Сергей есенин өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Шаганэм менің, Шаганэм! Келгенімді білсең еді қай жақтан: Солтүстіктен, сонау салқын аймақтан! Көрсең етті өзіңе ұқсас жамалы Ай астында аунап жатқан..

Созсам қолым жетер деуші ем Айға да, Маған иіп ілкі дүние, иен көк... Қалай ғана айтсам екен Ләйлаға Парсыша мен «сені өлердей сүйем...» деп?Қайдан..

Ауруымның әлпештеймін несін мен, Ебі келсе, енді еркіне көнбеймін. Тегеранның таңғажайып кешімен Шайханада шалығымды емдеймін.Басқаға емес, маған..

Қойсайшы бұл алмағайып тағдырды –Саған қарау аянышты һәм мұңлы. Ен тірліктен енді біздің еншіміз – Ебіл-дебіл жыламсақ күз жаңбырлы.Иә, солай,Мезгіл..

Сыңсиды боран сығанның скрипкасындай,Сүйкімді бикеш, жан сырыңды айтшы жасырмай?Қысылам неге, Көңілің мені жөн көрсе? Көп керек маған, Керексіз және..

Елітпейді еркелеуің, күлгенің,Сен емессің,Басқа біреу сүйгенім.Бәрін өзің сезіп, біліп жүрсің ғой, Есіңді жи,Елеске қол ұмсынбай.Тек, әншейін, көру..

Әсем кеште Айы күлген наздана Болғам мен де әйбат, керім бозбала.Көңіл шіркін, қозғадың не, қозғама, Қайран күндер, қалайша тез озған, ә?..Жүрек..

Көйлегі көк,Көздері де аспан көкСүйіктіме жан сырымды ашқам жоқ.Ол айтады: «Сыртта ұлыған боран ба, Пешке от жағып, қайтем, төсек салам ба?»Мен..

Өкінбеймін,Шақырмаймын,Жыламан...Бәріне де шыдайды екен бұл адам... Алтынсары күзге айналған шағымда Аруларға баяғыша ұнаман.Сен де жүрек, енді асыға..

Оят таңның арайымен,Оят мені, жан анам. Жолдан күтіп алайын мен Қонағымды қалаған.Көрдім шалғын арасынан Көмескі ізін күйменің. Алқын желдің..

Ұмсын көкке,Тылсым жаққа соз қолды,Жүрек сазып,Жібек тозып, бөз қалды.Біз де өлеміз...Іздемеңіз фәниден,Жай аламызЖарығы жоқ жаңа үйден. Айтқанымның..

Жапыраққа жаудай тиіп күз лебі, Жас қайыңның әні үзілді, сәні ұшты. Тырау-тырау тырналардың тізбегі Алқа түзіп, бетке алысты алысты.Жыладың..

Жалғыз өзі тағдырындай бір елдің Бұл дарынға бульварында Тверьдің Тізе бүгіп тағзым етіп тұрдым да, Оңашада ойды он саққа жібердім.Періштеге..

Ғұмырымның ғұрпын, тұрқын ұғар кім, Мәңгіліктің мекеніне жөнерде. Мен де, бәлкім, жиналатын шығармын Мазалы да мамыражай сол елге.Қайыңды өлкем, Жан..

Амансың ба, әулием-ай, қартым-ай? Мен де жүрмін аман-есен сырт елде. Әйнегіңнен Ай сәулесі балқымай, Отырсың-ау ойға шомып күркеңде.Жаның..

Саған қарау аянышты һәм мұңлы,Қайда сол бір мөлдір, желбір қыз бала?Қойсайшы бұл ақыр-тақыр тағдырды, Ендігі еншің – күрсіні мол күз ғана.Өкінбеймін..

Бейопа, беймағына Кетсінші әрі кезбе кез! Келші, аяулым, жаныма,Сырласайық көзбе-көз.Шашың да алтын, Күз де алтын, Айдан өңің аумайды. Құлын мүшең..

Ысқырмаймын тектен-текке көшеде, Пысқырмаймын селт етпеген мұратқа! Жұрт ойынша бүгін және кеше де Телі екенмін «тентек» деген бір атқа.Айта..

Шаршамап ем бұрын-соңды дәл мұндай, Құдайым-ау, қандай күйге түскенмін? Қайдағы ой тәтті ұйқымды қандырмай,Қақап тұрған қарлы ақпанда түс..

Неге өмір сүре алмадым дұрыстап? Ішім түтін,Көрінгенмен түрім шат.Неге ғана болдым екен ұрысқақ?Неге ғана болдым екен ұрыншақ?Азар- безер беретіндей..

Оспадардың шат көңлі, Нәзік жанға қайғы өш. Керек емес бақ та енді, Керек емес айлы кеш.Табылмады жарама ем, Итжанды екем мен де анық. Қарғыс атқыр..

Алдым да артым беймәлім, Көңіл шіркін неге алаң? Мен беймезгіл мейманмын, Беу, мейірбан Жер-анам.Орман, тоғай – төңірек, Қыран қалқып жүр көкте. Біз..

Ай ұқсайды аттыға Тізгінінен айрылған. Жанға тыным таптыра Леп еседі айдыннан.Жалт-жұлт етіп сырғасы Судың беті дір қақты.Қарауытып сұлбасы Төңіректі..

Тыңдасаң етті иеңді, Итжанды менің жүрегім. Сезікшіл сендей «сүйелді» Кездікпен бір күн тілермін!Бұл өзі маған, саған да Ерте ме, кеш пе аян жай...

Досым менің – қошым менің ең соңғы, Күнә меңдеп...мына мендей дал болма. Сәл де болса көтерейін еңсемді, Шырқа, шырқа! Гитараңды ал қолға!Көзің сатып..