Сəбит бексейіт өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Табиғат жыршысы –Тютчевке таңғалдым.Табиғат заңғар тымжәне де шым тереңекенiн аңғардым.Өмiрдiң жыршысы –Дантеге құнықтым.Өмiрдiң тұнық тымжәне де тым..

Сәуiр.., сәуле… соқпақ жол – жырға тиек,сәлемiмдi барамын қырға тиеп.Қақсоқтада iсiң жоқ, аман-есенжүруiң де жер басып – бiр ғанибет!Бес бересiм жоқ..

Мен болмасам, жiгiттiң көркемi кiм?Әсемдiктiң өсетiн өркенi кiм?Танытқанмен салқын жүз, кiдi мiнез,Мен бiр нәзiк жiбек жыр өрнегiмiн.Сатқаным жоқ..

Жүр-жүрлейдi кернейлетiп, сырнайлатып жыр даусы,Жебеп жiбер, демеп жiбер hәйям, Хафиз, Фирдауси!Күншығыстың күнi туды мұнарланып бұлт басқан,Кенелiп..

Көңілім – көктем, жаным – жаз,жырым – наз менің, әнім – наз.Қос ғасыр жырлап келгенім:аққу-қыз және гәкку-саз.Ғаламның түріп түңлігін,қарсы алып..

Көктем кеп: – Жүр, – деді…Тал-терек бүрледі…Еседі ән лебі,еседі жыр лебі. Ес, алтын күрегім,алып ұш, жүрегім.Серіше тыныстап,сергіді түр-өңім.Қол..

Келдің бе, көктем көгілдір,нұрыңды көктен төгілдір!Көркіңмен арбап көңілді,өрім-жыр болып өріл бір.Көрген де бар-ау, көрмеген,көктем-ай, неткен..

Көрiнбейтiн қабырғасың, тыныштық,Үнсiз ғана бiздер дәйiм ұғыстық.Жүз күлдiрер қуаныштан қытықшыл,Тұнжыратып бiр күрсiнтер мұң ыстық.Жаңғырығы..

Үш жүз және алпыс алты күн-түнiңВахтасындай күрсiнiс пен күлкiнiң.Тiрлiк болса соның көбi уәйiмсiз,Өмiрiңнен адам болып бiр түңiл.Түңiл, ақын, тумаса..

Мол шуағын төгiп тұрса Күн ыстық,Бәрi де ыстық:Қызға берген гүл ыстық,Сарғайтса даСағындырған үн ыстық,Тәттi ұйқығаКенелдiрген түн ыстық,Шаттық..

Жанарымда бір сен және кең әлем, Қос жаһанды сыйғызамын мен әрең.Алатау мен Алматыға сүйсiнiп,Ұлылық пен сұлулыққа кенелем. Жанарыма қарашы,Не..

Өмiр үшiн өттi күнiң күреспен,Наркескендей ақын едiң жыр ескен.Қалғымадың қынабыңда жатып сен,Кезеп оны жауларыңа тiрескен!Жаулар сенi солдырмаққа..

Жаз-әже жайып гүл-кiлем,Күн-ата күнде күлдiрсiн.Тәттi ұйқы, күмiс күлкiменЖайраңдап өссiн бүлдiршiн.Бал дәурен шақта – мың қызық,Болмауға тиiс..

Мол шуағын төгеді Күн анадай,Мейір-нұрға қуанамыз баладай.Көктем басы – Аналардың мейрамы,Күлімдеген елдің көңiлі даладай.Ана десе теңселеді..

Шықтым мен жолға тың ізбен,Соқпақты соны құм түзген.Адаспай түнде жүремін,Бағдарлап жолды жұлдызбен.Сонармен жолға шықтым мен,Сүрлеуді соны шық..

Армысың, Дүние дүрия!Шуаққа бөлеп, нұр құя,Жадыратасың жанымды,Шақырып алдан бір қия...Тірлікті кештім гүл жия,Сәлемді бердім жымия.Іздедім ізгі..