Нүсіпбай әбдірахым өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Құтты болсын, Жақа, туған күніңіз,Ортамызда шаттаныңыз, күліңіз.Немере мен шөберенің шаттықтыКүлкісінен босамасын үйіңіз.Алпыс – тал түс, Жадыраңыз..

Басқарумен қаншама аудан, өңірдіЖұлдызыңыз шырқау көктен көрінді.Абыройды серік етіп келесізАлға тартқан жолдарымен өмірдің. Жиып қойып, демалысты..

Еңбектің, төккен тердің өтеуі ме,Келесіз абыройдың жетегінде.Туған күн қуанышы құтты болсын,Толыпсыз елудің дәл жетеуіне.Қарттардан көп алдыңыз..

Кездестік, аға, өмірдеАлғашқы және… соңғы рет.Риясыз ақын көңілдейӨзіңіз сүйген ауылдыңАспаны тұрды мөлдіреп.Тағдыр-ай, саған не шара,Жасытқан ақын..

Есенин, мен де өзіңдейКөп таяқ жедім арақтан.Содыр да сойқан кезіңдейҚан болып қайтам кабактан.Күлкінің тәтті сыңғырыМені де талай..

Қалған соң ба екен жырақ тым,Секілді сол кез шуақты.Сонау бір бала кезімдеКөгілдір түсті ұнаттым.Ұнаттым гүлді қыратты,Ұнаттым балғын..

Бірінші өлеңКүт деп мені айта алмаймын, түсін мені, сүйіктім,Қанша ойымды алса да орап алда тұрған қызық күн.Арамызда жатыр айлар өтпестей боп..

Сылқылдаған сайқал күлкі тесердей-ақ құлақты,Жанымды бір кіршілдетіп кесіп жатқан сияқты.Қымсынбастан төгіледі, шақырады әлдеқайдаҰмытқандай бар..

Өкпелейтін жөнім жоқ, өкпелейтін,Саған сонша кім едім «Кет!» демейтін.Мен қазір күздікүнгі бәйтерекпінЖапырағы жуырда көктемейтін.Саям да жоқ, әрине..

Ойым онға бөлінді, қиял мыңға,Қиялмын ба, білмеймін, құмармын ба?Көңілімді билейді желік кейде,Кейде отырып берілем мұнар мұңға.Шарпып өтті жанымды..

Мен бүгін сыр айтам, Жыр айтам,Сөзімді бөлмеші!Мұңайтам, ал өзім егіліп жылаймын,Тек ерсі көрмеші,Сөзімді бөлмеші. Жұлдыздар, төбемнен..

Сол түні, қарындасым, көп қарадың,Мәз ем мен де қонғандай бақ-талайым.Құнсыз болып көзіңе көріндім-ау,Ақиқаттан несіне ақталайын.Көзімді қайта-қайта..

Кеше гөр мені, құрбыжан,Кешірек маған кездестің.Мен үшін сен тек сыйлы жан,Мұңыңды мүмкін сезбеспін.Көзімді байлап тастар ем,Жатпайды-ау мынау көзді..

Ақталмай-ақ қояйын мен, қарағым,Тырнамайын аузын ашық жараның.Жылытуға тырыспайын, қайтейін,Кездескенде тұнжыраса қабағың.Қара мысық жүріп өтті..

Мен де өкініш теңізін кешудемін,Кешір мені, құрбыжан, кешір мені.Сұлулық пен құмарлық құшағынаТастап кеткен түн еді есім мені.Ұмыттым да бір сәтке..

Неге жаздым сол өлеңді, сырымды айттым не үшін,Іздедім бе, жаным сүйген сол адамнан келісім?Неге оны толқытып ап кете бердім қайрылмай,Ашып беріп..

Тағдыр маған қайта сыйлап алыс кеткен күлкіні,Таныстым мен сеніменен, бірге отырдым сол күні.Қара көздер қарайтындай үмітпенен нұрланып,Менің мұңлы..

Даусың да таныс сүйкімді,Естідім қашан күлкіңді?Жанымды жұмбақ бір сезімҚытықтап жатыр біртүрлі.Қай жерде көрдім сені мен,Шақ па еді мұздақ..

Жалт етіп өткен бір бейне,Жадымда қалдың мәңгілік.Жабырқап жүрген күндердеЖанымды жүрдің ән қылып.Сол бір сәт тәтті қиялдай,Дүниенің бәрін..

Жабырқау тартқан жанымды демеп өлеңім,Тірліктің бұраң жолымен талмай келемінЖылтылдап көкте тұра бер, жарық жұлдызым,Көгімде тұрсаң көңілден ақтың..

Қоңырқай түнде, көңілден ұйқы қашқанда,Далаға шығып көз сап ем тылсым аспанға.Жабырқап көкте тұр екен біздің жұлдыздарЖанардан қазір үзіліп кетер..

Сеніп айтқан сырыңды айтып қойдым мен оған,Қарақшыдай болдым-ау сеніміңді тонаған.Сенің нәзік жаныңның буырқанған ағынын,Жүрегіңнің жалынын ұқса деп..

Зырлайды уақыт білінбейТүскендей оймен жарысқа.Жастықтың әсем күніндейМен кетем сенен алысқа. Жолдардың шексіз тармағыБөледі мәңгі біздерді.Өтеді..

Сендей сүйіп көрмесе де әлі күнге мені ешкім,Кеш, асыл жан, шыға алмадым құшағынан елестің.Кейде ұқсап кетесің сен алыс қалған сол жанға,Амал қанша..

Бал сезімдер бүршік жарған бөктердіңБаурайында мен де талай боп көрдім.Ғажабы көп, тозағы көп сан түрліСезімдердің бәрін бастан өткердім.Мәпелеумен..