Динара мәлік туралы Өлеңдер ✍️

Мен қызғанып қалды екен деп ойлама,Терең сырды тебірентер ой ғана.Сен қарайсың терезеге күбірлеп,Мен қараймын алабұртып айнаға.Бір бөлмеде екі түрлі..

Құшағына ап сүйсе де ыстық Күн өртеп,Нұрға малып тербеткенмен Түн ерке.Ана сүтін еме алмады сәби боп,Тағдыр оны жазалады тым ерте.Шуақ шашып..

– Қара жер алшы мені құшағыңа,Пенде ғана пендені құшады ма!Күлкімді көз жасыма құйып алдым,Күбірлер аяғымды тұсады да.Қара жер саған ғана сыңар..

Аспан мынау пенделердің дәптері,Әлдебіреу парақтайды Көктегі!Көздің жасын, құйып-құйып селдетті,Жүректерді нұр иiсiмен гүлдеттi!Табиғатта сөйлемейтін..

Гүлден де нәзік жанымның,Керегін таппай жаңылдым.От болып жанған өмірдің,Шоқ болар сәтін сағындым.Базары басым көңілдің,Жүзіне қарап..

Сағынуға неге сонша құштармын,Құшағымнан саған қарай ұшқан-мұң.Күрсінемін күліп тұрып неліктен,Жалғаныңа жылау үшін келіп пе ем?Мұңаямын сәл нәрсеге..

Пендеге керектің бәрі бар,Әйелмін, баласы, жары бар!Адам боп жүремін ақылды,Жан екем жалғанда бағы бар.Бақытты болуға талпынып,Ешқашан болмады..

Балпаң басқан қара бұлт,Жорғалайсың, жаумайсың.Көкке ұшқан балалық,Қай қиырда аунайсың.Аспан, аспан, аспан-мұң,Қашан туар Ай күліп?Жылауға да..

Өзімменен жылап алып қосыла,Кірпігімде ұйықтап қалды асыла...Кеуде тұсым бара жатты алқынып,Жүрек дейтін осы ма?Өлең болып, төгілмесе тұншығар,Өзің..

Ерік берсе, жыр жазар ем көз ілмей,Алғаш рет ақын болған кезімдей.Ей, тәкаппар! Ей, аяулы қарт ғасыр!Болмысымнан жүрмін әлі безінбей.Жыр жазар ем..