешбір айта алмаймын сын, өкпе,Біткен..

Бір сағыныш қиялымды тұсапты,Әсерсіздеу ашық аспан,таңғы леп.Столдағы алдым дағы пышақты...Турадым ғой,нанды кеп.Көкірегімді қысады мұң, ендігі..

Жалқау емес,Жанын салар жұмысқа.Еңбегіне көрген емес ақы алып.Жұрттан аулақ отырар бір қуыста,Сыр айтпайды ешкімге де тақалып.Берген асты ішер жерін..

Асықпаймын,Дайын емес қабырым.Өлгеннен соң көмеді.Ғұмырымды ұзарта алмас бәрібір,Емшілердің көмегі.Жаным!Енді не күтіп тұр, білеміз.Бірақ мұңнан..

.... Жатасың түнде,Жатасың ұйқың келмесеБеймаза сұрақ тағы да іздеп табар кеп.Сен егер сонда:Әдемі емес ол, –десең.Жүрегің айтар:Ал онда тұрған не..

Мені өртеді. Көнбеді ажал ырқымаМен білмедім, пеште өртелгенімді,«Қабылда!..» деп жазыпты да сыртынаЖіберіпті хатқа салып күлімді.Крематорий..

Сипаймын бұлақ – шашыңнан –Қап-қара болып төгілген.Келмейді кеткім қасыңнан,Қолыңнан ұстап сенің менБалғындығыңа тамсанам.Ерніңе ерін..

Сұсты аспан қаһарын төгеді.Өртеніп соғыстың шоғынан.Жауынгер жостарым келеді,Взвод бопВзводтың соңынан.Бәрі де жинақы, салмақты,Бәрі де сөзге тым..

Барлық заңнан тысқары, қаршығамын шүйілген,Биіктеуді қалаймын.Барлығыңның жердегі мұрындарыңа шүйірген,Тас – төбеден қараймын.Барлық заңнан тысқары..

Ертеректе қазылыпты, бұл құдық.Шыңырауына талай сырды тұр бүгіп.Қабырғасы ағаштармен өрілген.Таспен түбі шегенделіп, бөлінген.Тереңдігі жеті метр.....

Біз қасқырмыз,Иттерге теңемегін,Қасқыр деген атымды шегеледім.Қосауызбен атады анадайдан,Қарсы келсе шайқасып өлер едім.Біз қасқырмыз,Аузында..

Ызғырған далажелі мұң,күз түні жеңіл киіне,жалғыз жан Дмитрий Кедрин,Асығып еді-ау үйіне.Сөйлейтін қайда болмасын,Танымаса да, танысым.Сүйдім мен оны..

Ақбоз ат жүр іңірде іздеп от шүйігін,Жел соғады жыра-сайдан үдеріп.Шам жарығықылаң етіп, шеткі үйдің,Тіліп түсті күздің меңіреу түнегін.Жылт-жылт..

Қар жауды да –ұмытылды барлығы,Көкіректі кернеген күй тарапты!Жүрегім де баяу соғып қалғыды,Масаңдаумын ішкендей от шарапты.Енсіз көше жиегімен..

Бұл ауылдан кетем енді кешікпей…Асау, өзен, енді мені жоқтатпа.Қалады енді сықырлауық есік те,Қалады енді ауладағы батпақ та.Байғұс анам көзін ілер..

Күн шыжып тұр.Ала алмаймын еркін дем.Аптап оты күйдірген бақ, қурайды.Шіркеу жақта мүлгіген бір кемпірлер,Әлденеге келісе алмай шулайды.Мүгедекке..

Жазу керек не жайлы?Еркімізден тысқары!Бүкіл әлем бір сағанДеме басын иеді!Теңіз жайлы жаздың сен,Дала жайлы қыстағы,Тау туралы тақырыпБасқа ақынға..

Қашан келсем қалпыңдасың сол әлі,Қарағайлы көне Липин орманы,Жел күшейіп,соғар қардың бораны,Сыбдырласып ағаштармен жолдағы.Қандай ғана орыс жұрты..

Пойыз зулап келе жатты іркілмей,Пойыз зулап келе жатты ысқырып.Оған қарсы сарғыш оттар біртіндеп,Шашырап кеп жарып өтті қыс түнін.Пойыз барлық..

Қараңғы аула.Тұрды біреу бұрышта.Сол бір сұлба болар Достаевский.Әйнегінен шамы өшпеген келісті үй,Жарқын нұры сіңіп жатыр қуысқа.Шатыр-шұтыр жай..

ҰмытқанмынАтты қалай ерттеуді,Ерттесем ғойАсау деген дөненді.Сүйеді оларБіздейлерді тепкенді,Сол тепкігеДарытпасам денемді.Талай – талайТұяқ тиген..

Неден мұнша болдым екен дөрекі?Өмір ожар,сосын солай жетілдім.Бұрқыратыптұрсың ұзын темекіні,Паровоздың тұрбасы секілді.Модаға сай..

Үстімдегі күпәйкемді кір басқан,Келем жолда,көмді-ау әбден шаң бетті.Кенет жайсыз,ашық үнмен тынбастанРадиола жақын жерден саңқ етті:– Шегір гүлдер..