Нүсіпбай әбдірахым өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Айтылмай кетті кеудемде талай сырларым,Көгімде, жаным, жұлдызым болып тұрмадың.Күнімдей көріп көктемім деген, аяулым,Күтумен сені өтіпті-ау талай..

Оқыдым қайта тағы да сол бір хатты алыпҚалса да әрбір сөзіне дейін жатталып. Амал не, жаным, сүйіпсің басқа біреуді,Қинайсың енді өзіңді неге..

Неге жүрек лүпілдейсің, нені іздеп,Неге оны еске аласың елжіреп?Сен аңсаған аяулы жан, қатал жанКетпеп пе еді сені аямай тілгілеп?Неге оны аңсайсың..

Тыншытпай-ақ қойғын мені,Жұбатпағын ей, өмір!Бұл қайғымның болмайды емі,Толмайды енді бос көңіл. Айтпаймын мен саған енді“Сүйемін” деп ешқашан.Сүйген..

Есімде менің сол бір түн,Қалыпты мәңгі жатталып.Сол түні саған, сүйіктім,Сырымды айттым ақтарып. Отырдың үнсіз. Тыныштық,Мүлгіді түн де..

Тәкаппар едің, жаным сен,Сол қалпың әлі,Иіліп мен де бармадым.“Ұмыттым”- дедім,“Жылыттым”- дедім өзгені,Өзімді-өзім алдадым.Өлең де жаздым. Кімдерге..

Сүйгенің басқа еді,Өзге жанныңКөрдім мен құшағынан бүгін сені.О, жүрек, түңілші енді!Көшедегі кездескен көк аттығаАйырбастап кетті ғой күнің сені...

Алғашқы рет құшағымда тұрсың сен,Аспан құлап кететіндей күрсінсем.Қайғым менің, қасыма да қимайтынТүсіне алмай жүрмін әлі, кімсің сен!?Аймаладым..

Сағындым сені, Сағындым сол бір кездерді,Өзіңе деген өкпем де бүгін өзгерді.Қайтадан бүгін еске алдым, еркем, сені мен,Іздедім маған сонша ыстық әсем..

Келтіре алмай көңілдің құлақ күйінКеткендеймін құрдымға құлап, күнім.Көңілімді ешнәрсе толқытпайды,Бос қалған бір иесіз үй сияқтымын. Толқытпайтын..

Мойындаймын,Несіне жасырамын -Келеді сені ғана аялағым.Сенсіз құла түз болды сая бағым.Тек мені аямағын, Өтінемін,Соңымнан тек мүсіркей..

Өмірде бір өзіңді сүйіп келем,Сағынып-сарғаюмен, Үмітпенен.Кей сәттер шалқып кетсем, сүйіктім-ау,Кей түндер арпалысам күдікпенен.Арпалысып қинаған..

Сен деп тұңғыш жас жүрегім тулаған,Жас жанымның жалқын отын өзіңе алғаш сыйлағам.Тұңғыш сезгем тәттілігін өмірдің,Ғашық болғам, мас болғамын,Кең..

Көп уақыт өтті-ау, көрмедім сені,Өтіпті-ау жылжып қаншама айлар.Жазады дейтін қайда уақыт емі,Мені әлі күнге қинайды ойлар.Болып та жатыр сан қызық..

Өлең жазсам жаза алмаймын махаббаттан басқаны,Толқытпайды мені, достар, басқа өмір аспаны.Мен ғашықпын, от сезімнен шалқып кетсем..

Жалғыз жортқан жапанда батыр да емен,Жылап тұрса жауды да жақын көрем.Бозторғай, шексіз-шетсіз сағынышымдыБірге жырла қосылып ақынменен.Мылтығым да..

Махаббатты ту ғып ұстап төбемеАсау жастық тұлпарыммен келем мен.Жол бер маған, буырқанған теңіздер,Асқар таулар, қарсы алыңдар өлеңмен.Ешбір бөгет..

“Махаббаттан басқа ештеңе жазбайсың” - депСөкті мені бір ақын -Жоқ па басқа бір тақырып жыр қылуға тұратын?Жазбас ем-ау, құлып салып жауып тастар..

Саған жазған жырларды қайта алдым қолыма,Күйінгенім, күлгенім –Бәрі түсті ойыма.Мына өлеңді жазғанмын алғаш ғашық болғанда,Мына өлеңді сый қылып..

Көгілдір аспан көлдердей түпсіз тұңғиық,Көз алмай үнсіз қиялға батып тесілем.Сағымдай еріп алыстап кетсем бір күніШығарар ма екен сол бір жан мені..

Есімде сол шақ, алаңсыз, албырт сәттерім,Бала едім, қазір ойласам көп-ау әттеңім.Ұялшақ па едім, қызғаншақ па едім, кім білсін,Жасырып жүрдім..

Мен бекер қуып жүрмін бе әлсіз елесті,Бір кезгі ыстық бейнең де тартты көмескі.Жылдармен, жаным, алыстап кетіп барасың,Қалдырып артқа сағыныш атты..

Өз өзімнен жүрсем кейде өртеніпАсыл жарым, қабағыңды түймеші.Бәлкім, мұным саған деген еркелік:- Ақымағым әлі аңқылдап жүр,- деші.- Жүр,- деші - әлі..

Кейде мен көктемдегі даладаймын,Жылуымды ешкімнен аямаймын.Тербеліп тұрсам болды күлкісінеТөсімде асыр салған балалардың.Кейде мен күздікүнгі..

Сыңғырлаған күлкісіндей ерке сылқым сұлудыңСылқ-сылқ етіп стаканға мөлдір шарап құйылдыЖалт-жұлт еткен жанары ғой жас сұлудың, ал, достар,Бал..