Дәурен берікқажыұлы өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Қала, қалқам, өлең жазар жер емес –Қиял қусаң «қауып» алар тірлігі.Мұнда саған «әдемілеу» керек есБастық бола қалу үшін бір күні.Ал, өлеңің терезенің..

Карл СэндбергтенМені қайта төске салшы, құдайым,Сүймен болып тірілейін, тұрайын.Қақыратып ескі қабырғаларды,Іргетасын жермен жексен қылайын.Мені..

Асып кеткен артық қауіп жоқ менен,Бомбамын – мен,зарядталған кекпенен!Тиіп кетсең жарылуға тақау тұрҚиянаттан озбыр болған от денем.Жүйке дейтін..

Нағыз достар қабырға менШырмауықтай, рас ә:Тұрса егер бірге тұрып,Бірге құлар құласа.

Ауған десе тұманданып көз алдым,Оқпандағы сыңар оқтай қажалдым.От пен оқтың ортасында болмасам,Бәлен-түген деп қалайша жазармын?Мен олардай қысылған..

Батыр оғлан ойнап жүрген отпенен,Неге маған ыстық сенің Көктөбең?Неге оның артық бүгін кейпі-дүрАқпанда да көктеген..?Жас үйірген жасылы –Алматының..

Жарымжан күй кешіп тұрып жылардайӨмір сүріп жүрміз дейміз ұялмай.Өмір сүріп жүрміз дейміз боқ теріп, Өмір сүріп жүрміз дейміз күле алмай!Шенқорлығы..

Атса да ақ шарапқа қанып таңым,Мен– табыттамын,Табыттамын!Құдай-ай, арзан қолмен бальзамдалып,Көрмеге қойылыпты-ау шабыт тәнім.Ендігі сорлысы да..

Уильям БлейктенБеу, жолбарыс, шоқтай жаныпҚараңғыны тіліп өткен.Сені кімнің көзі танып,Кімнің қолы ұлық еткен?Көк пе, жер ме: кімдер жақтыДүр отты..

Ханың бар ма әділетті?Бар датым!Қарға болып қарқылдамай,Зарла, түн.Мені қайтсін...Өзегіне тепкендеМұқағали, ҚасымдардыАлматым.Әнім қайда кешегі..

Атой шықса Жарқ-жұрқ еткен аспандаӘттең...әттең өтті-ау дәурен бастан да!Тас шабардай жасаратын мына жүзТексіздердің қанын судай шашқанда.Ширыққан..

Өлдің рас,өлімді де өлеңменӨкіндіріпөзегінде шер өнген.Сондықтан башумағыңнан шым-шымдапЖүрегіңнен аққан жастыкөрем мен.Өлдің рас, өксік өмір өгей..

Әдемі қыз, жанарым тайып қана,Мүсініңе тамсансам,айыптама!Құдайақы, ғажайып жан екенсің,Сөз шырынын төгуге лайық, дара!Сен шыққанда алдымнан..

«Шын жүректен...» - дедім де,«шын жүректен...»,Бере салдым жүректі дір-дір еткен.Беу, перизат, сен соны түсіндің бе,Көз алдымнан сағымдайбұлдыр..

Пенде көрсем жын көргендей шошынып,Өз-өзімнен қала берем тосылып.Мен оларды баяғыдай іштартып,Мен олармен жыламаймын қосылып.Қапелімде мінез тапсам..

Құйрық байлапБатпырауық ұшырған,Сақи кеудеСөз таба алмай қысылғанСол бір шақта:Екеуара. Күн қамсыз.Алып-ұшыпАлабұртып тұрған қыз,Сен, қайдасың?

Сылқым біткен Ойлайды екен ғазалдарБір өзіне жазылған деп Тек қана.Менің оны шер көмген сәт шимайлайСалғанымды қайдан білсін,Пәтшағар?!

Көңіл, шіркін, толмағанмен түріме,Қарыздан да құтылатын күн туар.Бірақ, жаңа костюм киген күні де Сүйеріңе шүбәм бар.Дей тұрғанмен, Болсын сенің..

Ей, пері қыз,Ойнақ салған төбемде,Енді бір сәтКөзіңді сал төменге!Елесіңмен есімді алып болдың-ау,Өзегімді айналдырып өлеңге.Қасіретім қабырғамды..

Сен де, мен де мынау үйге сия алмай,Сен де, мен де бір нәрсені қия алмай,Қысқа күнде қырық рет құбылып,Жынды болдық есімізді жия алмай.Сен де, мен де..

Өсек болып, Төсек болып керегі,Мейлі жағы талғанынша толғасын.Бұл ел солай «аңыз» айта береді,Мен сияқты сүйе алмайтын болғасын.Есті жанға есіміңді..

Адасып көк түтін ішінде,Бөріден жүргем жоқ кем ұлып,Көріп ап өзіңді түсімде, Сонан соң отырам егіліп.Даусымды тыңдаған шығар түн,Жалғыздық сияқты..

Стюарт Хенсоннан Дүниені ақ парақтай аударыпАқша бұлтпен жыл келеді жаңа дүр.Аяз буған сол бір күні таң жарықТүлкі, мысық, қоян қашқан жолдар..

Түсің игі болды ма, әлде ісің?..(Тез ұғынар жанымның әдеті шын)Көзілдірік кисең де көп қыздардан,Көзілдірікті қыз, бәрібір әдемісің!Жанарым..

Беу, аспан,Бебеу аспан,Бедеу аспан,Сенбісің ағаекемді ала қашқан...Жанына зарық беріп жара басқан,Тәніне табыт керіп қара ағаштан?Беу, аспан,Бебеу..