Нұрлан мәукен өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Ілмек бойынша іздеу:

Өлеңдер: 305

Зайсан
Iсiрiбi – қара тас,Iсмер салған үй едi.Сiлкiнiске жарамас,Сынып түстi сүйегi.Қабырғасы саманнан,Қазандығы – меш қалып.Суық өттi табаннан,Қара күзге..
©  Нұрлан МƏУКЕН
Қандай жаман балғын шақта көз жұмған…
Қандай жаман балғын шақта көз жұмған…Бала едiң ғой балдырған,Тек елесiң қалдырған…Тентiреттi теңiзгеСен жататын сол бiр маң.Тыныш қорым, тыныш..
©  Нұрлан МƏУКЕН
Мен жалғызбын...
Мен жалғызбын.Ол жалғыз.Сен де жалғыз.Жағалаудан таппадық емге жалбыз.Бiздiң жалғыз жазымыз жалбыздайынЖоғалыпты жұлмалап келген əр күзЖоғалады,Бəрi..
©  Нұрлан МƏУКЕН
Ой жайылар басымда...
Ой жайылар басымда,Қой жайылар қасымда.Шөптiң тiлiн бiлетiнШипагерiң осында…Қосыл, мейлi қосылма,Ит оттаса, шошынба.Iс iлгерi басып тұр,Таң қалма бұл..
©  Нұрлан МƏУКЕН
Бойтұмар
Қоғам кедей, Мен де кедей,Сен де кедей.Жүрiп жатқан жай-күйдi бiр жөндемей,Өгiз өлмей, арба сынбай ақырын – Өлi ұйқылы пəруайсыз пендедей…Қоғам..
©  Нұрлан МƏУКЕН