Нұрлан мәукен туралы Өлеңдер ✍️

Көк аспан-ау, көк аспан,Сенен биiк жоқ асқан.Жапырақ боп қалқыдым,Жұлындым да ағаштын.Қақпақылдап бiр ағынЖеткiзбедi тұрағың.Күркiрiнен..

Жанып сөйлер жайтаң қыз,Бiз де сiзге айтармыз.Бұйырмасқа шара жоқ, Базарламай қайтармыз.Сауырынан осқырып,Көздiң құртын өш қылып,Сылаңдады сайтан..

Қыран ұшқан қыр жартасҚұлауға таяп қалған-дүр.Қыр арқасын бiр жарқашҚыспағына алған-дүр.Саңғырығы қыранныңАйғыздаған ай бетiн.Жүрген iзi..

Көңiл байып, көз нұрланып,Жаным рахатқа ендi.Тiлге оралды сөз ұрланып,Тамсылып тылсым əуендi.Кеудем толып, көктем болып,Көктеп кеттiм бiр..

Күнгейдiң қары шөктi ме,Қызыққа аулым бөктi ме?Қыдыра келген қыздардыҚырғидай жiгiт өптi ме?Қыраттың көгi шықты ма,Қыбайға суық ықты ма,Қыр үстiнде..

Түркiлер пiр тұтқан ИтЖыл болып енiп түр есiктен.Ал ине жұтқан итИмиiп сытылды тесiктен.Аңшылық сол дəуiрдеИе болған Ит едi бəрiне.Ал биылғы..

«Үлбi деген – ҮлбiрегенҮздiккен үн – Жүз бiр өлең…Үлбi деген – Үлгiлеген,Үрiккен үн,Құрғыр өлең…Үлбi өзенiм,Үлбi өзенiм,Өттiң асып бiр кезеңiн..

Замана алдында, Уақыт,Сағымды сындырма уатып.Көңiлiмнiң көзiнде жазулы:«Бəрiне бұйырсын бақыт».Қолымнан келгендi жасармын,Жүрегiмде жүргендi..

Ағаш атқа мiнгiз.Ағаш оқпен атқыла.Ата алмасақ, кiмбiз? Ақымақпыз аққұла.Темiр етiк кигiз.Тасқа басын ұрғыз.Темiр таяқ алғыз – Соны күтiп тұрмыз…

Қара шал тұр қалада.Бала тал тұр далада.Табысқан күн тал мен шалЖай түседi санаға.Жүк түседi жүрекке.Күш түседi бiлекке.Сəт сағаты соққаншаҚара шалды..

Алматының тұманы Алатауға шөгедi.Əулие-Ата тұманы Қаратауға шөгедi.Дана дала тұманы бала тауға шөгедi – Тұман неткен көп едi……Қалың тұман қабақта..

Қанағат ет, көңiл – Қайырымды өмiр.Қасаласып көрдiң,Қиындықпен небiр…Құлазыдың – қалдың,Ашылмады алдың.Басылмады көрiгiң, Қожға көсеу..

Жүректен алған тəттi өлiм,Жүзiмде қалды қиналыс.Əлiптiң артын бақты елiм, Заманасын жиған iш.Жүректен алдың, жоқ еттiң.Жарымды қайғы өлтiрдi.Айға..

Қысқа-қысқа қайырдым,Қарға адым жер ұзаған…Он екi ата БайұлынБасына ма жүз адам?Қысқа деген – аз ба екен,«Шағынамын» деп мəз бе екен? – Шып-шырғасын..

Табанымнан сыз өттi – Тартыстарда елемедiм тiптi оны.Кейiн ауру күзеттi – Ыңқыл-сыңқыл бiтпедi.Арғымақты сан байладым кермеге – Таң асырып..

Ежелгi жауы жоңғар болған,Жоңғарға жарақ қамдар болған,Жорықтың атын таңдар болған,Қайран да менiң қазағым!Отарлаушысы орыс болған,Отының басы қорыс..

Қайран менiң, қараша үйiм жатаған.Қайран менiң, аурушаң ата-анам, Қауышарға бұлт көшедi қаладан,Жолығарға жол асады жотадан.Сағыныш па, сары мұң ба –..

…Көзiмдегi сөзiмдi,Оқып қалды кiшкенем.Шайқы-бұрқы кезiмдi,Тоқып қалды кiшкенем.Жүзiн шалды уайым, Жүдей қалды кiшкенем.Айыбымды жуайын,Ақылсыз бас..

Жырау əлем, жетеле,Көңiлiмдi оят, көзiмдi аш.Сөзiң жетсiн жетеме,Лебiң тиiп сезiм-мас.Сөздiң дəмiн алайын,Сиқырымен баурағын.Ой нəрiне қанайын –..

Қаршадай бақыт, қайдасың? Қарадым қара жолға ұзақ.Тағдырым қайда айдасын,Табындым саған жалғыз-ақ…Ғұмырым бойы бiр көрмей,Ғайып болып кеткiм..

Сөйлеп жатыр əр тал шөп,Үн шығарды əр тастан.«Жарығымды қарсы ал» деп,Жар сап жатыр жарты аспан…Боз əлемде ерiген,Iз қалмады жарты айдан, Жанын түнге..

Жылап тудым, жылап өлем.Жылауың бер, жырау əлем.Таң бозында келiп едiм, Аттанармын түн ауа мен.Өмiр сүрдiм, өле сүйдiм,Бар қызығың көре сүйдiм.Балыңа..

Ақ қағазға өлең жаздым,Жүйке-миға түстi күш.Сенiң дертiң немен жаздым,Жүректегi бұлқыныс?Ақ қағазға хат та жаздым,Сағыныштан сарқылып.өртедi де..

Дүркiн де дүркiн жай түстi.Дүрмек те дүрмек бұлт көштi.Айбыны асар қай күштi? – Жұқалаң тұсты жылт тестi…Түйдек те түйдек күн жауды.Ебiл де себiл..

Жаңбыр жылаған түн,Саған ұнаған кiм?Кермек көз жасыңдыҚоймай сұрап алдым.Жылай бер, жел көтерер.Жел жығылса, қайыспай ел көтерер.Жарты жасың менiкi –..