Динара мәлік өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Өлетініңнен қорыққан жоқпын бәрібір,Тағдырың басқа салған соң.Жоқтайтындардың, жоқтағандардың әні бір,Жүрегің тоқтап қалған соң.Өмірге деген..

Мұнар да мұнар, мұнар күн,Көзімнің жасын бұлармын.Өлгеннен кейін аһ ұрып,Жоқтағандарға сыңармын.Өрімдей едің жоқ болдық,Еліңе туған жат болдың.Дәл..

Сені жалғыз дейтіндерді жек көрем,Тағдырыңа таңба болған текті өлең!Бір құдірет төгілсе де көзіңнен,Шертілмеген күйлеріңді көп көрем!Таңмен бірге..

Аппақ жұмыртқадай боп аршыламын да,Ыстық деміңе малшынамын ба?“Сүйем” деп мені құрақ ұшпағын,Көзімде қалсын қуаныштарың.Менімен іштей жарасар..

Жүрегімде шертілетін күй бөлек,Күй шертілсе күнім қалай күйремек.Өмір мынау арманымнан қысқалау,Тәңір өзі тілді берді сөйле деп.Күндер келді сылаң..

Сайран да салған сайран күн,Есімді алып еліткен.Көзімнен ұшқан қайран күн,Қыз-жүрегімді еріткен.Талайдың көзін сүрінтіп,Көңілінде жүрген қыз..

Жер басып жүретін пендемін,Аспанға арналған жаным бар.Мәңгілік қайғыға сенбедім,мәңгілік махаббат табыңдар!Өмір де қайтарар бетіңді,басыла қоймаса..

Көңіл де бүгін басылған,Жасырғаным көп ғасырдан.Өткергенім бар басымнан,Бес күндік мына өмірде,Пенде де болып тасынғам.Түңілгенім көп..

Өлең қалып барады жолдарымда,Өмір кетіп барады арманымда.Бір-ақ күнде бақытты бола салдым,сол бір жанға ғашык боп қалғанымда.Жұлдыз құлап барады..

Кіріпігіңнен күн күледі, ақылдым,Ерініңе емірентіп барасың.Саусағыңның сиқырына сатылдым,Жүрегімнің жазып берші жарасын!Алақаныңа алданады..

Түнгі клубтың желге ашылып етегі,Желбең-желбең етеді!«Мен де,Әншейін...Кіріп-шықсам нетеді?!» -Жә!Жетеді!Жетеді!Құпия-өмір жалаңаштанып..

Анамның көз жасында іркілемін,Мұңсыздау сұқтанды екен көркіне кім?Жырымды жайнамаз ғып жайдым, Алла,Құлыңның қабыл етші бір тілегін!Әкемнің қиялында..

Туған жердің салқын тартқан құшағы,Жат көре ме баласын.Таныс аула табанымнан құшады,Жасыра алмай жарасын!Ауыл – сырқат.Тіксінеді түнеріп,Шұрқ-тесік..

Әке десем, кінәлідей сезіндім,Еске түсіп өкпелеткен кезім мың.Әке десем қуанғандай боламын,Ұшып келіп, айдыныңа қонамын.Бүгін тағы Өзің жайлы..

Сұлулығың тоңдырады жанымды,Қатігездеу қаласың.Менің жаным, ауыл иісін сағынды,Аялайтын баласың.Кірпіктерім көркемдікке қонады,Биік үйлер..

Сыр бойынан келгенбіз,Қасиетті Елденбіз,Қасіретті Жерденбіз:Қызығымызды қымбат, таң –Зымыранын күнде атқан,Жан-тәнімізді улатқан,Ұлардайын шулатқан..

Не тәйiрi, бақ болып па мақтаның?Көктен биiк ұмыттық-ау Хақ барын!Мақтан деген тiршiлiктiң талқаны,Қара нанды еңбегіңмен тапқанын.Не тәйiрi, бақ..

Күнәға жазба, Тәңірім, Тірлігімнің жарымын.Бұлайша өмір сүргенім,Жалғыз сенің Әмірің.Суығына тағдырдың,Өлеңімді қалдырдым.Сүйеніп ап бір..

Туған ауыл шақырады алыстан,Сағынышпен түсімде сан табысқам.Уақытымды саған қашан бұрармын,Тағдырыммен жарысқан?Туған ауыл түкситеді қабағын;«Өз..

Мешітте тәубаның таңдары,Тірліктің белгісіз ар жағы...Қара жер қойнында ериді,Пенденің қар-жаны...Жанымның көгершін құстары,Белгісіз қай кезде..

Тілекке түнеген тамшымын,Кеудемді күдіктен аршыдым.Қағазға қармандым, жалған жоқ,...Төгіліп бар шыным!Қапасқа қамалған үнімнің,Зарынан шошындым бүгін..

Жазылмас жараны емдеймін,Дертімнің дауасы кім деймін?Басқа бір құшақты аңсап ап,Басқа бір құшақта гүлдеймін.Бақытты болып та мұңайдым,Пенде боп..

Шын айтам, бәрінен жалықтым,Күтумен күн сайын зарықтым.Адам боп туылдым арман не,Кешірші, киелі Жарық күн!Кешірші киелі түндерім,Жүрегім ауырып жүр..

Алла өзі кешірген соң пендесін,Өлең берді өлеріме сенгесін.Бірін-бірі жерлеп жатқан тіршілік,Бөліп бере қояр дейсің кім несін?Алла өзі өмір берді..

Күнәмді кімнен іздедім,Кінәмді неге сезбедім.Өлең боп сайрап жатыр ғой,Өмірде жүрген іздерім.Жанымды неге жылаттым,(Күрсіне қойсын бірақ..