Мылтықбай ерімбетов өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Жадырып, жібе жел қунақАялап, сүйді жусанды.Нұрланып жүзі, балбырапҚоңырқай құмдақ бусанды.Асығып жүрген қаңбақтаАзайып мінез адуын.Түнеріп жатқан..

Билігін айтып кенеттен,Биіктен күзің сөйледі!Жапырақтарды теректенҰшырды суық жел лебі.Аспанның бұлты жүк артып,Ырсиды бұта əр қырда.Бояушы күз кеп..

Далада жаңбыр, жаңбыр сіркіреген,Шайқайды су-су басын сілкіп емен.Самал мен су сыңғыры ұқсас екен,Сылқ-сылқ еткен əдемі күлкіменен.Ағаштар желге ашты..

Ыстығы-ай жаздың! Күйем бе тіпті, жанам ба?О теңіз! Теңіз! Жеттім-ау, міне, саған да!Сағынғаныммен, бір көргенімдей болар ма?Жағаңа келіп, құмыңа..

Гүл-шешек қаптап өсті қырға ұласа,Жарасар таудан бұлақ сылдыраса,Па, шіркін! Жаз жайлаудың көркі қандай,Жылқылар қырдан төмен құлдыраса.Көбелек..

Жол бойында жəндіктерге жан кіріп,Өзендерге жапырақтар сыбырлап,Май да келді, сағындырып, жандырып,Көңілді орман күлкісімен шуылдап.Жарық күннің..

Көктемде өзен жағаныСоққылап, меңкіп ағады.Долданып, басын ұрғылап,Сыбырлап, сөйлеп барады:«Думанға дəйім батамын,Қол соғып, қуанып жатамын.Шадыман..

Балалардай ойнап жүрген қуыспақ,Сəуле біткен сүңгіп кетті қуысқа.Биік-биік шыршалардың бастарыШыға келді бір-бір қызыл ту ұстап.

Жаңбырдан соң майысса гүл білегі,Аспан шайдай ашылып, күн күледі.Күн-суретші тынымсыз қозғалады,Суреті дала шығар... кім біледі?!Кенет күннің..

1.Тұран менен ИрандаКөктем келіп тұрғанда,Есік ашық, дастарқанТолы болған сыйларға.Күн менен түн теңеліп,Жақсылыққа кенеліп,Тілек айтқан дүйім..

Наурыз келіп жырақтап қыс күндері,Əуеніне басады құс күндегі.Қазтабан тау оянып ұйқысынанСіреу қарды сілкіді үстіндегі.Бүйірі қызып, əже-жер балқып..

Көктем! Көктем! Маусымым келді менің!Күншуақта қағуда ел кілемін.Қар-мұз кетіп, төрт түлік тайраңдасып,Қара жер де көтерді енді көгін.Нұр төгуде..

Сен секілді бала ғой бұл да, қарғам!Бұдан кейін шыбықты жұлма, қарғам! –Деді анашым, жай айтты, ұрмады да,Қатты өкіндім жас талды жұлғаныма.

Төбемнен өтер, өтер көпТыраулап тырна тізбегі.Қараймын бар ма екен депАртында қалған іздері.Қараймын күнге еміне,Жанымды жарқын жаз өпсін.Тып-тыныш..

Жауды қуған жарқылдап, жасындарым!Мəлім маған күлгенің, ашынғаның.Қалмасын деп ұрпақтың басында мұң,Қара тасты қақ жарған асылдарым!Ердің қаны ел..

Қарашы, əне, көрдің бе тамашаны,Қуанып жүр қазақтың қара шалы.Қара шалдың қоңырқай костюмінеҚалай-қалай ордендер жарасады?!Еңкіш тартқан егде деп..

... Жеңді жауды, жылжып талай жыл өтті,Туған жерге астық екті, гүл екті.Алыс қалған жылдар бірақ есінде,Ауыр соғыс тыншытпайды жүректі.Қарт солдаттың..

Ет жүрегін қорғасынға тестірді,Жастық шағы жорықтарда ескірді.Жиырмасында батыр аты естілді,Қуанышты өмірдегі кеш білді.Жігіт басы ақ қырауға..

Соғыс десе мұңаяды анашым,Əлдебіреу тырнағандай жарасын.«Қырық жылдан асып кетті, əлі жоқ», -Деп күрсініп еске алады ағасын.Жау етігі таптағанда гүл..

Тұнжырап күңгірт күз аспаныБояуын жағыпты сұр жонға.Бір солдат шинельді, каскалыАвтомат көтеріп тұр қолда.Сенің де, менің де танысым,Жауынгер азамат..

Туған жер, алтын бесігім,Қашаннан қымбат есімің.Өзіңнен туған балаңа,Қашаннан ашық есігің.Аттанып Айға кетсем де,Жүрегім болар тек сенде.«Жұлдызды..

Енді соғыс біздерді сынамасын,Сəби іздеп анасын жыламасын.Əке, бала арасын бомба бөліп,Балабақша, мектептер құламасын.Жайқалса екен гүлдермен белес..

IТөбе, төбе, бəрі төбе маңайдың,Əр төбені тарихыма санаймын.Жазықсыздан жаза шеккен кезінде,Əрбірінде жатыр сыры талайдың.Тумаса да туғандай боп..

Төбелер, қой төбелер, нар төбелер,Бабамның заманынан бар төбелер.Тағдырын түсінетін адам болса,Ертегі, аңыз сияқты əр төбелер.

Нан көремін оңымда да солымда,Алтын таулар – алтын бидай жолымда!Нан көремін теміршінің, шопанның,Космонавтың, балықшының қолында!Нан көремін – еңбек..