Мылтықбай ерімбетов өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Тек өзін жаратқандай нұрдан Алла!Нұрекеңді жаратқан бұл Заманға,Үлбіреген ел үмітін желбіреткен,Оза тапқан тұлпар ол мыңнан дара. Халқының ақ батасы..

«Ұлық болсаң -кішік бол, қара балам»Деп айтып кеткен екен дана бабам.Президент кішіктігі елге мəлім,Болса да жаңа уақыт, жаңа заман.Қырандар тауда..

Астана асып кетті Алматыдан,Болып ед ол туралы қанша күмəн.Кең дала, Сарыарқадай жазирада,Күй тарап жатыр қазақ шаңырағынан.Дегендер, қала..

Ақ алтынға оранған ақ даланы,Араласам, Ел сырын ақтарады.Сырдың екі бетіне салған көпір,Есінде бар халықтың сақталады.Өзгеге байландырмай..

Ақынмын-аяқ кетпес тайып төмен,Адамға жабылады айып неден?Мен өзімнің аяулы Президентіме,Ақ патша деген сөзді лайық көрем.Біреулер шындап құлақ салса..

Бастайын бір əңгіме Қарасайдан,Қарасай жауларына құрған майдан.Ардақты біздің ұлы Президент,Тамырлы бəйтеректен жапырақ жайған.Күшіне дұшпандары..

Өмірден жас кеттің, білемін,Халықпен бір соғар жүрегің.Қаһарман атандың, намыстың,Жалауын көтерген түлегім.Бүгінде ескерткіш – тассың сен,Жассың сен..

Салқын жайлау, самал жел,Ит қор болды – ау, қайран ел !Халық қамын ойлайтын,Туар ма екен бір кемел!Қыдыр қонып түстенер,Аруақ қолдап күш берер,Қайта..

Омарбек көке, ойлашы,Несіне өмір сүреміз ?Жері кеткен ел болып,Жерге қарап жүреміз.Той дегенге тоя алмай,Көкпар тартып күлеміз. Анасын сатқан..

«Қолда тұрған алтынсың,Біле алса халқың пұлыңды !»Деп берген жігіт нарқын шын,Ақиық ақын бұрыңғы.Өзіне тартып тұратын,Көңілге қарар бір атым.Өзгеден..

Ұраным-Алатау да, затым-Қоңырат,Иншалла, несібем-сөз, тілім-қармақ.Алдаған аз ғана күн қызығымен,Опасыз пəни дүние артта қалмақ.Аузымнан лəбізімді..

Бісміллə! Əуелі айттым мен Құдайды! Алла десек көңіліміз болды жайлы. Алғида Құлшекеден үш ұл туған -Бигелді, Жангелді мен Жолдыбай-ды.Бигелді..

1.Дүние керуен – көш, керуендеткен, Бағында бай, кедейді серуендеткен.Астында топырақтың сыр жасырып,Төмпешік болып жатыр келген, кеткен.Бұл бір жыр..

Бабаңыз Қияқ батыр шежіреден, Құлжаннан Қанай, Нөсер бері келген.Ақыннан Молда Мұса, Құлан ақын,Қайыпназар мадақтап - тебіренген.Келіп тұрып..

Атажан, асыл жан ең, қыраным ең,Дүбірлі ел басқарған пырағым ең.Қуаныш, думанды еді жүрген жерің,Өмірдің маздап жанған шырағы ең.Өмірге ғашық жан ең..

Жүзінен мейірімі күлімдеген,Көркінен көрген адам түңілмеген.Шет елге де қадірлі ардақтымыз,Өмірдің сындарынан сүрінбеген.Егемен Отан үшін барын..

Екі сөйлеп ер абырой алмайды,Тұрақтылық мінезінде болмайды.Өз алдына жол тауып, оқшау туған,Мен ойлаймын Мұстафадай жандарды.Екі сөйлеп ер абырой..

Жастайыңнан ерлік дедің,Еркіндікті аңсап өттің,Қарсы тұрдың жеңілмедің.Бірлікті айтып, жар сап өттің.Ойы шалқар, саналы ақын,Жыр-дария..

Ғасырлардың сырын ашу оңай ма?Абылайхан кеше болған жоқ ойда.Коммунистік партияның көсемі,Ленин, сірə, батыр, биге жолар ма?!Бүгін енді салтанатты..

Əз-Жəнібек бабаның,Күңіренген дананың,Тілегені ұрпаққа,Бостандығы Даланың!Зарлаған үні ананың,Шырылы жас баланың,Жəнібектер – дəруі,Замана салған..

Ғылымның қиын жолын шиырладың,Таттың əкім өмірдің уын, балын.«Ғалымның хаты өлмейді» деген рас,Көрудесің, Алланың бұйырғанын.Атадан ұл боп туған асып..

Ақынымсыз зер салатын заманға,Заман зары ықпал етер адамға.Тарихтан кең орын алар адамсыз,Жарасатын Еуразиялық қоғамға.Ақын мінез Аспан мен Жер..

Біз білеміз атыңызды бұрыннан,Елге мəлім балдай өлең, шырын əн.Жаңа ғасыр, жаңа ұрпақ шөліркеп,Сусындауда Фаризаның жырынан.Болды өмірдің ащысы мен..

(бірінші өлең)Жиырмасыншы ғасырдың қас-қабағы,Қатал еді, жабық еді, аспан əлі.Революция! Бостандық! Ленин! Теңдік!Сейфуллин есімімен басталады.Елде –..

Ұлы тұлға айбарлы қыран мүсін,Шың-құздар да жаралған тұрағы үшін.Жомарт жанның арындай Əлиханым,Мерт болдың Алаш, Қазақ ұраны үшін.Сарыарқа – жер..