Дәуітәлі стамбекұлы туралы Өлеңдер ✍️

Таудан астым, кездестім даламенен,Самалменен сүйісті бала денем.Бұлбұлдардың мекені мынау далаДәл осындай жерұйық – маған әлем.Шыңға шықтым қоштасып..

Толқытып дауыл кеудемді,Түнімен ұйықтай алмадым.Үйіріп соққан желдердіҮміттеріммен жалғадым.Өзенім өрттей дүркіреп,Билетті таудай тастарды.Қап-қара..

Дүние, қане дөңгеле,Сен жайлы айтып жыр-аңыз,Осынау құйттай бөлмедеАқындар ғана тұрамыз.Бірде - бір минут тынбайсың,Қояды жырға тек бөлеп.Абайдың..

Бірі – малта,Бірі – алып тостаған,Бірі сапсыз ожауға ұқсай бастаған,Қой тастар көп Алматинка бойындаБір заманда тау селі әкеп тастаған.Не айта аламыз..

Бір көңілдің толтырам деп кетігін,Ішкендей-ақ шараптың да не түрін,Ішемін мен.Маған дайын тұрадыШарап тектес ащы,Тәтті екі күн.Күндер,Күндер..

Жаның неткен ғажайып мөлдір еді,Сезді жүрек, еріксіз елжіреді.Қатпарында жүректің жатқан сырдыБір-біріне қадалған көз біледі.Омыраудың үзілген..

Бір досымды жоғалттым тағы да мен,Содан бері таппадым жаныма ем.Айырылды ол тап-таза көңілінен,Баяғыдай болса адал сағынар ем.Біреулердің ілесіп..

Ғажап-ақ қой сал-даланың жондары,Сондағыдай бір ойын-той болмады.Әлі есімде сенің жібек шарфыңдыКөкпар қылып тартқанымыз сондағы.Әлі есімде ұзақ..

Мына менен, аяулым, үміттен сен,Мәңгі есімде қалады, атың қалса.Мен сүймеймін тек қана жігіттерше,Сүйем лаулап,Лапылдап ақындарша.Сонда ғана сені де..

Өмір болса,Күлерсіз,Мұңданарсыз,Бір өшерсіз,Алаулап бір жанарсыз.Анда-санда ол жайлы ойлап қойып,Кеткен досты күтемін бір хабарсыз.Күндер өтті,Ағылып..

Айлар ағып,Кетті жылдар келмеске, Жиырма бес те,Он сегіз де,Он бес те.Он жетінің ауылы алыс қалғасын,Сирек-сирек ораласың сен де еске.Тұрмыс жанды..

Ойнақтап осы аймақта,Еркелеп жүрген елігім.Жоғалып кеттің қай жаққа,Үркітті екен сені кім?Көзімнен ұштың көрінбей,Көкала мұнар ішінде,Жүресің анық..

Көмейі хәлуә шекер, тілі балдан,Төгілген аузынан үні маржан.Есіңнен айырады сол бір сәтіңЯпыр-ай, алақаныңа үріп алған.Меруерт кірпіктері тізіліп..

Бала күннен дос болған сырларымды,Құпиямды,Шынымды,ЖұмбағымдыӨмірдің де бетіне айтып-айтып,Ақ қағазға төгермін жырларымды.Сондағы бір телмірген жанар..

Таулар да қызыл керемет,Көкпенен сонау таласқан.Дөңгелеп тұрған дүние,Қып-қызыл және жер, аспан.Шапағын шығыс шашқанда,Табиғат бәрі оянды.Алаулап..

Құмның сонау түбінде,Түнегінде,Жанып жатқан немене,Жүрегің бе?Көрінеді сызаттап жалқы сызықКөрінбесе бір үміт,Сүйемін бе.Сенің ауылың сол құмның ең..

Неге шошып ояндым?Түсінбедім.Дегенменен біртүрлі түсім менің.Тағы кеттім ұйқыға......Тоқта, тоқтаҚайда ұшып барасың, Құсым менің?Тарқатқанда қап-қара..

Көктемнің күні еді тамылжыған,(Тіршілік, тыншымаған жаныңды ұғам.)Шатырға келіп қонды қос көгершін,Алаңдап әлденеге абыржыған.Мына бір жамағатқа не..

Қазан айы. Құрысып, мың бүрісіп,Соңғы жылу – Ең соңғы нұрды құшып,Жапырақтар үзіліп түсіп жатырЖасыл жастық жанардан бір-бір ұшып.Күздің желі тым..

Көк жасыл түске бөленгенСұлулық пенен бар өмір.Арулар айтқан өлеңменАқындар жазған және жыр.Бояу да, сыр да, сезім де,Өзің де ғұмыр әдемі,Нәзіктік..

Өмір еді,Шынында өмір десең,Тола шәрбат болатын менің кесем.Мен бір қызға байландым,Дегенменен,Аяулы жан,Жүресің көңілде сен.Қызық десең шынында..

Бір ғұмыр бар, қолыңда ол да сенің,Саған артам ең ұзақ жолда сенім.Мен алдандым біреуден,Алданғаным – Аңқау едім,Ол кезде жап-жас едім.Сен сұрарсың..

Мен анамнан егіз туған адаммын,Бірақ тағдыр сый қып тартты маған мұң –Туа сала көзін жұмған сол бауырҚұшағында жатты сайын даламның.Сол толтырды..

Үзілмейтін бір үмітім бар менің,Бар менің көп арман болған әндерім.Мен бақытты ақынмын деп айтар ем,Жанға жырым бере алса егер жәрдемін.Сен де..

Айтамын жырмен сырымды,Айтпасам – ойдың өлгені.Бала кездегі жырымдыЖігіттік келіп өңдеді.Естідік небір сындарды,Азабын жырдың тарттық көп.Жігіттік..