Сəбит бексейіт өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Желбіреп көкте байрағы,Жазира далам жайнады.Ғалам мен Жерді жалғаған,Атажұрт – Ғарыш айлағы.Арқаның ыстық аясы,Жасыл бақ оның саясы.Бетпақты кезіп..

Мен – аралмын.Адам-ағыс iшiнде жеке қалдым,пенделерден пәрменсiз секем алдым.Бос үмiтке не дауа:сара САНА,әлеуметтiк хаосты жеңе алмадың!Асқақ сана..

Мәңгiлiк келер бiр күн жылдап күткен,зымыран жарыққа тән жылдамдықпен;жамбасты суық көрге жайғастырып,шекенi шексiздiкке бұрған түнмен.Мәңгiлiк –..

Жер бозарды сан мәрте, жер көгердi,сан құбылтты, өзгерттi ел де көркiн.Мен де есейдiм…таптырмас бiр сәт тынымУақыт жәйлi ойлары Кьеркегордiң.Жер..

Тiрiлердiң iшiнде жоғалғанмын,тiршiлiктiң көшiн мен доғарғанмын.Бергенiм жоқ бердiм деп бұлданарлық,һәм дей алмаймын фәниден мол алғанмын.Өткен күнiм..

Ау, пенделерiм,беймаза әпенделерiм,ширақ сендердiң бар осы менде нелерiң ?Бақшам жоқ менiң, жоқ менiң автокөлiгiм,жұлдызды көктен ешкiмге әпер..

Миым – ой, миым – ақыл, миым – санам,аямай берген Тәңiр сыйын маған.Ғаламдай жұмбағы мол тылсым ғой МИ, –таниын деген сайын қиындаған.Жасайды ұшқыр..

Бұлқынғаннан не пайда, жұлқынғаннан,зор қапасқа мәңгiлiк тұтқындалғам.Ғалам деген абақты шет-шегi жоқ, –жiпсiз байлап тастайтын құрдым жалған.Өз..

Нүкте деген сөз бе екен деп күлме сен,Тамшы су мен титтей сәуле гүлге сеп.Ұлылықтың қасиетiн бiлмейсiң,Кiшiлiктiң қадiрiн сен бiлмесең.Бар тiршiлiк..

О басында тұтас едi құрлықтар,Бес бөлек боп талқан болды, бұзылды.Түсiнген жан түптiң түбi бiр құптар, –Ұшқыр қиял тың теңеулер ұсынды.Құрлықтарың –..

Поэзия – бөлек әлем, бөлек ел,Жүректердi тәттi күйге бөлеген.Ой-Сезiмнiң көк күмбезiн соқса да,Ел ұлдары – Абай, Қасым, Төлеген…Ақын бiткен Сұлулықты..

Мәңгiлiкке мұнша неге құштармын,ұлыларды кеттiм неге iш тартып?Қалдым мiне өткен жылға қол бұлғап,қанатына iлесе алмай құстардың.Бақи тiрлiк, бақи..

Жұмыр жер зулап барадығаламды кезіп, дөңгелеп.Сүйсініп Тәңір қарады,көгілдір шарда өң бөлек.Қас қағым сәтте жылдамдықұшқыр-ау сонша орасан.Бір сөндік..

Телефон-автомат.Сыртта – жел.Ызғырық желден бұл ыққан ел.Шер-мұңын қиылған сымдар менүзілген үміттің тыңдар ма ең?..Ал тыңда. Телефон түтігіналдым..

Аяулымнан көз жазып бір қалғанда,көңіл көгін бұлт-мұң келіп шалғанда,сам жамырап мың сан жұлдыз тұрса да,жалғызсырап жапа шегем жалғанда.Оңайлықпен..

Өтсең егер тарихты бір ақтарып,сан замана – санаңа сынақ тәуір.Тұғыр-дәуір мың жылдап ығыр қылды,кел, керемет Келешек – Пырақ-дәуір!Адамды адам..

’’Халық жауы’’ ұсталып, ’’ұры’’ ұсталып,қара тізім ұлғайып, ’’дұрысталып’’,көгіс өңге сұс беріп қою мұрты,қызыл мәрмәр мінберде тұр Сталин.Кімді місе..

Жырға штамп болмас деп, әнге штамп,түгесіліп біткен соң әбден шыдам,қылша мойным талша деп, нартәуекелСталинді сипаттады Мандельштам:’’Күн кешеміз..

Түгесілсе бір Мыңжылдық,келесісіне құлшындық.Мирас боп қалмақ, мінеки,қуаныш-жалған, мұң-шындық.Оң қылық көрсет, соңғы жыл,сенімен кетсін мол..

Иесi ерек болса егер есiм де ерек,Тосын ой ма бұл сiрә, шешiм бе ерек?!Солай болған қашаннан, солай болмақ, –Күштi ақынға лайық есiм керек!Асан абыз..

Кіндік тұсын жайлаған Сарыарқаның,Мерейі үстем қашаннан Жаңаарқаның.Сол өңірдің мен де бір перзентімін,Жыр қайнарым деп білген, ән арқауым.Сен..

Жасап алып жалған би, жалған батыр,Шырмауықтай сананы шырмап жатыр.Тіл табысқан рухани сыбайластық – Жадымызды жаулайтын терминатор.«Менің атым әлі..

«Өзгерді ме даламның кескін-кейпі,Қандай ұрпақ, нендей гүл өскіндейді?Құлақ түріп жатсам де ертелі-кеш,Ат тұяғының дүбірі естілмейді?!Жасып әлде..

Ғашықпын есімнен шын танған,Шарқ ұрдым адамдай жынданған.Жағалау жеткізбей қор қылды,Манаршам бір сөніп, бір жанған.Жағалау соншама алыста,Шығыста..

Талапты бала тайсалмас,Жүректі бала жасқанбас.Қанеки, Мағди, тәй-тәй бас,Қанеки, Мағди, қаз-қаз бас!Жарқын жаз ақ жол басы боп,Төгілді Күннің..