Нұрлан мәукен туралы Өлеңдер ✍️

Домбыра алдың қолыңа, Нəдирəбегiм,Үмiт ектiң жолыңа, Нəдирəбегiм.Тұла бойдың тұңғышы, Нəдирəбегiм,Түстiң тағдыр торына, Нəдирəбегiм.Ажал салды..

Ерiк-күш жеттi бiр күнге,Тағы да түстiм сүргiнге.Лепiрген көңiл көл еттi,Күлдiм бе, өмiр сүрдiм бе?Күн қалай ерте еңкейдi.Түн өттi, көңiл..

Қылқұйрықты мiнбедiм,Қиялай шауып жүрмедiм.Қазағы болдым қайрылымҚала деген түрменiң –Ақтылы қойым айдамай,Алалы жылқым байламай,Қыс қыстауым..

Саған деген көңiлiм тiрi менiң,Саған қарай жел болып жүгiремiн:Бөктерде өскен бұйығы боз жусаным,Қырқадағы қызғалдақ – қызыл ерiн.Бөктер бойлап боз..

Қайран өлең,Сен тұрғанда мен осы қайдан өлем?Түсiң бермей жүргенмен түңiлдiрiп,Түтiктiрiп қойсаң да пайда көрем…Пайдакүнем болып мен көрiп пе..

Жаны да нəзiк – мен едiм,Қаны да бұзық – мен едiм.Елжiрегенiмде ерiдiм,Қатайғанымда қарайдым.Желден де жұмсақ – мен едiм,Жерден де қатты – мен..

Өлгеннен сұра өлеңдi,Тiрiнiң көзi – тiрлiкте.Бiр дiрiл жайлап денемдi,Қойылмай қойды бiр нүкте.Өлгендер айтсын өз сырын,Тiрiге жанын жаймау..

Күллi əлемнiң көзiне бiр қарадым,Өзiме бiр қарадым. Ұқсағаным – ұлан-ғайыр даламын,Ұқсамасым – ұлан мiнездi баламын.Күллi əлемнiң көзiне бiр..

Ай артынан ай өтер,Күн артынан күн өтер:Көре алмаған жау етер,Бере алмаған жау етер.Қадiрiңдi ұқпас жұртКөзiң жұмсаң, тəу етер.Күннiң нұры..

Жарқылы мол жүзiңдi мұң қапқаны-ай,Таныс сəуле бұйығып сырғақтады-ай…Күнi бойы шелектеп құйған жауынТереземнiң əйнегiн құрғатпады-ай…Түйiстiрмей..

Қалықтап тұрған қырғи құс,Қату-қату үн салар.Қара жерде қара шал,Қабағына күн салар,Көкiрегiн мұң шалар…Қырғидайын құдиған,Қырғи көздiң нұры да..

Ойламайтын ертеңiн, Ақын – сенiң тентегiң.Сабасынан асқандаЖыға көрме желкенiн…Қайғысына татыр мұң,Ақын – сенiң ақылдың.Жүректегi дертiнiңАйта алады..

Жоғалтқан-ау ай басын,Бұлтқа батып несi бар.Жортып жүр деп ойласын, Жұлдыздарды қосып ал…Жоғалтқан-ау түн түсiн, Түртiнектеп несi бар?Тентек қыздың..

Жасыны ойнап, дүр еткен көктi,Жасынан жаны дiр еткен көптi, Жадына ұстап Жұмекен кеттi,Кемтiгiн кешiп Кеңшiлiк кеттi.Жасыны ойнап, дүр еткен..

Бiзден кейiнгi ұрпақ,Өзiң лайық түр тап.Сенiң заманыңа – салауат,Менiң заманым – сырқат.Менiң заманым дiмкəс,Сырыма сенiп сырлас.Мұра деп бiлсең..

Кетсең, кет.Керегеден өт.Қыздың қойнына жат,Қызығына бат.Келсең, кел.Көңiлiмдi бөл.Керегеден өтпей,Кергiгенше өл.Келсең, кел,Кетсең, кет.Қашсаң..

Дала суық.Аспан тұман.Көңiл мұз.Əйтеуiр бiр өтiп жатқан өмiрiмiз.Қабақ шытсақ қара тастан ауырмыз.Қабақ ашсақ қауырсыннан жеңiлмiз.Далада қар.Көше..

Обалым кiмге менiң? Қалың орман iшiнде гүлдеп едiм.Қайғы-мұңсыз бiр өмiр сүрмек едiм.Алаңқайға адасып шықтым-дағыШырғалаңнан шырғалаң iргеледiм.Қалың..

Өмiр сүрем, өлмеймiн, күн көремiн.Тiршiлiгiм тiлiммен бiрге менiң.Сырлы сөзге жаныммен дiлгер едiм,Дiлгерiмде айырар жүр қорегiм.(Тауып алар бiреулер..

Бiр толарсақ, бiр тобық, Салдырады саным.Қойнына жыр толыпҚалжырады таңым.«Жеткiзем, – деп, – алысқа»Жер дүмпiдi өкшем.өгiз терiсi – талысқаОрасам..

Перiнiң қызы Перизат, Пейiлiң бөлек, көңiлiң жат.Пейiшке барар шағындаПенденiң қойдың өмiрiн ап.Перiнiң қызы Перизат,Пенденiң саған көңiлi ақ.Жолыңа..

Қайран көңiл көз алдынан өткiздi, Еритұғын мезгiлдегi көк мұзды,Жылғадағы суға айналған ақ қардыДала даусын, елеңдеген бақтарды.Қайран көңiл көз..

Ертiс бол да, Есiл бол.Ел ұнатқан шешiм бол.Екпiндете соқпасаң,Бастап жүрсiң несiн қол?Өзен бол да, теңiз бол.Жалқы бол да, егiз бол.Бiр аяғың сегiз..

Тоғай жаққа тығылып жүредi елiк,Тымпи қыз тына қалар күле берiп.«Iшiмдегiм тап» дейтiн тығыршықтың,Көп жұмбағын қайтейiн бiле берiп…Ай тауып тұр..

Шапағатымен шарпыды менiШалғайда ойға шомған Ол.Сары жаздайын балқыды өңiШаттана қалып қолма-қол.Шалқыды көңілi шығандап əрi,Шарапсыз шала мас..