Ғалымқайыр мұтанов туралы Өлеңдер ✍️

Бар табиғат, жан-жануар,Дамиды бөленіп күн шуағына.Ал адамдар, сонымен қатар, Жақсылардың шапағатына.Өздерінің өсіп-өнуіне,Күннен нәр алады бар..

Көрсетілген сырттан қысым,Ішке кірер мұң болып.Ыза боп шығар буырқанып,Уақыт өте қорытылып.Ызалық жетелейді жігерлікке,Айтуға ойды, қимыл..

Көңілге қаяу түссе намыстан,Кеуде де күйзеліп, күйер жан.Жүректен қатты алқынған,Шабар басқа ыстық қан!

Кейбіреулердің тірлігі,Аттап өтіп ардан,Өзі қысқа өмірді,Қысқартуға арналған.Ойламаса арамдық,Жасамаса жамандық.Ешқашан да көншімейді,Күнделікті..

Дос қандай болу керек? Деген сұрақ,Жүрер әркімді мазалап.Таңдауда досты білген жөн,Өзіңді таныр – досыңа қарап.Өзіңе не тілесе, соны саған..

Өмір сүру ол – бақыт.Махаббаттан нәр алып.Қуат берер сезімнің, Болғанына қуанып.Махаббаттың жалыны –Жанның жылы шуағы. Нұрландырар үнемі. Өмірдегі..

Сен мені ойлайсың ба кей уақытта?Болғанда жақын, әлде жырақта.Күніне жүз ойланам, іздеп жауап, Толғандырған мені осы сұраққа.Сен мені ойлайсың ба мен..

Іздеуде көңіл, тосуда жүрек. Қосылып бірге, тек сені тілеп.Сағыныштан, менде жоқ маза.Жаныма дауа – бір өзің деп.Жасыра алмай іштегі сезімді, Сынап..

Сен туралы үзілмес ой,Өңімде де, түсімде.Бақыттымын әрдайым, Бірге болған кезімде.Алыс кетсең сағынам.Жаным жүдеп қамығам.Жалғыздықтың заңына..

Аспанда ай, жерде сен. Екеуіңді теңесем. Өкпелемес толған ай, Маған артық сен десем. Ай алыс, ол ортақ, Жарық төккен қараңғыда. Сәулесі айдың керек..

Кездеспесем өзіңмен, Ғашықтықты білер ме ем?Махаббатты сезе алмай,Өмірде мен жүрер ем.Кездескенде өзіңмен,Шаттыққа мен бөленем.Нұрлы сенің..

Толықсыған жас аруӨз бақытын іздейді. Табамын деп талпынып, Үмітін еш үзбейді.Сезімге толы көңілі Махаббатты аңсауда.Тынымсыз соққан жүрегі,Шешуші..

Жасыра алмайтын сезім барын,Білдіреді, әлсін-әлсін қарағаның.Сезімңнен сенің, айналдым мен,Сезімге сондай, лайықсың сен.Түсінемін, білем..

Нәзіктігін,Жайнаған қыр гүлінің.Аппақтығын,Қарының тау шыңының,Мөлдірлігін,Бұлақтан аққан судың.Кербездігін,Айдында жүзген..

Он сегіз мың ғалам,Барлық затты қоссаң оған,Солардың арасынан,Ерекше болып жасалған.Қараса көз тоймайтын,Қайырылып қайта қарайтын,Жан ләззат..

«Армысың?» – деп амандасатын,Ежелден біздің бабаларымыз.Зерделесек мағынасын сұрақтың,Жауабын тереңнен табамыз.Кездескенде адамдар бір-бірімен,Сөз..

Қосылып тәнді құрайтын, Он екі мүше барлығы. Оларды жөнмен қозғайтын, Қайда болар, адам жаны?Ол жұмбақ, бізге білуге,Мүмкін емес, көруге.Мекені..

Таулардан артық, тек тау боларӨзінің қайталанбас келбетімен. Адамдар жайлы кім, не айтар?Сырттай оларды көргенімен. Артық дейміз, тауға қарап,Бағалап..

Дәстүрмен жұртымызда қалыптасқан,Сұраққа қайтқан адам қандай болған?Жамағат айтады бір ауыздан,Марқұм болып еді жақсы адам.Қандай болсын өмірден..

Әр адам, бір ғалам, Бойында оның тоғысқан.Қайшылықтар үнемі,Бір-бірімен алысқан.Бар олардың дұрысы,Бар олардың бұрысы. Анықтайды оларды,Әр адамның..

Атқан таң, батқан күнмен, Ашылып, жабылады, Өмірдің әр парағы. Әр пенде, әр күнде, Өзі жазып, қалдырады, Күнделікті тірлігін. Сол парақтар..

Барлық жанға бұл дүниеде,Ортақ екен бір бағыт.Ол бағытты айқындайтын,Күндіз-түні тоқтамайтын уақыт.Уақыт өте өсіп, ер жетерсің,Мүмкін кемел жасқа..

Замана – қайық, келеді алып,Дүние-дария толқынында.Барлығымызға бағыт анық,Белгілі баратын орнымыз да.Замана – қайық, ортақ уақыт,Әр жанға оны өлшеп..

Өмірде бәрі теңбе-тең,Жақсылық та, жамандық.Қайсысын таңдап аласың?Мақсатыңа қару ғып.Соған қарап білінер,Әрбір басқан қадамың.Соған қарап..

Жаңбырдай өткінші кеткен нөсерлетіп,Тағы бір жыл, өмірден биыл өтті кетіп.Жаңбыр суы, әкетіп өткенді өз жетегінде,Қалдырған із енді, жадының..