Серікбай әбілмәжін өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Барлығы да мына бізден қалған із,Алғаш ғашық, аңқау жігіт, алма – қыз.Хат жазамыз, хат ішіне от салып,Отпен бірге өзіміз де жанғанбыз.Қыздың бәрі..

Ертегі сынды махаббат едің,Ертегі сынды сезім ең.Қарайтын едім қансырағанша,Ғашықтың мұңлы көзімен.Көретін едім көкірегіммен,Көңілді тұман мұң..

Сен білмейсің, менің мұңым бір түрлі,Қиялимын, кімдік1жеңген күлкімді.Ең алғашқы ғашық болған күнімнен,Жанарыма құрғамас жас іркілді.Қай кез еді..

Я, әруақ! Я, Абылай! Абылай!!Қас ұлдардың жолын оңғар, а, Құдай.Қаймана елдің басылмасын еңсесі,Қалың қазақ шашылмасын тарыдай.Я, Әруақ, құрбанымын..

Әй, мынау бір өмір болды-ау тым қараң,Бөрі үміткер бөлтірік ем, кім болам?Күнде кеште ақыл айтып жатады,Көп пысыққа бір надан.Кейде байлық қанша..

Алақай!Анаң тағы бесік жырын айтады,әкең тағы есіл жырын жазады.Күллі әлемді саған сыйға тартамын,Асыл мата, жасыл жөргек аз әлі.Бесігіңе жұлдыз..

Тас мүсін сенде жүрек бар,жүрек бар сенде білем мен.Кеудеңде жанып тұр оттар,тас жүзің бірақ түнерген.Жылайсың сен білем мен,жаңбырмен бірге..

Сүйемін деп айта берем қашанғы,махаббатта жауыр болған осы әнді.Он алтымда жүрегіме орнатқан,құлпытасқа қашаулы.Сағындым деп айта-айта..

Сен өмірге келген күннен былайғы,Күндеріме шүкір айтып жылаймын.Күбір толы кеудеме нұр құйылып,Маған тартқан ұлы сыйы Құдайдың.Сәби даусың естілген..

Дыз етпе бұл сезімді қандатып ап,таба алмайтын сәтім көп жанға тұрақ.Хат жазбайды бұл күнде ел,соны білмейхат күтетін сенен көп мен де ақымақ.Ал..

Ештеңе айтқам жоқ,ештеңе күткем жоқ бүгіннен!Сезімім жылаған, төзімім үгілген.Мына бір Арқаның жаңбыры жаздағы,барлығын қозғады...Кешені, бүгінді..

Алтайдан адырнам тартылып,қалаға қадалдым қан жебе күйімде.Ақ мамық қауырсын қанатым жұлынды,дос түгіл, албасты күйінді.Зымырап ұшуды ұмыттым,мені..

Аға-ау, Аға!!Өзіңдей асыл жанды ойлап,санада сағыныш салды ойнақ.Ертелі-кеш жыр жазам,бұйырар содан қандай бақ.Бал кештің тыңдап күбірін,өтеме деп ем..

«Сен бақытты бола алмайсың, білем мен»,Көгіңдегі ай қарайып, күн өлген.Сыңсып жылап жалғыз тырна дауысы,Ауыр мұңлы алғы күнің түнерген.Мен бақытты..

Бодан халық өлеңіМен ғашықпын аспанға,Мен ғашықпын қанатына құстардың.Аспан жаққа ұшуға бір құштармын.Қанаты бар еркіндікті көктегіқолмен қалай..

Жиып теріп мезгілдің жапырағын,бақ ішінде күз болып отырамын.Өлең етіп тіземін дәптеріме,туған жердің әр шымшым топырағын.Жазылмайтын дерт тапты..

Мысы басып Аналар, Мыналардың...маған әлі алыс па қуанар күн.Көктем сайын сарыала қаз мойнынанкеледі ылғи құшақтап жылап алғым.Сағыныштан бұл көңіл..

Мен нені күтемін жұлдыздар ішінен,арманым кісінеп?Кеудемде тулаған қазақы жүрегімтілдесші ақиқат құсымен.Армансыз жырлаймын,армансыз күлермін,көк..

Ол өмірде жоқ болатын, оралды,Ол өмірде бар болатын жоғалды.Келгені мен кеткенінің арасынбір қою мұң орады.Содан бері санам бір сәт тыншымай,жынды..

Жылап қалған ойымды,жұбатады бұл ырғақ.Бұл ырғақты тақтым менбой тұмар қып ырымдап.Балалығым өткелімұңым жиы құлындап.Бұлтпен бірге жүрегімжасын жиі..

Айдаһар аузындаОспанның арманы жұтылып кеткенде,Алтайда ұйыған құт іріп кеткенде,коммунист көлгірлер жұтынып жеткенде;Санамыз сатылып, түкіріп..

Сол үміттің саусағынан ем іздеп,мен шаршағам сағынышым теңіз боп.Жол да әбден шаршап қалған күтуден,уақыт желі жүйкесін жеп бітірген.Қала мынау тым..

Туған жердің таңы әдемі, әні ыстық.Мына біздер сағынышқа қоса ішіп,төзімдерді тауыстық.Құба белі құшақ-құшақ гүл ала,Көктоғайға көктем келген шығар..

Телегейдей теңізім,Текті ауыздан лебізім.Таңдайымда бүрлеген,Тағдырлас егізім.Желтоқсандағы ерлігім,Өз жеріндегі мұңлығым.Шимай-шимай..

Көңілімнің іргесінен қыркүйектің бұлты аунап,мұңдастығын сылтау етіп сезімімді жылытар бақ.Жапырақсыз бәйтеректер, тыр жалаңаш емендер,жайрап жатқан..